Pomieszczenia dla kur.txt

Pomieszczenia dla kur w różnych systemach chowu

RODZAJE POMIESZCZEŃ

Pomieszczenia majš chronić kury przed złymi warunkami atmosferycznymi oraz zapewnić im optymalne warunki utrzymania. Większoć budynków dla kur jest nie ogrzewana, ale temperatura w nich nie może być niższa od 0°C i wyższa od 20°C, przy czym optymalna wynosi 10-16°C. Na utrzymanie właciwej temperatury istotny wpływ ma obsada ptaków, 3-4 szt. na l m2 oraz zastosowanie do budowy kurnika materiałów le przewodzšcych ciepło. Ptaki sš bardzo wrażliwe na wysokš wilgotnoć powietrza. W pomieszczeniach nie powinna ona przekraczać 65%, a utrzymanie jej na tym poziomie może zapewnić właciwy system wentylacji. W niedostatecznie wietrzonych pomieszczeniach wzrasta zawartoć w powietrzu pary wodnej, amoniaku, dwutlenku węgla, drobnoustrojów oraz innych zanieczyszczeń. W małych budynkach stosuje się wentylację grawitacyjnš, natomiast w dużych konieczna jest wentylacja mechaniczna. Owietlenie kurników mierzy się stosunkiem powierzchni okien do powierzchni podłogi; powinien on wynosić od 1:8 do 1:12. Przy stosowaniu sztucznego owietlenia w budynkach bezokiennych na 1 m2 podłogi przewiduje się wiatło o natężeniu 1-2,5 W.

W chowie ekstensywnym (drobnotowarowym) utrzymuje się małe stadka drobiu w pomieszczeniach prowizorycznych. Kury przez cały dzień przebywajš na wybiegu, a pomieszczenie służy im jako miejsce noclegowe; powinno być ono wyposażone w grzędy i gniazda do znoszenia jaj.

W chowie półintensywnym (fermowym) budowane sš kurniki dla 250-300 kur. Budynki otoczone sš ograniczonymi wybiegami, użytkowanymi przemiennie, tzn. że częć ich jest użytkowana, na częci za po przeprowadzeniu zabiegów pielęgnacyjnych odrasta zielonka. Kurniki sš z reguły z oknami, nie ogrzewane z wentylacjš grawitacyjnš. Grzędy sš ustawione wzdłuż cian długich, naprzeciw okien, natomiast gniazda do znoszenia jaj stojš wzdłuż cian krótkich. W ciepłe dni karmidła i poidła powinny być wystawione na wybiegach.

W chowie intensywnym (przemysłowym) ptaki utrzymywane sš w pomieszczeniach zamkniętych, bezwybiegowych, przeznaczonych dla kilku tysięcy ptaków. Nioski przebywajš na podłodze lub w bateriach. Przy chowie na podłodze na l m2 przeznacza się 5 kur. Przy tak dużej obsadzie konieczna jest wentylacja mechaniczna. Ograniczenie ruchu ptaków wymaga ogrzewania pomieszczeń w okresie zimowym. Podłoga może być pokryta nie zmienianš ciółkš lub drewnianym rusztem, pod którym znajduje się skrzynia nawozowa. Często pomieszczenia sš bezokienne, co pozwala na stosowanie odpowiedniego systemu owietlania. Prace zwišzane z karmieniem, pojeniem oraz usuwaniem odchodów sš zmechanizowane. Pasza z silosów stojšcych poza budynkiem jest dostarczana transporterem do karmideł w pomieszczeniu.

Najbardziej intensywny sposób chowu kur polega na utrzymywaniu ich w bateriach, czyli klatkach wykonanych z drutu, ustawionych parterowo lub piętrowo, przewidzianych dla kilku, a nawet kilkunastu tysięcy kur. Poszczególne klatki w bateriach mogš być przeznaczone dla jednej lub kilku niosek. Klatka dla jednej kury ma 40 cm wysokoci, 40 cm głębokoci i 25 cm długoci. Wszystkie prace, łšcznie ze zbiorem jaj, sš zwykle w takich pomieszczeniach zautomatyzowane.

WYPOSAŻENIE KURNIKA

W kurniku powinien znajdować się odpowiedni sprzęt.

Grzędy, służšce kurom do spania, umieszczone sš nad podgrzędnš z desek, umieszczonš na wysokoci 1 m nad podłogš, lub nad skrzyniš nawozowš. Dla jednej nioski przewiduje się 30 cm bieżšcych grzędy. W nowoczesnych kurnikach nie stosuje się grzęd. Kury przebywajš na nie zmienianej ciółce. Warstwa jej nie powinna być grubsza niż 10-15 cm, gdyż tylko taka może być dokładnie .przewietrzana przez grzebišce w niej ptaki.

Gniazda, służšce do znoszenia jaj, mogš być otwarte lub zatrzaskowe, indywidualne lub zbiorowe. Gniazda zatrzaskowe indywidualne stosowane sš w fermach zarodowych; we wszystkich innych fermach wystarczajšce sš gniazda otwarte. Jedno gniazdo przeznacza się dla 4-6 niosek.

Karmidła do paszy suchej mogš być cylindryczne, zawieszone na hakach umocowanych do sufitu W taki sposób, żeby brzeg karmidła znajdował się na wysokoci grzbietu kur. Na wybiegu umieszcza się prostokštne korytka osłonięte daszkiem. Koryta do mieszanki wilgotnej powinny być proste i łatwe do mycia. Najczęciej sš to dwie deski zbite ze sobš pod kštem prostym.

W chowie intensywnym przemysłowe mieszanki pełnoporcjowe zadawane sš do karmideł rurowych lub pętelkowych za pomocš transporterów.

Jako poidła mogš być używane wiaderka z plastyku lub inne naczynia ustawione tak, aby ich górny brzeg znajdował się na wysokoci 30 cm nad podłogš, gdyż zapobiega to rozchlapywaniu wody. Najwygodniejsze sš poidła automatyczne napełniane wodš z wodocišgu.

Każdej kurze należy zapewnić swobodny dostęp do karmideł i poideł, Normy przewidujš na 1 nioskę 10-15 cm brzegu karmidła do paszy wilgotnej, 4 cm brzegu karmidła do paszy suchej oraz 4 cm brzegu poidła.

 

WYBIEGI

Przebywanie ptaków na wybiegach wpływa dodatnio na ich zdrowie, a ponadto dobrze utrzymany wybieg dostarcza nioskom niektórych składników mineralnych i witamin. Wybiegi muszš być systematycznie pielęgnowane, gdyż kury bardzo szybka je niszczš. Powinny być one zawsze obsiane, najlepiej mieszankami traw z motylkowymi, i w razie potrzeby osuszane. Bardzo ważne jest częciowe zacienienie wybiegu, gdyż kury nie znoszš silnego nasłonecznienia; najlepiej jest obsadzić go krzewami. W celu odkażenia gleby trzeba go raz na rok zwapnować. Nie pielęgnowany wybieg zmienia się z czasem w klepisko, stajšc się siedliskiem pasożytów i bakterii, które mogš być przyczynš chorób.

Przy przemiennym użytkowaniu wybiegów na 1 nioskę przeznacza się 15 m2, a przy stałym użytkowaniu  20 m2. Można również stosować niewielkie wybiegi pokryte słomš, przeznaczajšc na 1 kurę 0,5 m2.