Adam Kowalik Rybactwo II rok grupa 1b 21.01.2001.
Temat: Odżywianie się ryb roślinożernych.
Organizmy roślinne lub zwierzęce osiadłe na łodygach roślin zanurzonych lub innych przedmiotach noszą nazwę perifitonu lub poroślin. Typowym zjadaczem perifitonu naszych wód jest świnka, która dzięki specjalnie dostosowanemu otworowi gębowemu „zeskrobuje” wszelkie narośla. Niektóre ryby zjadają drobne rośliny naczyniowe, które stanowią główne ich pożywienie. Do gatunków typowo roślinożernych należy amur biały, tołpyga biała i tołpyga pstra oraz z naszych ryb wzdręga. Wspomniany wyżej amur biały wykorzystuje jako pokarm nawet rośliny wyższe.
Budowa anatomiczna otworu gębowego związana jest z rodzajem pokarmu o sposobem jego pobierania. Ryby roślinożerne nie posiadają zębów chwytnych natomiast mają gruczoły smakowe rozmieszczone na szczękach wargach i w paszczy. Jama ustna przechodzi w gardziel u ryb niedrapieżnych roślinożernych występują często zęby gardłowe, które rozcierają pokarm o płytkę rogową umieszczoną nad nimi. Otwór gębowy jest mniejszy niż u ryb drapieżnych. Łuki skrzelowe ryb spokojnego żeru poprzedzające zęby gardłowe mają wyrostki przegradzające przejście z jamy gębowej do otworu skrzelowego. Wyrostki te zwane wyrostkami filtracyjnymi zatrzymują organizmy zawieszone w przepływającej wodzie oraz części stałe odcedzając – odfiltrowując wodę, zanim ona dostanie się do skrzeli. Liczba wyrostków filtracyjnych wielkość kształt oraz rozmieszczenie zależy od gatunku rodzaju ryby i jej sposobu odżywiania. Ryby spokojnego żeru mają aparat filtracyjny tak wykształcony aby uniemożliwił przedostanie się drobnych organizmów do skrzeli. Przełyk jest wyścielony nabłonkiem śluzowym i umięśniony, ponadto występują w nim komórki wydzielające soki trawienne. U niektórych gatunków nabłonek zawiera kubki smakowe. U ryb roślinożernych wykształca się w części żołądka rodzaj wola, o właściwościach dużego rozciągania, które może służyć do magazynowania większej ilości pokarmu. W żołądku występuje śluz, pepsyna i kwas solny. Trawienie u ryb przebiega wolniej niż u innych kręgowców i jest uzależnione od temperatury otoczenia czyli temperatury wody. Ścianki żołądka ulegają ruchom perystaltycznym, przesuwając pokarm do dalszej części przewodu pokarmowego. Jelita ryb są wyścielone nabłonkiem śluzowym nie posiadających żołądka są bardziej umięśnione jest to cecha przystosowawcza do zgniatania i mieszania pokarmu. Najdłuższy przewód pokarmowy występuje u ryb roślinożernych i nie mają one przeważnie żołądka. Przebieg przewodu pokarmowego jest rozmaity tworząc cały szereg zagięć i wygięć. Stosunek przewodu pokarmowego do długości ciała u ryb roślinożernych wynosi od 0,8 do 15,0. U tołpygi wynosi on 15.
akowalik