15_11_rachwal.pdf

(71 KB) Pobierz

OID (290) 11/2015

(267) 12/2013

OID

MYŚLENIE PO KURZEMU - część III

Zimowe żywienie kur

Żywienie przydomowego stadka drobiu zmie-

nia się w zależności od pory roku, a szczególnie

wówczas, gdy większość pasz pochodzi z go-

spodarstwa własnego. Zimą ptaki nie prze-

bywają na wybiegach i nie korzystają z pasz

znajdujących się w obejściu. W tym okresie wy-

stępuje zatem często niedobór składników mi-

neralnych oraz witamin, natomiast łatwiej jest

o pasze węglowodanowe. Aby zimą właściwie

żywić drób, należy sporządzić bilans pasz dla

niego przeznaczonych.

Wysokość dawki pokarmowej zależy głów-

nie od wieku ptaka, masy ciała oraz nieśno-

ści. O zużyciu pasz decydują również warunki

środowiskowe w kurniku, a przede wszystkim

temperatura i wilgotność względna. W żywie-

niu zimowym kur trzeba także pamiętać o do-

starczeniu im dobrej wody pitnej o temperatu-

rze 10-15°C. Do pasz gospodarskich, które są

przeważnie w tym czasie dostępne należą: po-

ślady zbóż, otręby, susze z siana, lucerny lub

koniczyny, ziemniaki, marchew, a z pasz po-

chodzenia zwierzęcego - mleko oraz jego

przetwory. Rezerwę mogą stanowić odpad-

ki kuchenne, które muszą być zawsze świeże

i niesłone.

Pasze powinno się skarmiać z umiarem, ży-

wienie nie może być jednostronne, wpływa to

bowiem niekorzystnie na stan zdrowotny kur

oraz nie zapewnia wyższej nieśności. Nie wol-

no skarmiać w nadmiarze ziarna, otrąb pszen-

nych i ziemniaków parowanych. Ziarno zbóż

zawiera białko niepełnowartościowe, ponadto

jest ono ubogie w witaminy oraz związki mi-

neralne, natomiast zawiera dużo włókna, które

kury źle trawią. Ziarno zbóż trzeba zatem uzu-

pełniać białkiem roślin strączkowych i biał-

kiem z pasz pochodzenia zwierzęcego.

Skarmiając ziarno zbóż należy zwracać uwa-

gę na jego czystość, nie może być zapiaszczo-

ne, porośnięte i spleśniałe ani zanieczyszczone

sporyszem, kąkolem lub żywicą roczną. Po-

dobnie trzeba zachować umiar w skarmianiu

ziemniaków, ponieważ pasza ta ma właściwo-

ści tuczące.

Dzienna dawka dla nioski typu lekkiego po-

winna wynosić od 110 do 140g, dla ogólno-

użytkowego 150-170g. Należy pamiętać, że

w okresie większych mrozów nioski potrze-

bują wyższej dawki pokarmowej. Ważną rze-

czą jest zabezpieczenie w diecie odpowied-

niej ilości białka. Ilość jego w dawce nie może

być mniejsza niż 15%, ale też nie wyższa niż

18%. Przy wyższej nieśności ilość białka w pa-

szy zwiększamy, bowiem im więcej jaj, tym or-

ganizm ptaka potrzebuje większej ilości tego

składnika.

Jednocześnie ze wzrostem nieśności pasza

powinna zawierać więcej wapnia oraz fosfo-

ru. Stosunek wapnia do fosforu nie może być

mniejszy jak 1,8 : 1. Niedobór wapnia i fosforu

nie tylko obniża nieśność, ale również osłabia

wytrzymałość skorupy jaja. Skład zatem dawki

pokarmowej dla kury powinien być dobrze do-

brany i to nie tylko pod względem ilościowym,

ale także jakościowym.

Ważnym czynnikiem zapewniającym pra-

widłowe żywienie kur zimą jest przestrze-

ganie godzin, w których są podawane pasze.

W pierwszej kolejności kury dostają mieszankę

wilgotną, następnie ziarno i inne pasze. Przed

wieczorem dajemy pozostałe pasze zbożowe

w ilości 1/3 całej dziennej dawki. Jedna z ta-

kich dawek może być następująca:

• mieszanka przemysłowa - 50g

• ziemniaki parowane - 40g

• żyto skiełkowane - 20g

• pszenica - 10g

• jęczmień - 10g

OID (290) 11/2015

(267) 12/2013

OID

• mleko chude - 50g

Można również uwzględnić inną dawkę o skła-

dzie:

• ziemniaki parowane - 30g

• susz - 10g

• mieszanka mineralna - 5g

• mleko chude - 60g

Cenną paszą jest koncentrat, którego dodatek

wzbogaca dawkę paszową w niezbędne skład-

niki pokarmowe oraz ułatwia żywienie kur.

Skład dawki pokarmowej z dodatkiem kon-

centratu przedstawia się następująco:

• koncentrat - 20g

• zboże lub śruta - 110g

• otręby - 10g

• kreda - 10g

Można również dawkę ułożyć w inny sposób:

• koncentrat - 25g

• ziarno zbóż lub śruta - 100g

• odpady kuchenne - 20g

• kreda – 10g

W żywieniu kur zimą osiąga się lepsze wyniki,

jeśli zapewni się im sprawnie działającą wen-

tylację w kurniku. Ptaki te mają większe zapo-

trzebowanie na tlen, niż inne zwierzęta gospo-

darskie. Wymiana powietrza w kurniku musi

być zatem częstsza niż w oborze, chlewni czy

owczarni. Jednocześnie trzeba zwracać bacz-

ną uwagę, aby w kurniku nie było przeciągów,

na które ptaki są szczególnie wrażliwe. Kury

są również wrażliwe na wahania temperatu-

ry, szkodliwe jest nadmierne jej obniżenie, jak

również przegrzanie. Optymalna temperatu-

ra w kurniku powinna wynosić od 15 do 18°C.

Na przebieg nieśności oraz wykorzystanie pa-

szy w dużym stopniu wpływa także poziom

wilgotności w kurniku. Wysoka wilgotność

jest szkodliwa dla organizmu kury.

W celu zapewnienia dobrego wykorzysta-

nia paszy niezbędne jest wyposażenie kurni-

ka w dostateczną ilość karmideł i poideł w sto-

sunku do liczby niosek. W przeliczeniu na kurę

długość brzegu karmidła powinna wynosić 7,5

cm, poidła natomiast nie mniej niż 2,5 cm.

O przebiegu żywienia i wykorzystania paszy

decyduje także obsada kurnika. Na 1m² po-

wierzchni jego podłogi umieszcza się nie wię-

cej niż 6 ptaków. Nadmierna obsada nie tylko

pogarsza warunki środowiskowe, ale również

utrudnia ptakom dostęp do paszy i wody.

Należy również zwracać większą uwagę na czy-

stość, porządek i higienę w kurniku, gdyż ma to

duży wpływ na chów i żywienie ptaków.

Wymagania stawiane kurom są coraz większe.

Mają znosić jak najwięcej jaj, zjadać jak naj-

mniej paszy, zwłaszcza drogiej, no i siedzieć

po ciemku. Należy utrzymywać kury przysto-

sowane do chowu w indywidualnym gospo-

darstwie.

Drugi poważny problem do rozwiązania to

zmiana diety kur, aby nie musiały otrzymywać

dodatku drogich komponentów białkowych

sprowadzonych z zagranicy, a także zadowala-

ły się mniejszą porcją ziarna. Przeanalizowano

kilka naszych surowców, takich jak pełuszka,

groch, rzepak jako zamienników koncentra-

tu w mieszankach dla drobiu. Stwierdzono, że

wprowadzenie do dziennej dawki (wynoszącej

około 150g paszy) 22g peluszki lub 15g poeks-

trakcyjnej śruty z rzepaku - w ciągu 6. zimowo-

-wiosennych miesięcy pozwala oszczędzić oko-

ło 2,4 kg pszenicy na 1 kurę. Zatem powszechne

wprowadzenie śrut strączkowych pozwoliło-

by oszczędzić tysiące ton pszenicy i co więcej,

wpłynęłoby na zwiększenie nieśności.

Mówiąc o żywieniu, nie sposób nie wspo-

mnieć o roli wody. Ona między innymi decy-

duje o wielkości wydajności kur i ich zdrowot-

ności. Trzeba pamiętać, że każde jajo zawiera

80% wody, za którą przecież płaci potem klient.

Dlatego, aby utrzymać zdrowe nioski o wyso-

kiej produkcji, muszą one mieć stale dostępną

i oczywiście czystą wodę.

Największy problem w zimowym utrzymaniu

kur stanowi zimno i ciemność. Wysoki koszt

energii zmusza do zmiany systemów ogrze-

OID (290) 11/2015

(267) 12/2013

OID

wania i oświetlenia. Opracowano oszczęd-

nościowy program świetlny, który polega na

tym, że po godzinie świecenia następują trzy

godziny ciemności. Daje to w rezultacie 6-go-

dzinny dzień świetlny, nieporównywalnie

oszczędniejszy w stosunku do najczęściej prak-

tykowanych.

Trzy godziny ciemności to czas potrzebny na

strawienie pobranej paszy, potem godzina na

odpas i znowu trawienie. Taki program świetl-

ny może być z powodzeniem stosowany w go-

spodarstwach indywidualnych utrzymujących

nawet małe stadka kur.

Jeszcze jedna możliwość oszczędności w kur-

niku to wielokondygnacyjne podłogi. Zastoso-

wanie ich pozwala zwiększyć obsadę kur z 5-6

szt. na m² do 6-10 szt.

Tych kilka przykładów świadczy o tym, że

w dobie wysokich kosztów musimy zmieniać

nie tylko dietę kur i swoje zwyczaje, ale przede

wszystkim nauczyć się szukać sposobów obni-

żania kosztów produkcji jaj, bez uszczerbku na

jej wysokości i jakości.

Dr inż. Alina Rachwał

Plik z chomika:

crazyraven

15_11_rachwal.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: