Mielicie długi i męczšcy dzień? Potrzeba wam chwili wytchnienia i wyhamowania po codziennej gonitwie za szczęciem i dobrobytem? wiat za oknem krzyczy i straszy wojnš? Usišdcie wygodnie w fotelach z goršcš herbatš lub szklaneczkš czego mocniejszego w dłoniach i posłuchajcie tych piosenek piosenek spokojnych, optymistycznych i pozwalajšcych odpoczšć od niewesołej rzeczywistoci. Droga Na Ostrołękę to aktualnie najprężniej rozwijajšcy się i działajšcy zespół grajšcy muzykę country po polsku. Chociaż Wojciech Dudkowski nowicjuszem w muzyce country nie jest wystarczy przypomnieć jego wieloletniš działalnoć radiowš stosunkowo niedawno zrealizował swoje młodzieńcze ambicje i założył własny zespół. Jak sam kiedy przyznał, poczštki były mizerne, a dzisiaj sam nie może słuchać swoich pierwszych amatorskich nagrań. Miesišce ćwiczeń, pracy nad warsztatem, podpatrywania mistrzów i własne próby literackie doprowadziły Wojtka do obecnej pozycji jego piosenki sš na szczycie naszej listy alt-Country, Droga Na Ostrołękę została nominowana do nagrody Plebiscytu Dyliżanse w kategorii Zespół Roku, a Berek w kategorii Piosenka Roku. Ogromna rzesza fanów o czym wiadczy choćby dominacja D.N.O. w naszym plebiscytowym sondażu oraz duża popularnoć na portalach społecznociowych to niewštpliwy atut grupy, który może się przełożyć na wygranš we wspomnianym wczeniej Plebiscycie. No i ta nowa płyta Ja tu zostaję to tytuł i zarazem pierwszy singiel z albumu, na którym znajdziemy 11 piosenek. To nie do końca sš nagrania premierowe; większoć z nich moglimy już usłyszeć wczeniej na YouTube, na Facebooku, na koncertach i wreszcie na nieoficjalnym kršżku dystrybuowanym w ubiegłym roku w Mršgowie. Poród melodyjnych i tchnšcych radociš z grania kompozycji inaczej brzmi trzeci numer na kršżku zatytułowany Do diabła z tym ma trochę mroczny nastrój niepewnoci i wpisuje się w gatunek piosenek drogi, ale tej bez jasno wyznaczonego szczęliwego zakończenia, choć z nadziejš na nie. Nie brak na płycie numerów naprawdę udanych uwielbiany przez słuchaczy Berek, przewrotna i zawadiacka Zocha, Moje serce to nie hotel jako pochwała małżeńskiej wiernoci i najlepszy, moim zdaniem, utwór D.N.O. Ja i ty i jestem skłonny przyznać, że stawiam go ponad Berka. Jest sentymentalny i wzruszajšcy Ojciec oraz kontrastowo zaczepny Lubię wiedzieć, co jest grane pełen buńczucznej młodoci w stylu macho. Na zakończenie akustyczna wersja Jeszcze dzień, może dwa, której nie powstydziłby się żaden uznany artysta country po prostu rzetelny, countrowy numer. Jak dla mnie, Ja tu zostaję to udany debiut płytowy Drogi Na Ostrołękę, który warto mieć w swojej płytotece. Kilka słów należy się również okładce płyty jest wręcz ascetyczna w grafice, wydana w odcieniach szaroci, przez co wyróżnia się poród kolorowych opakowań albumów innych artystów. Znajdziemy tu tekst Berka i foto z albumu rodzinnego Wojtka ilustrujšce tę piosenkę. Warto również wspomnieć, że muzyków Drogi Na Ostrołękę wsparli Konrad Drabot, Krzysztof Gabłoński i Katarzyna Szubertowska z Village Sound Productions, Artur Konwiński, Marek Karolski, Joanna Orlińska i Jerzy Dudek. Współpraca muzyków z różnych formacji zawsze cieszy, zwłaszcza w wietle mocno przesadzonych pogłosek o braku jednoci w polskim countrowym wiecie. Mnie najbardziej urzeka na tym albumie dwięk akordeonu, który w dłoniach Wojtka Drężka raz jest instrumentem wiodšcym, by za chwilę stworzyć wspaniałe, klimatyczne muzyczne tło. Czy płyta nie jest pozbawiona wad? Cóż, każdy zapewne odbierze jš na swój sposób, każdy znajdzie co, co bawi i co, co drażni. Jest jednak jedno poważne, wręcz niewybaczalne niedopatrzenie: dlaczego tylko 11 piosenek? Mamy nadzieję, że już niebawem Droga Na Ostrołękę uraczy nas kolejnymi nagraniami, których przecież ma w swoim repertuarze naprawdę wiele
soviet_dog