150 rocznica La Salette.docx

19 września 1846, Matka Boża poka-zała się dwojgu małym pastuszkom, Maximinowi Giraud i Melanie Calvat. Piękna dama, jak nazwały ją dzieci, pokazała się bardzo smutna prosząc o modlitwy i pokutę by pomóc powstrzy-mać rękę Jej Syna przed spadnięciem na ludzkość za jej grzechy. Matka Boża ujawniła także pastuszkom tajemnicę. Od kiedy miało miejsce to objawienie na górze La Salette w Diecezji Grenoble we Francji, wkrótce na świecie posze-rzyła się nowa inwokacja – Matka Boża z La Salette.

W ostatnich 150 latach były trzy główne objawienia Matki Bożej: La Salette, Lourdes i Fatima. Kościół uznał praw-dziwość wszystkich trzech i potwierdził je ustanawiając specjalne święta dla ich upamiętnienia. W każdym z tych trzech objawień Matka Boża zostawiła tajem-nicę.

We wszystkich trzech Matka Boża poka-zała się bardzo smutna z powodu stanu ludzkości, i przepowiedziała ogromną karę, która przyjdzie w wybranym cza-sie. Dlatego w ostatnich 150 latach Matka Boża zajęła stanowisko bardzo podobne do tego kontrrewolucjonistów.

Wszyscy znacie członków wysokiego i niskiego kleru, jak również katolickich świeckich, którzy są bardzo szczęśliwi, którzy uważa-ją, że wszystko jest ok. Jeśli im powiesz, że przygotowywana jest kara na ludzkość, odpo-wiedzą że to absurd. Potwierdzą, że religia przechodzi przez nadzwyczajny rozwój.

Przy tych ludziach wyglądamy posępni i smutni. Odgrywamy rolę pesymistycznych hipo-chondryków, którzy nie pasują do radosnego, beztroskiego klimatu naszych czasów, które zawsze rozpowszechniają optymistyczne i pozytywne zdanie o wszystkim.


 

Nasza rola jest trudna, bo zawsze trudno jest przewidzieć i ogłosić kary, bo ludzkość poszła w kierunku cieszenia się życiem. Nie zaskakuje to, że bardzo nieliczni są skłonni wierzyć i postępo-wać zgodnie z naszymi perspektywami politycz-nymi i religijnymi dotyczącymi wydarzeń, co poka-zuje jeszcze większe zwycięstwo rewolucji. Oni nie chcą słyszeć o przygotowywanej przez Boga wielkiej karze. Skoro Matka Boża sama przyniosła trzy główne przesłania, których nie zaakceptowa-no, nie dziwi to, że nasz apostolat również nie jest dobrze przyjmowany.

To cechuje wszystkie epoki które wybrały złą dro-gę. Kiedy ludzie słyszą kogoś mówiącego, że błą-dzą, nie słuchają. Dlatego wielkie kary nadejdą. Gdyby ludzie słuchali, mogliby się nawrócić i od-wróciłyby się kary. To właśnie dlatego nie otwiera-ją swoich dusz na przesłanie, że katastrofa staje się nieunikniona. To że oni nie wierzą w przesła-nia Matki Bożej jest dowodem na to, że te przesłania zostaną spełnione.

Ktoś mógłby się sprzeciwić: Minęło już 150 lat i nic się nie wydarzyło. Jak spełniły się te przesłania?

Według mnie in ovo wielka kara już się rozpoczęła. Matka Boża pojawiła się w La Salette w 1846, w 1870 rozpoczęła się wojna francusko-pruska jako rezultat rywalizacji między Fran-cją i Niemcami. Ta rywalizacja osiągnie apogeum w 1914 i będzie największym powodem I, jak również II wojny światowej. Spory II wojny światowej jeszcze nie zostały rozwiązane cał-kowicie i perspektywa III wojny światowej jest na horyzoncie. Możliwa III wojna światowa z jej apokalipsą nuklearną może bardzo dobrze być początkiem wielkiej kary przepowiedzianej w La Salette i Fatimie.

Wielkie kary Boga przekraczają cierpliwość tych nielicznych, którzy są wierni. Najbardziej charaktery-stycznym przykładem tego był potop, kiedy wszyscy śmiali się z Noego, który budował swoją arkę oczekując wielkiej kary. Zakończe-nie pracy zabrało mu 100 lat, a po-tem przyszedł potop. Czasem Noe mógłby się skusić by myśleć, że nie miał racji, i że ludzie śmiejący się z niego ją mieli. Ale nie ustąpił. Pozostał wierny otrzymanemu od Boga przesłaniu i nadal przygoto-wywał się do kary. To że zabrało to długi czas nie znaczyło, że nie nadejdzie, a raczej oznaczało, że będzie to ogromna kara.

Pan przepowiedział, że Świątynia Jerozolimska zostanie zniszczona. Kiedy zmarł, trzęsienie ziemi potrząsnęło nią i zasłona Świątyni rozdarła się pośrodku. Niektóre ściany zostały uszkodzone, ale Świątynia nadal stała. Minęły dziesiątki lat i proroctwo się nie spełniło. Kilka razy wierni w Jerozolimie  uważali, że znaki dojrzały do kary i uciekli w góry, jak nasz Pan im poradził by zrobili. Ale nic się nie stało i wrócili do normalnego życia, może nieco zniechę-ceni.

Potem, 40 lat po śmierci naszego Pana, i podobno przez przypadek, żołnierz z armii Tytusa rzucił żagiew w jedno z okien Świątyni. Wybuchł pożar i poszerzył się szybko, obejmując cały budynek. Później nie pozostał kamień na kamieniu, dokładnie jak przepowiedział nasz Pan. Po tym Świątyni nigdy nie odbudowano.

Powinniśmy być przekonani, że zostaliśmy wybra-ni do bycia wśród nielicznych, którzy słuchają głosu Matki Bożej, i czekamy na przepowiedzianą przez Nią karę. Ci umiłowani muszą dać dowód swojej miłości. Oni muszą dać dowód swojej wier-ności zanim spełni się słowo Boga. W takiej jeste-śmy sytuacji. Nie wiem ile lat musimy czekać na spełnienie obietnic La Salette i Fatimy. Czasem myślimy: "Teraz musi nadejść, bo niemożliwe by sytuacja mogła się pogorszyć". I nie nadchodzi. Burzowe niebo spuszcza tylko kilka kropli desz-czu i rozchodzą się chmury. I znowu niebo staje się burzowe… Ludzie się z nas śmieją. Powinni-śmy pamiętać Noego. Kiedy deszcz w końcu spadł, to był potop.

Zaufać wbrew pozorom i wierzyć po wszystkich opóźnieniach jest tym co Bóg wymaga od tych których wybiera na sojuszników. Jest to wielka lekcja z La Salette. Jest to duch o który powinni-śmy prosić w święto Matki Bożej Saletańskiej: mieć wielkie zaufanie do Jej obietnicy i być pewnym, że jej spełnienie nadejdzie.

http://www.traditioninaction.org/SOD/j226sd_OLLaSalette_9-19.html