J.Kasprowicz - Nie ma tu nic szczzególnego.docx

(2262 KB) Pobierz

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Nie ma tu nic szczególnego                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Nie ma tu nic szczególnego,                                                                                                                              Żadnych tu dziwów świata:                                                                                                                              Fundament z skalnych odłamów,                                                                                                                Z płazów świerkowych chata.                                                                                                                                            Przed chatą mały ogródek,                                                                                                                              A w nim ,  o ludzie zmęczeni,                                                                                                                              Czuwa nad naszym spoczynkiem                                                                                                                Rząd pewnych siebie jasieni.                                                                                                                Rozłożył swoje konary -                                                                                                                              O ludzie, nękani strachem !                                                                                                                              Nad zrębem naszego domu,                                                                                                                              Nad domu naszego dachem.                                                                                                                                            Nie ma tu nic szczególnego                                                                                                                              Droga się snuje pod płotem -                                                                                                                              Skąd ona i dokąd wiedzie                                                                                                                              Prawie nie myślę o tem…                                                                                                                Bo na cóż taka wiadomość,                                                                                                                              O ludzie zbytnio ciekawi!?                                                                                                                              Poranek zeszedł nad drogą,                                                                                                                              Droga się w blaskach pławi.                                                                                                                                            Ach ! dokąd wy tak spieszycie?                                                                                                                              O , ludzie tęsknota gnani?                                                                                                                              Tu las jest tu potok szumi,                                                                                                                              Wywalon z głaźnej otchłani…                                                                                                                Nie ma tu nic szczególnego…                                                                                                                              Dzwon się odezwał z wieży,                                                                                                                              W czerwonych omżach poludnia                                                                                                                Łąka rozkwitła leży.                                                                                                                                                          Pozbywa się moje serce -                                                                                                                              O, ludzie żyjący nadzieją,                                                                                                                              Wszelakiej skazy, gdy widzę,                                                                                                                              Jak trawy śmiać się umieją.                                                                                                                Gdy stojąc w progach tej chaty -                                                                                                                O, l...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin