Halina Rzeszut, Roman Franciszek Rybarski (1887-1942).pdf

(1149 KB) Pobierz
SYLWETKI PROFESORÓW
POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ
ROMAN FRANCISZEK RYBARSKI
(1887—1942)
Roman Franciszek Rybarski urodził się 3 VIII 1887 r. w
Zatorze (pow. oświęcimski), w rodzinie urzędnika sądowego.
W 1905 r. ukończył gimnazjum w Rzeszowie i rozpoczął stu-
dia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). Jego
zainteresowania naukowe wykraczały poza ramy jednej
dziedziny wiedzy; z zapałem studiował również ekonomię,
historię, socjologię i politykę. Zmuszony w czasie studiów
zarabiać na utrzymanie, przez pewien czas pracował jako
osobisty sekretarz prof. Juliana Dunajewskiego, znanego
ekonomisty i polityka. Po ukończeniu studiów w 1910 r. od-
był krótką praktykę w starostwie krakowskim, następnie
wyjechał do Paryża, gdzie pogłębiał wiedzę w Szkole Nauk
Politycznych.
W 1911 r. R. Rybarski uzyskał doktorat, a w 1913 habili-
tował się na UJ na podstawie rozprawy „Nauka o przed-
miocie gospodarstwa społecznego" i rozpoczął wykłady
z dziejów myśli ekonomicznej jako docent Katedry Ekono-
mii Politycznej tej uczelni. W 1916 r. powierzono mu Kate-
drę Ekonomii Społecznej na UJ. Kierował nią do 1920 r.,
od 1 X 1917 r. jako profesor nadzwyczajny skarbowości i au-
striackiego prawa skarbowego.
Fachowość i wiedza prof. R. Rybarskiego zostały wykorzy-
stane przy tworzeniu się II Rzeczypospolitej. Od lutego do
września 1919 r. był polskim delegatem misji odszkodowań
na konferencji pokojowej w Paryżu. W latach 1919—1921
piastował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie
Skarbu. W 1923 r. został komisarzem nadzwyczajnym do
spraw kredytu publicznego i oszczędności społecznych przy
Ministerstwie Skarbu.
Od 1922 r. powrócił do działalności akademickiej. 6 II tego
roku został mianowany profesorem zwyczajnym i otrzymał
Katedrę Ekonomii Politycznej na Wydziale Inżynierii Wod-
nej Politechniki Warszawskiej (PW). Objął wykłady historii
nowożytnej gospodarczej, ekonomii społecznej i skarbowoś-
ci. Równolegle prowadził, rozpoczęte już w 1921 r., wykłady
zlecone z ekonomii społecznej na Wydziale Prawa Uniwer-
sytetu Warszawskiego (UW). W 1924 r. opuścił PW i objął
Katedrę Skarbowości na Wydziale Prawa UW. W roku akad.
1926/27 był przedstawicielem Wydziału Prawa w Senacie
UW, a w latach 1937—1939 dziekanem tego wydziału. W sier-
pniu 1938 r. prof. R. Rybarski został powołany na stanowis-
ko kierownika nowo utworzonego Instytutu Prawa Lotni-
czego i Zagadnień Gospodarczych Lotnictwa przy Wydzia-
le Prawa UW. Był jednym z organizatorów tego instytutu
i kierował nim oraz Katedrą Skarbowości do wybuchu
II wojny światowej. Podczas okupacji wykładał na Tajnym
UW (1939—1941).
Dorobek naukowy prof. R. Rybarskiego obejmuje następu-
jące dziedziny wiedzy: ekonomię polityczną, historię gospo-
darczą Polski XVI—XIX w., skarbowość i historię prawa
skarbowego. W badaniach łączył metodę historyczną z do-
skonałym opanowaniem zagadnień teoretycznoekonomicznych
i ich wynikiem były duże opracowania monograficzne z każ-
dej dziedziny. Był autorem licznych prac poświęconych
równiż bieżącym problemom gospodarczym, które postrze-
gał w szerokiej perspektywie uwarunkowań polityczno^spo-
łecznych. Uchodził za najwybitniejszego teoretyka nacjona-
lizmu w dziedzinie gospodarczej. Przykładem publikacji na
ten temat może być wydana w 1933 r. praca pt. „Przyszłość
gospodarcza Polski", w której — porównując bilans handlo-
wy Polski i krajów wysoko uprzemysłowionych — dowodził
konieczności przejęcia polskiego handlu od niemieckich po-
średników.
Do najważniejszych osiągnięć prof. R. Rybarskiego zali-
czyć można trzytomowe dzieło „System ekonomii politycz-
nej", którego poszczególne tomy ukazywały się kolejno w
latach 1924, 1930 i 1939. Z dziedziny historii gospodarczej
wymienić należy przede wszystkim dwutomową pracę „Han-
del i polityka handlowa Polski w XVI stuleciu" (1928—1929),
za którą otrzymał w 1929 r. nagrodę im. Barczewskiego Pol-
skiej Akademii Umiejętności. Opisał w niej zagadnienie ru-
chu towarów i jego rozmiary w ówczesnej Polsce, uwzględ-
niając technikę i koszty transportu, organizację handlu, po-
chodzenie i narodowość warstwy kupieckiej, ceny i ich re-
gulowanie przez państwo oraz politykę handlową wewnętrz-
ną i zagraniczną. Prof. R. Rybarski był również autorem
podręcznika akademickiego „Nauka skarbowości" oraz opra-
cowań z dziedziny historii skarbowości, m.in. „Skarbowość
Polski w dobie rozbiorów" (1937) oraz „Skarb i pieniądz za
Jana Kazimierza, Michała Korybuta i Jana III" (1939).
Prof. R. Rybarski od młodzieńczych lat prowadził dzia-
łalność polityczną. W czasach studenckich zasłynął jako do-
skonały mówca w patriotycznych organizacjach: Zjednocze-
niu Młodzieży Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej.
Później był czołowym działaczem Narodowej Demokracji,
w latach 1928—1935 posłem na sejm i prezesem Klubu Po-
selskiego Stronnictwa Narodowego. Wiedza ekonomiczna
i skarbowa dawała mu przewagę nad innymi posłami. Jego
przemówienia w sprawach budżetowych wnikliwie naświe-
tlały zagadnienia gospodarki państwowej, dając jednocześ-
nie rzetelną ocenę i krytykę rządów sanacyjnych.
Prof. R. Rybarski był członkiem korespondentem (1925)
i członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Umiejętności
(1938) oraz członkiem Towarzystwa Naukowego Warszaw-
skiego (1928).
18 V1941 r. prof. R. Rybarski został aresztowany przez
Niemców i uwięziony na Pawiaku, a następnie przewiezio-
ny do obozu w Oświęcimiu. 6 III 1942 r. zmarł w obozie, mi-
mo wysiłków polskich lekarzy i opieki przyjaciół, którzy
ratowali go z narażeniem własnego życia.
Był odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia
Restituta (1923).
Opracowała
Halina Rzeszut
Prac. Hist. BG PW — Nr 95
Wyk. ZGPW z. 182/92 n. 100
Zgłoś jeśli naruszono regulamin