Ustawa o diagnostyce laboratoryjnej Dz U 2001 1083 Lj.pdf

(414 KB) Pobierz
©Kancelaria Sejmu
s. 1/70
Dz.U. 2001 Nr 100 poz. 1083
U S T AWA
z dnia 27 lipca 2001 r.
o diagnostyce laboratoryjnej
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa:
1)
zasady
i warunki
wykonywania
czynności
diagnostyki
laboratoryjnej
w medycznym laboratorium diagnostycznym;
2)
3)
zasady i warunki wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego;
zasady organizacji i działania samorządu diagnostów laboratoryjnych.
Art. 1a.
Medyczne laboratorium diagnostyczne, zwane dalej „laboratorium”,
wykonuje badania in vitro materiału biologicznego.
Art. 2.
Czynności diagnostyki laboratoryjnej obejmują:
1)
badania laboratoryjne, mające na celu określenie właściwości fizycznych,
chemicznych i biologicznych oraz składu płynów ustrojowych, wydzielin,
wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych
i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych;
2)
mikrobiologiczne badania laboratoryjne płynów ustrojowych, wydzielin,
wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych
i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych;
3)
4)
działania zmierzające do ustalenia zgodności tkankowej;
wykonywanie oceny jakości i wartości diagnostycznej badań, o których mowa
w pkt 1–3, oraz laboratoryjnej interpretacji i autoryzacji wyniku badań;
5)
działalność naukową i dydaktyczną prowadzoną w dziedzinie diagnostyki
laboratoryjnej.
<Art.
2a. 1. Konto w Systemie Monitorowania Kształcenia Pracowników
Medycznych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r.
o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2015 r. poz. 636, z późn.
Opracowano na
podstawie:
t.j.
Dz. U. z 2014 r.
poz. 1384, 1491, z
2015 r. poz. 1087,
1893, 1991, z
2016 r. poz. 65.
Dodany art. 2a
wejdzie w życie z
dn. 1.05.2016 r.
(Dz. U. z 2015 r.
poz. 1991).
2016-03-09
©Kancelaria Sejmu
s. 2/70
zm.
1)
), zwanym dalej „SMK”, zakłada w celu dokonywania czynności w tym
systemie:
1)
2)
diagnosta laboratoryjny;
kierownik specjalizacji.
2. Warunkiem dokonywania przez osoby określone w ust. 1 czynności za
pomocą SMK jest uwierzytelnienie tożsamości osoby, która konto założyła
i weryfikacja uprawnień tej osoby.
3. Uwierzytelnienia, o którym mowa w ust. 2, dokonuje się przez:
1)
złożenie bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego przy
pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu w rozumieniu ustawy z dnia
18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262,
z 2014 r. poz. 1662 oraz z 2015 r. poz. 1893) lub podpisu potwierdzonego
profilem zaufanym ePUAP w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne
(Dz. U. z 2014 r. poz. 1114) lub
2)
potwierdzenie
przez
Krajową
Izbę
Diagnostów
Laboratoryjnych
tożsamości osoby, która konto założyła.
4. Weryfikacji uprawnień, o których mowa w ust. 2, dokonuje w stosunku
do:
1)
diagnosty laboratoryjnego, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, Krajowa Izba
Diagnostów Laboratoryjnych;
2)
kierownika specjalizacji – właściwa akredytowana podstawowa jednostka
organizacyjna uczelni, która prowadzi studia na kierunku analityka
medyczna.>
Art. 3.
(uchylony).
Art. 4.
Tytuł zawodowy „diagnosta laboratoryjny” podlega ochronie prawnej.
Art. 5.
1. Diagności laboratoryjni zorganizowani są na zasadach samorządu
zawodowego, zwanego dalej „samorządem”.
2. Samorząd jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega wyłącznie
przepisom ustawy.
1)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2015 r. poz. 788,
855, 1066, 1918 i 1991.
2016-03-09
©Kancelaria Sejmu
s. 3/70
3. Jednostką organizacyjną samorządu, posiadającą osobowość prawną, jest
Krajowa Izba Diagnostów Laboratoryjnych, z siedzibą w Warszawie.
4. Nadzór nad działalnością samorządu sprawuje minister właściwy do spraw
zdrowia w zakresie i formach określonych niniejszą ustawą.
Rozdział 2
Uprawnienia do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej
Art. 6.
Osobą uprawnioną do samodzielnego wykonywania czynności
diagnostyki laboratoryjnej w laboratorium jest:
1)
2)
diagnosta laboratoryjny;
osoba posiadająca tytuł zawodowy lekarza i prawo wykonywania zawodu
lekarza oraz wiedzę i umiejętności w zakresie wykonywania czynności
diagnostyki laboratoryjnej, o których mowa w art. 2, uzyskane w ramach
specjalizacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634,
z późn. zm.
2)
) lub posiadająca umiejętności z zakresu węższych dziedzin
medycyny, o których mowa w art. 17 ust. 1 tej ustawy.
Art. 6a.
1. Osobą uprawnioną do wykonywania czynności diagnostyki
laboratoryjnej w laboratorium jest również osoba, która posiada:
1)
2)
3)
tytuł zawodowy technika analityki medycznej;
tytuł zawodowy licencjata uzyskany na kierunku analityka medyczna;
tytuł zawodowy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wykonują samodzielnie czynności
diagnostyki laboratoryjnej, o których mowa w art. 2 pkt 1–3, a czynności, o których
mowa w art. 2 pkt 4, pod nadzorem diagnosty laboratoryjnego.
3. Osoby, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, wykonują wszystkie czynności
diagnostyki laboratoryjnej pod nadzorem diagnosty laboratoryjnego.
4. Osoba posiadająca tytuł zawodowy lekarza i prawo wykonywania zawodu
lekarza, w czasie realizacji programu specjalizacji i innych form kształcenia
podyplomowego, odbywanych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 291,
poz. 1707, z 2012 r. poz. 95 i 1456, z 2013 r. poz. 1245, 1287, 1645 i 1650 oraz z 2014 r.
poz. 1004 i 1138.
2016-03-09
©Kancelaria Sejmu
s. 4/70
o zawodach
lekarza
i lekarza
dentysty,
wykonuje
czynności
diagnostyki
laboratoryjnej w laboratorium pod nadzorem osób, o których mowa w art. 6.
Art. 6b.
1. Osoby uprawnione, o których mowa w art. 6 i 6a, w zależności od
posiadanych kwalifikacji zawodowych, mogą wykonywać zabiegi i czynności
polegające na pobraniu od pacjenta materiału do badań laboratoryjnych.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady
Diagnostów Laboratoryjnych, Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady
Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze rozporządzenia, wykaz zabiegów
i czynności,
o których
mowa
w ust. 1,
uwzględniając
w szczególności
bezpieczeństwo pacjenta oraz kwalifikacje zawodowe osób uprawnionych do
wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej.
Art. 7.
1. Diagnostą laboratoryjnym jest osoba, która:
1)
ukończyła studia wyższe na kierunku analityka medyczna i uzyskała tytuł
zawodowy magistra lub
2)
ukończyła studia wyższe na kierunkach:
a)
b)
biologia lub farmacja i uzyskała tytuł zawodowy magistra,
chemia lub biotechnologia i uzyskała tytuł zawodowy magistra lub
magistra inżyniera,
c)
weterynaria i uzyskała tytuł zawodowy lekarza weterynarii
odbyła
kształcenie
podyplomowe,
o którym
mowa
w art. 7a,
– oraz
potwierdzone egzaminem, albo uzyskała specjalizację I lub II stopnia lub tytuł
specjalisty w dziedzinie analityki klinicznej, diagnostyki laboratoryjnej,
mikrobiologii lub toksykologii, lub
3)
ukończyła studia wyższe na kierunku lekarskim i uzyskała tytuł zawodowy
lekarza oraz odbyła kształcenie podyplomowe, o którym mowa w art. 7a, lub
4)
posiada dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii
Europejskiej
lub
państwo
członkowskie
Europejskiego
Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym lub Konfederacja Szwajcarska uznany w Rzeczypospolitej
Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej
Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy magistra na kierunku analityka
medyczna, lub
2016-03-09
©Kancelaria Sejmu
s. 5/70
5)
posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego
uznane w Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy z dnia
22 grudnia 2015 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych
w państwach członkowskich Unii Europejskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 65);
posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu diagnosty
laboratoryjnego;
została wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.
2. Diagnostą laboratoryjnym może być również osoba posiadająca prawo
6)
7)
8)
wykonywania zawodu lekarza i specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty
w dziedzinie analityka kliniczna, analityka lekarska, diagnostyka laboratoryjna lub
mikrobiologia, mikrobiologia i serologia, mikrobiologia lekarska, jeżeli została
wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.
Art. 7a.
1. Kształcenie podyplomowe osób, o których mowa w art. 7 ust. 1
pkt 2 i 3, przeprowadzają szkoły wyższe, które prowadzą studia na kierunku
analityka medyczna, zwane dalej „jednostkami szkolącymi”.
2. Kształcenie podyplomowe może być prowadzone w trybie: dziennym,
wieczorowym, zaocznym lub eksternistycznym, na podstawie programów nauczania
opracowanych przez zespół ekspertów powołany przez ministra właściwego do
spraw zdrowia.
3. Programy nauczania, opracowane na podstawie standardów nauczania dla
kierunku analityka medyczna, powinny uwzględniać różnice między treściami
programowymi określonymi w standardach kształcenia dla kierunków: farmacja,
lekarski, weterynaria oraz biologia, biotechnologia, chemia, zakończonego
uzyskaniem tytułu zawodowego magistra albo tytułu zawodowego magistra
inżyniera.
4. Egzamin, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, organizuje jednostka szkoląca,
a przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez kierownika jednostki
szkolącej.
5. Koszty kształcenia podyplomowego i egzaminu ponosi osoba odbywająca
kształcenie podyplomowe.
2016-03-09

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin