Nie ma tu nic szczególnego Nie ma tu nic szczególnego, Żadnych tu dziwów świata: Fundament z skalnych odłamów, Z płazów świerkowych chata. Przed chatą mały ogródek, A w nim , o ludzie zmęczeni, Czuwa nad naszym spoczynkiem Rząd pewnych siebie jasieni. Rozłożył swoje konary - O ludzie, nękani strachem ! Nad zrębem naszego domu, Nad domu naszego dachem. Nie ma tu nic szczególnego Droga się snuje pod płotem - Skąd ona i dokąd wiedzie Prawie nie myślę o tem… Bo na cóż taka wiadomość, O ludzie zbytnio ciekawi!? Poranek zeszedł nad drogą, Droga się w blaskach pławi. Ach ! dokąd wy tak spieszycie? O , ludzie tęsknota gnani? Tu las jest tu potok szumi, Wywalon z głaźnej otchłani… Nie ma tu nic szczególnego… Dzwon się odezwał z wieży, W czerwonych omżach poludnia Łąka rozkwitła leży. Pozbywa się moje serce - O, ludzie żyjący nadzieją, Wszelakiej skazy, gdy widzę, Jak trawy śmiać się umieją. Gdy stojąc w progach tej chaty - O, l...
P.Kuba-47