UTYL.pdf

(236 KB) Pobierz
Utylizacja odpadów – zagadnienia egzaminacyjne 2011/2012
1.
Rodzaje odpadów biodegradowalnych i metody ich utylizacji (Na czym polega
prawidłowa gospodarka odpadami biodegradowalnymi? Omówić recykling organiczny.
Czym różni się recykling organiczny od biologicznego przetwarzania odpadów?
Utylizacja odpadów z przemysłu rolno – spożywczego).
2.
Recykling opakowań szklanych (Na czym polega recykling stłuczki szklanej?
Omówić możliwości wykorzystania stłuczki szklanej? Jakie korzyści ekologiczne i
gospodarcze daje wykorzystanie stłuczki szklanej?).
3.
Na czym polega recykling makulatury i jakie przynosi korzyści gospodarcze?
4.
Na czym polega recykling zużytych puszek aluminiowych i jakie przynosi
korzyści?
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
Na czym polega recykling zużytych urządzeń AGD?
Dlaczego należy prowadzić odzysk odpadów wielkogabarytowych?
Na czym polega utylizacja zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego?
Omówić proces recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji
Recykling zużytych opon samochodowych
Sposoby utylizacji olejów przepracowanych (technologia oczyszczania olejów)
Odpady paleniskowe i sposoby ich wykorzystania
Postępowanie ze zużytymi lampami wyładowczymi
Wykorzystanie odpadów budowlanych
Wykorzystanie odpadów z odlewnictwa żelaza
Recykling gruzu asfaltowego
1. Rodzaje odpadów biodegradowalnych i metody ich utylizacji (odzysku):
BIOODPADY – wg dyrektywy 2008/98/WE w sprawie odpadów: ulegające biodegradacji
odpady z ogrodów i parków (zieleni miejskiej) – mają zmienną wilgotność (od 20% do 90%)
i zawierają tzw. Odpady miękkie (liście, trawa, łodygi, itp.) oraz twarde (gałęzie drzew
i krzewów oraz zdrewniałe części roślin wpływające korzystnie na zachowanie stabilnej
struktury masy w procesie kompostowania).
Odpady biodegradowalne, zgodnie z definicją ustawy o odpadach – odpady, które ulegają
rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu przy udziale mikroorganizmów:
-
odpady żywnościowe z gospodarstw domowych, zakładów użyteczności publicznej,
zakładów zbiorowego żywienia;
-
bioodpady (w tym odpady kuchenne) z domów jednorodzinnych i ogródków
przydomowych;
-
-
-
-
odpady organiczne z targowisk, sklepów, np. kwiaciarni;
odpady zieleni miejskiej i odpady z drewna z obiektów infrastruktury;
odpady z sadownictwa i rolnictwa;
odpady z przetwórstwa rolno-spożywczego.
Odpady żywnościowe – odpady kuchenne pochodzenia roślinnego i zwierzęcego:
* odpady pochodzenia roślinnego:
-
-
obierki, pozostałości warzyw i owoców, zgniłe warzywa i owoce;
produkty uznane za odpady (pieczywo, kasza i mąka w papierowych opakowaniach).
* odpady pochodzenia zwierzęcego – pozostałości mięsne produktów mięsnych, ryb,
tłuszczów, serów.
Odpady spożywcze zawierające składniki pokarmowe (białko, tłuszcze, węglowodany), są
wykorzystywane na paszę dla zwierząt. Metodą przetwarzania jest fermentacja z wtórnym
kompostowaniem.
Bioodpady to odpady kuchenne i ogrodowe (ścinki krzewów , kwiatów, roślinności
doniczkowej). Odpady te powinny być selektywnie zbierane do pojemników lub
kompostowników udostępnionych do dyspozycji mieszkańców.
Skład bioodpadów zależy od pory roku, przyzwyczajeń mieszkańców, struktury zabudowy,
itp. Bioodpady stanowią doskonały surowiec do produkcji wysokiej jakości kompostu
w wyniku procesów kompostowania i fermentacji. Kompostowanie może odbywać się bez
wstępnych uwarunkowań, a fermentacja jest możliwa dzięki obecności odpadów ogrodowych
zawierających ligniny.
Odpady zieleni miejskiej:
Biomasa z pielęgnacji zieleni nie powinna być traktowana jak odpad, ale wykorzystywana
jako surowiec do produkcji nawozu organicznego poprawiającego żyzność gleby.
Przemysłowe zasoby masy roślinnej.
Bardzo duże ilości odpadów wytwarzają przemysły: rolno-spożywcze, celulozowo-
papiernicze, włókienniczy, paszowy, drzewny, zielarski i tytoniowy.
Odpady te ze względu na duże rozdrobnienie masy roślinnej stanowią dobry surowiec do
produkcji kompostu. Większość tych odpadów jest wykorzystywana jako surowiec wtórny
lub pasze, duża ich część jest jednak usuwana na składowiskach odpadów lub nieprawidłowo
wprowadzana do ziemi. Do przemysłowych zasobów kompostowego surowca zalicza się
również żywność i pasze zdyskwalifikowane na etapach produkcji, przechowalnictwa
i dystrybucji (dotyczy to produktów roślinnych pochodzenia krajowego i zagranicznego).
Osady z biologicznego oczyszczania ścieków.
Rośnie masa osadów ściekowych. Chemiczne i biologiczne właściwości osadów ściekowych
z oczyszczalni ścieków przemysłu rolno-spożywczego są zbliżone do osadów z miejskich
oczyszczalni ścieków. Do nawożenia gleb i roślin najkorzystniejsze są osady ściekowe z
przemysłu rolno-spożywczego. Osady ściekowe mogą być używane bez konieczności
odwodnienia i kompostowania.
Utylizacja odpadów z przemysłu rolno-spożywczego:
Odpady te powstają głownie w ubojniach, zakładach przetwórstwa mięsnego, mleczarniach,
cukierniach, browarach, gorzelniach, gospodarstwach rolnych, ogrodowych, hodowlanych
oraz innych zakładach zajmujących się produkcją i przetwórstwem żywności (kilkadziesiąt
tysięcy zakładów).
Recykling organiczny i biologiczny – unieszkodliwianie:
-biologiczne przetwarzanie odpadów – recykling organiczny (kompostowanie, fermentacja
metanowa):
•jeśli kompost (lub odpad przefermentowany) spełnia odpowiednie wymagania jakościowe i
można go wykorzystać na gruntach uprawnych lub do produkcji podłoży uprawnych;
-biologiczne przetwarzanie odpadów – biologiczne unieszkodliwianie przed składowaniem
lub spaleniem:
•jeśli nie przewiduje się wykorzystania jak wyżej, a stabilizator nie spełnia wymagań
jakościowych dla kompostów (nawozów sztucznych);
3. RECYKLING MAKULATURY
Przerób makulatury:
rozwłóknianie, oczyszczanie, sortowanie, frakcjonowanie, oczyszczanie, zagęszczanie
masy.
Dowieziona do instalacji recyklingu makulatura transportowana jest na podajniki, które
dozują ją razem z wodą do rozwłókniaczy; tam następuje rozdrabnianie papieru do zawiesiny
włókien w wodzie. W tym etapie następuje usuwanie części zanieczyszczonych obecnych w
makulaturze.
-
Z rozwłókniaczy masa trafia do urządzeń, które usuwają z niej zanieczyszczenia ciężkie
(spinki, zszywki, oraz piasek). Następnie masa zostaje rozcieńczona wodą i poddawana
sortowaniu właściwemu na sortownikach (sita perforowane).
Kolejnym etapem jest frakcjonowanie mające na celu:
wydzielenie czystego włókna krótkiego, które jest poddawane oczyszczaniu,
zagęszczaniu;
- oraz włókna długiego poddawanego sortowaniu właściwemu.
Odzysk włókna z makulatury wynosi 82%, pozostałość stanowią woda i zanieczyszczenia.
-
Recykling makulatury ma swoje granice. Każda frakcja przetwarzania prowadzi do
zanieczyszczenia, a więc do zmian fizycznych, poprzez stratę na pierwotnej trwałości.
KORZYŚCI
Recykling 1 tony papieru pozwala na zaoszczędzenie:
miejsca na składowisku,
26500 litrów wody,
1476 litrów ropy,
4200 kWh energii - wystarczającej do ogrzania przeciętnego mieszkania przez okres pół roku.
Wyprodukowanie papieru z makulatury, zamiast z pulpy drzewnej, chroni 17 drzew przed
wycięciem oraz ogranicza ilość:
zużycia energii o 75%,
zanieczyszczeń powietrza o 74%,
ścieków przemysłowych o 35%,
Zmniejszenie ilości zanieczyszczeń i szkód powodowanych w środowisku przez przemysł
papierniczy i celulozowy mogłoby także zostać w znacznym stopniu ograniczone, jeśli
wprowadzonoby na szerszą skalę produkcję papieru z konopi.
Z upraw konopi można uzyskać 4,2 razy więcej papieru niż z takiego samego obszaru
zajmowanego przez uprawy leśne. Papier wyprodukowany z konopi może być przetwarzany
powtórnie siedem razy. Ma on także lepsze właściwości wytrzymałościowe - jest mniej
podatny na rozdarcia i wilgoć oraz dziesięciokrotnie bardziej długowieczny niż zwykły
papier.
W cieplejszych warunkach klimatycznych wytwarza się papier z juty, kenafu, lnu, ryżu lub
bawełny.
2. RECYKLING SZKŁA
Szkło otrzymuje się przez stapianie składników: piasku kwarcowego SiO2, sody- NaCO3 i
węglanu wapnia CaCO3 w piecach wannowych lub donicowych, a następnie szybkie
schładzanie.
Opakowania szklane
* zalety:
- odporność chemiczna;
- możliwość formowania różnych opakowań o różnych kształtach i wymiarach;
- możliwość wielokrotnego użytku;
- objętość szkła w stosunku do wszystkich produktów;
- brak przepuszczalności gazów i zapachów;
- niska cena;
- małe zagrożenie dla środowiska.
* wady:
- mała odporność mechaniczna i termiczna;
- duża masa;
- konieczność stosowania opakowań ochronnych podczas transportu.
Selektywna zbiórka szkła
Segregacja na kolory - stłuczka z opakować szklanych rozdzielona pod względem kolorów na
co najmniej 2 frakcje:
- bezbarwne;
- kolorowe.
Opakowania szklane wrzucane do kontenerów mogą mieć etykiety, zamknięcia, uchwyty.
Opakowania szklane w pojemnikach do zbiórki selektywnej nie powinny być stłuczone.
Dopuszcza się stłuczenie części opakowania w pojemnikach pod warunkiem, ze gęstość
stłuczki nie przekracza 350 kg/m3.
Zanieczyszczenia dyskwalifikujące stłuczkę
– w pojemnikach do selektywnej zbiórki nie mogą znajdować się: zanieczyszczenia
ceramiczne, porcelana, gruz, ziemia, kamień, metale, szkło płaskie, szklane izobaty
energetyczne, szkło pochodzące z lamp kineskopowych.
–
Recykling stłuczki szklanej:
- szkło jest bardzo dobrym materiałem do recyklingu, czyli wtórnego przetworzenia;
-
-
stłuczka szklana dostarczana do huty powinna być czysta, czyli nie może zawierać
zanieczyszczeń powyżej 0,5% masowych;
stłuczka pozyskiwana z odpadów wymaga przygotowania przed wykorzystaniem:
usunięcie zanieczyszczeń, tj. nakrętek, etykiet, resztek produktów spożywczych.
Kierunki i metody wykorzystania stłuczki szklanej.
Wytwarzanie opakowań szklanych – najefektywniejszy i powszechnie stosowany kierunek
wykorzystania stłuczki (uzyskuje się dzięki temu znaczne oszczędności pierwotnych
surowców szklarskich oraz obniżenie kosztów produkcji; topienie szkła ze zwiększoną
zawartością stłuczki w zestawie szklarskim zmienia zapotrzebowanie na energię cieplną).
Produkcja włókien szklanych oraz materiałów i płyt izolacyjnych. Wytwarzanie włókien ze
stłuczki szklanej polega na stopieniu stłuczki piecu wannowym z dodatkiem składnika
bogatego w tlenek wapniowy lub tlenek sodowy.
Możliwości wykorzystania
ZASTOSOWANIE WŁÓKIEN SZKLANYCH W LAMINATACH – laminaty, tj. żywice
fenolowe z dodatkiem włókna szklanego wykorzystywane do produkcji rur i kształtek o
wymaganej dużej wytrzymałości. Tego rodzaju rury są stosowane do budowy rurociągów do
wody, przewodów wentylacyjnych, kominowych, ściekowych. Mają one wysoką
wytrzymałość i dobrą odporność cieplną i chemiczną.
WYTWARZANIE SZKŁA PIANOWEGO – szkło pianowe ma strukturę komórkową
wypełnioną gazem, ma małą nasiąkliwość, mały ciężar objętościowy i jest wytrzymałe
mechanicznie. Szkło piankowe stosuje się jako materiał izolacyjny w budownictwie,
drogownictwie itp.
STŁUCZKA SZKLANA W ASFALTACH DROGOWYCH – w celu zagospodarowania
stłuczki szklanej w różnych krajach przeprowadzono badania nad jej wprowadzeniem do
asfaltów drogowych. Przeprowadzone w Polsce doświadczenia dały wynik negatywny.
Podstawową wadą jest brak dostatecznej przyczepności asfaltu do szkła.
WYKORZYSTANIE STŁUCZKI SZKLANEJ DO MAS CERAMICZNYCH – nadwyżka
niejednorodnej stłuczki szklanej może być wykorzystywana jako dodatek do mas
ceramicznych. Umożliwia to wytwarzanie spieków ceramicznych w niższych (800-1000
0
C)
temperaturach, niż stosowane do wypalania spieków tradycyjnych (ok. 1450
0
C), a tym
samym uzyskuje się oszczędność energii cieplnej.
MATERIAŁY IZOLACHYJE, np. Poraver – bardzo lekki granulat ze spienionej mączki
szklanej, występuje w 6 odmianach ze względu na wielkość ziarna. Jest lekkim napełniaczem
stosowanym w masach klejowych, zaprawach, tynkach, a także składnikiem płyt izolacyjnych
i dźwiękochłonnych na bazie żywic lub spoiw mineralnych. może być wykorzystywany jako
surowiec napełniający w produkcji elementów sztukaterii.
Stłuczka szklana jest mielona w młynkach kulowych, dodawana jest woda, spoiwo i
substancje spieniające.
RECYKLING
Posegregowana stłuczka szklana trafia do stacji uzdatniania, gdzie poddaję sję ją
oczyszczeniu. Usuwane są tutaj nakrętki i etykiet. Następnie poddaje się ją rozdrobnieniu i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin