-28-NABIZM.docx

Grupę Nabistów (proroków) utworzyli studenci paryskiej Académie Julian, a nazwę nadał jej poeta Henri Cazalis, nieco ironicznie podkreślając ich poważne podejście do sztuki i ambicję stworzenia wielkiej sztuki nowoczesnej. Nabiści uprawiali różne dziedziny sztuki, we wszystkich jednak tworzyli nową jakość odwołując się do najrozmaitszych nurtów wielkiej sztuki przeszłości. Niewątpliwie zrewolucjonizowali spojrzenie na dzieło sztuki - to Maurice Denis napisał w 1890 r. słynne zdanie: "Trzeba pamiętać, że zanim obraz stanie się bojowym koniem, nagą kobietą lub czymkolwiek innym, najpierw jest płaską powierzchnią pokrytą kolorami w określonym porządku". Wprawdzie incydentalnie, ale to jeden z nabistów Paul Sérusier namalował obraz Talizman (Las Miłości w Pont Aven) po raz pierwszy przekraczając granice abstrakcjonizmu, ale w twórczości wszystkich nabistów wyraźne są oczywiste nawiązania do wielkiej spuścizny przeszłości, jak chociażby reminiscencje bizantyjskie w obrazach Bonnarda, czy wszechobecne w ówczesnej sztuce japonizmy - które w istocie są nawiązaniem nie do japonizmu "nowoczesnego", ale do wielkiej tradycji tradycyjnej sztuki lapońskiej łączącej obraz z kaligrafią.
Nabiści całkowicie uwolnili kolor od związku z właściwościami przedstawianej materii. Kolor jest autonomicznym bytem i symbolem rzeczywistości metafizycznej.
To nie van Gogh i nie pointyliści, ale nabiści stali się prekursorami fowizmu, niesłusznie ograniczanego do wąskiego pojęcia wczesnego ekspresjonizmu.

Paul Sérusier (1863–1927)
Maurice Denis (1870–1943)
Pierre Bonnard (1867–1947)
Édouard Vuillard (1868–1940)
Henri Gabriel Ibels (1867–1936)
Paul Ranson (1864–1909)
Jan Verkade (1868–1946)
Félix Vallotton (1865–1925)
Ker Xavier Roussel (1867–1944)

aul Serusier ukończył studia filozoficzne, a następnie wstąpił do paryskiej Académie Julian (1886). W 1888 r. przyłączył się do grupy artystów tworzących w Pont Aven i - podobno pod wpływem Gauguina - namalował obraz pt. Las miłości w Pont Aven, znany pod tytułem Talizman. Jest to istotnie dzieło ważne, ponieważ jest pierwszym na serio namalowanym, niemal całkowicie abstrakcyjnym obrazem w historii sztuki. Jest ten obraz jednocześnie przedmiotem nieustannych nadinterpretacji.
W twórczości samego Serusiera jest on, obok Zachodu słońca nad Pouldu (wybrzeże w Bretanii), wyjątkiem. W tym samym 1888 r. w Pont Aven Serusier malował jeszcze solidne, realistyczne obrazy przedstawiające życie wieśniaków, a w 1889 r. malował już syntetystyczne obrazy w duchu mistycznego symbolizmu, typowego dla twórczości założonej przez niego grupy Les Nabis. Do granic abstrakcji Serusier już nigdy się nie zbliżył, co świadczy o tym, że kierunek ten był "badawczą wycieczką w nieznane" i nie odpowiadał artystycznym celom malarza.
W następnych latach zarówno Serusier jak i inni członkowie grupy nabistów rozwijali własny, łatwo rozpoznawalny styl.