Historia wojen 07.pdf

(176 KB) Pobierz
EWOLUCJA UZBROJENIA MORSKIEGO
STATEK:
handlowy
OKRĘT:
wojenny (jednostka morska pływająca pod banderą wojenną).
PENTERA:
typ okrętu używanego w starożytności przez Greków, Fenicjan. Była wyposażona w dwa maszty
ustawione na dziobie ukośnie i posiadała ożaglowanie rejowe. Przeważnie jedno wiosło było obsługiwane
przez pięciu wioślarzy. 3 rzędy wioseł.
TARAN:
element konstrukcji dawnych okrętów, służący do topienia okrętów wroga przez taranowanie -
uderzanie własnym okrętem w okręt wroga. Taran stosowany był pierwotnie w starożytności na okrętach
wiosłowych.
PRYZY:
statki zdobyte, zmieniały nazwy, często wielokrotnie.
DIERESY:
dwa rzędy wioseł, ok. 800 lat p.n.e.
KATASTROMA:
kładka łącząca dziób i rufę.
KORWUS:
kładka abordażowa o długości nawet do 10m, wymyślona przez Rzymian.
LIBURNA:
rodzaj lekkiego rzymskiego okrętu, z dwoma rzędami wioseł i o małej wyporności. Jego kształt był
długi i wąski, zaostrzony na obu koocach. Liburny nie miały pokładu, a tylko wąski pomost łączący dziób z
rufą. Ok. 100 p.n.e.
OGIEO GRECKI:
łatwopalna, nie dająca się ugasid wodą mieszanina, wymyślona przez Bizantyjczyków.
DROMON:
okręt wiosłowo-żaglowy, używany na Morzu Śródziemnym po upadku Cesarstwa Rzymskiego
przez floty Bizancjum. Statki miały wydłużoną formę i były dośd szybkie. Trójmasztowe, kilka rzędów wioseł.
Dromony uzbrojone były w taran. Główną ich bronią były jednak katapulty i balisty. Miotały ogniem greckim.
GALERA:
statek o napędzie wiosłowym, często wspomaganym przez żagle. Używany był przede wszystkim na
Morzu Śródziemnym od czasów starożytnych aż do XIX wieku. Były niezwykle smukłe co pozwalało uzyskad
spore prędkości. Jedno wiosło 5-8 galerników. Dwumasztowe.
GALEON:
XVI w. żaglowy okręt wojenny lub statek handlowy, cechujący się wysoką zwężającą się ku górze
nadbudówką rufową oraz galionem – figurą na dziobie okrętu, z reguły uzasadniającą jego nazwę. Zwykle
trójmasztowe.
DRAKKAR:
wiosłowo-żaglowy okręt Wikingów. Używany do wypraw zbójeckich. Drakkary były pełnomorskimi
jednostkami, zdolnymi do żeglugi oceanicznej jak rzecznej. Wyposażone były w jeden duży rejowy żagiel.
KOGA:
duży żaglowiec handlowy, dostosowywany do celów wojennych. Pierwszy bez wioseł. Pod koniec XIV
wieku miały już stery.
KARAWELA:
XV-XVII wieku oznaczała jednopokładowy, dwu- lub trójmasztowy żaglowiec o wysokich
nadbudówkach (tzw. kasztel) na dziobie i rufie, zwykle uzbrojona w kilka ciężkich dział oraz mniejsze działka
Ze względu na swą szybkośd, statecznośd oraz bezpieczeostwo karawele umożliwiały dłuższe podróże
morskie, co uczyniło je przydatnymi do wypraw odkrywczych.
KARAKA:
pierwsze okręty posiadające żagle wielokondygnacyjne, bukszpryt usztywniał maszty. Nawet 40
dział.
BUKSZPRYT:
drzewce wystające do przodu z dziobu jednostki pływającej o napędzie żaglowym
AMBRAZURY:
klapy zamykające otwory na działa na statku.
OKRĘTY WOJENNE
KANONIERKA:
historyczna klasa okrętów artyleryjskich średniej lub małej wielkości. Kanonierki przeznaczone
były przede wszystkim do ostrzeliwania celów lądowych, przybrzeżnej służby patrolowej i dozorowej, obrony
wybrzeża, stawiania min i innych zadao pomocniczych.
MONITOR:
jedna wieża artyleryjska z całym uzbrojeniem, niestabilne, do obrony wybrzeża.
MINY:
środek walki morskiej, przeznaczony do rażenia podwodnej części kadłuba okrętu lub statku. Po raz
pierwszy w 1777r.
MINY DRYFUJĄCE:
utrzymujące się w odpowiednim zanurzeniu, słaba efektywnośd – rzecz przypadku.
ZAPALNIK GALWANICZNY:
stosowany w minach morskich, w rogu fiolka z kwasem, która pękając prowadziła
prąd do zapalnika.
ZAPALNIKI NIEKONTAKTOWE:
wybuchają na skutek oddziaływania na ich urządzenia zapalające jednego lub
kilku pól fizycznych okrętu: magnetycznego (miny magnetyczne), akustycznego, ciśnieniowo-
hydrodynamicznego.
MINY DENNE:
stawiane na dnie na niedużych głębokościach. Zapalniki: akustyczny, magnetyczny,
ciśnieniowy.
TRAŁY:
urządzenie holowane za trałowcem (lub helikopterem) służące, w zależności od typu, do odcinania
liny kotwicznej miny (minliny) lub zniszczenia miny przez pobudzenie jej zapalnika i detonację na miejscu.
KUTRY MINOWE:
o napędzie parowym, atakujący za pomocą min wytykowych.
TORPEDA:
rodzaj niezależnego pocisku poruszającego się pod wodą, posiadającego własny napęd, służącego
do niszczenia jednostek nawodnych i podwodnych. Należą do grupy broni inteligentnych. Pierwsza w 1868r.
TORPEDOWIEC:
klasa niewielkich okrętów przeznaczonych głównie do wykonywania ataków torpedowych
na większe okręty nieprzyjaciela.
KUTRY TORPEDOWE:
ścigacz torpedowy – klasa niewielkich okrętów przeznaczonych do wykonywania
grupowych ataków torpedowych na zespoły jednostek nawodnych przeciwnika, głównie na wodach
przybrzeżnych, po czym szybkiego wycofania się z pola walki.
TORPEDY HIPERKAWITACYJNE
- bąbelki gazu przed torpedą, 400km/h
OKRĘT PODWODNY:
klasa okrętów przystosowanych do pływania pod wodą. 1680r. Anglia.
SONAR:
rodzaj echosondy jedno lub wielowiązkowej, dzięki której uzyskujemy obraz całego dna, oraz
obiektów w niej zanurzonych.
HYDROFON:
to mikrofon służący do odbierania dźwięków rozchodzących się w wodzie lub innych cieczach.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin