Niegowonice 2
Jaskinia Zawaliskowa 2
Siewierz 3
Jaskinia Siewierska I i II 3
Klucze 4
Jaskinia Mąciwody 4
Jaskinia Błotna 5
Jaskinia pod Porzeczką 5
Podlesie 5
Jaskinia Omszała Studnia 5
Jaskinia Januszkowa Szczelina 6
Schronisko przy Stacji Kolejowej Rabsztyn 6
Dolina Eliaszowki 7
Jaskinia Gorenicka 7
Dolina Czernej 7
Jaskinia Pod Bukami 7
Jaskinia Pod Bukami II 8
Dolina Racławki 9
Jaskinia Racławicka (Grzmiączka) 9
Jaskinia Beczkowa 10
Wąwóz Żarski 10
Jaskinia Żarska 11
Jaskinia w Kamieniu Żarskim 11
Jaskinia Bez Nazwy 11
Dolina Szklarska 12
Jaskinia Ciasny Awen 12
Jaskinia Szeroki Aven 12
Jaskinia Kręta 13
Dolina Kluczwody 14
Jaskinia Wierzchowska Górna 14
Jaskinia Dzika 16
Jaskinia Wielkowiejska 16
Jaskinia Mamutowa 17
Sułoszowa 17
Jaskinia w Sułoszowej 17
Sąspów 18
Jaskinia Pod Kościołem Wschodnia 18
Ojcowski Park Narodowy 19
Jaskinia Sadlana 19
Jaskinia Koziarna 20
Tunel Stromy 20
Jaskinia Sąspowska 21
Jama Ani (Jaskinia w Studni) 22
Jaskinia Biała 23
Jaskinia Krakowska 23
Jaskinia Pietrowa 24
Jaskinia Zbójecka 24
Jaskinia Niedostepna 25
Jaskinia Łokietka 25
Jaskinia Ciemna 27
Jaskinia Okopy Górna 29
Jaskinia Okopy Wielka Dolna 29
Jaskinia Potrójna 29
Jaskinia Sypialnia 30
Jaskinia nad Tunelem 30
Schronisko w Dłubiu (??)
Niegowonice
Jaskinia Zawaliskowa
DLUGOSC: 59 m.
GLEBOKOSC: 9,5 m
WYSOKOSC OTWORÓW: ok. 387, 390, 395 m npm.
POLOZENIE OTWORÓW: Niegowonice, gmina Lazy; woj. katowickie.
PODSUMOWANIE: Nie wyglad i wielkosc nowo odkrytej Jaskini Zawaliskowej jest przedmiotem komentarzy a sposob jej pomierzenia budzi u niektorych kontrowersje. Cytat z listu W. Kuczoka skierowany do redakcji Informatora - Jaskinie Wyzyny z 16 marca 1997 roku: "(...) Stwierdzilem z przykroscia ze Jaskinia Zawaliskowa po pierwsze nosi wybitnie nieadekwatna nazwe; po drugie wyodrebnienie dwoch pieter tej prozni jest dosc absurdalne - nie ma (poki co) miedzy nimi zadnego kontaktu, to wlasciwie duze osobne proznie; po trzecie obiekt w przewazajacej czesci jest otwarty od gory - tzn. pozbawiony stropu - a zaznaczone na planie linie stropu sa wyssane z palca.(...)" Nie pozostaje nic innego jak samemu osobiscie sprawdzic jak jest w rzeczywistosci.
OPIS JASKINI: Jaskinia sklada sie z dwoch pieter; dolnego i gornego. Dolne pietro reprezentuja dwie odnogi niskich i ciasnych rozmiarow. Prawa to przypuszczalnie zagruzowana szczelina tektoniczna, opadajaca stromo w dol, w koncowce zagruzowana. Lewa odnoga to ciasna szczelina, w koncowej czesci skrecajaca w prawo i w tym punkcie niemozliwa do przejscia dla czlowieka, choc widac dalsza kontynuacje. Pozniej po eksploracji tego miejsca okazalo sie ze zakret to ZII, a dalsza kontynuacja jest ale zamulona w 90%, z malym przeswitem z ktorego wieje zimne powietrze. Do gornego pietra dostajemy sie wspinaczka ok. 3 m do gory, lub od strony wierzcholka skaly progiem 4-metrowym, albo poziomymi otworami znajdujacymi sie w poblizu. Gorne pietro jaskini to typowe trzy pekniecia tektoniczne ladnie wymodelowane przez wode. Pierwsze przebiega prawie caly czas w lini prostej, dwa pozostale znajduja sie w koncowej czesci jaskini.Po 5 metrach, idac wspinaczka przez prozek z dolnego pietra do gornego, po prawej stronie korytarza znajduje sie niezbyt duzych rozmiarow rura krasowa, ktora w polowie skreca w lewo, a nastepnie w prawo. Konczy sie ona straszliwa ciasnota (choc widac kontynuacje). Tu w pazdzierniku 1996 roku po uciażliwej eksploracji dostano sie do mocno zamulonej salki ze stropem pokrytym mlekiem wapiennym i spora liczba pajakow Meta Menardi. Z salki tej we wszystkie strony odchodza myte, mocno zmulone korytarzyki. Istnieje prawdopodobienstwo, ze opadajacy w dol korytarz, stanowiacy przedluzenie salki, laczy sie z odnoga w dolnym pietrze. Jedynymi naciekami spotykanymi w jaskini sa tylko malych rozmiarow stalaktyty i duże grzybki naciekowe (ciasna rura w gornym pietrze). Namulisko torfowo ziemne i w duzych ilosciach rumosz skalny.
HISTORIA POZNANIA: Obiekt znaleziony przypadkowo podczas wspinaczki w marcu 1966 roku. Do niedawna wzmiankowany jako Schronisko z Dwoma Otworami. Plan i opis wykonal zespol w skladzie M. Bak i N. Galus w 1996 roku. W pazdzierniku 1996 roku zespol w skladzie D. Galka, M. Zdeb i M. Bak dolozyli po uciazliwej eksploracji ok 7 metrow nowych partii.
BIBLIOGRAFIA:
"Jaskinia zawaliskowa" M. Bak, Jaskinie Wyzyny - Informator Nr 12, wrzesien-pazdziernik 1996.
"Nowe partie w Jaskini Zawaliskowej" M. Bak, Jaskinie Wyzyny - Informator Nr 13, listopad-grudzien 1996;
"Krytyka" red., Jaskinie Wyzyny - Informator Nr 15, marzec-kwiecien 1997;
Siewierz
Jaskinia Siewierska I i II
DLUGOSC: Siewierska II - 250 m Siewierska I - 100 m.
DENIWELACJA: 6 m (Siewierska II).
WYSOKOSC OTWOROW: ok. 310 m npm.
POLOZENIE OTWORU: Siewierz, woj. katowickie
PODSUMOWANIE: Jaskinie poziome, kruche i zawantowane. Korytarze niskie. Otwory znajduje sie (znajdowaly) w kamieniolomie, w ktorym zlokalizowano wysypisko smieci dla Siewierza i jaskinia w najblizszym czasie zostanie zasypana, choc z pewnoscia bedzie dostepna "Kominem Skorka". W 1996 roku zasypano juz wejscie do Jaskini Siewierskiej I i IX. W przeszłosci nalezaly one do jednego systemu ktorego dlugosc szacuje sie w stanie pierwotnym na ok. 1 km. Zostal on odkryty a nastepnie zniszczony w czasie eksploatacji kamieniolomu. W roku 1995 zinwentaryzowano na jego terenie 10 stanowisk z ktorych Jaskinie Siewierska I i II mialy w tym momencie odpowiednio ok 150 i 100 metrow dlugosci. Osiem innych obiektow to raczej schroniska i krotkie korytarzyki o niewielkiej dlugosci. Nieodparcie nasuwa sie tu analogia do systemu Szachownicy, jest tylko jeden drobny wyjatek. Stary kamieniolom w ktorym lezy Szachownica I-V zamieniono na rezerwat, natomiast Jaskinie Siewierskie postanowiono zamienic na smietnik.
OPIS JASKINI: Niskim otworem (na planie oznaczonym numerem II) dostajemy sie do stosunkowo niskiej Salki Bocznej. W SW jej czesci mozna sie dostac po przejsciu ZI do malenkiej komorki, natomiast zakonczenie salki ku W stanowi osypisko gliniasto-gruzowe. Z tej salki mozna przejsc forsujac skrajnie ciasny zacisk ZIII do Sali za Osypiskiem; my z kolei przechodzimy drugim przejsciem do obszernej sali z Kominem Skorka. Po drodze z lewej strony mijamy charakterystyczne "okno" urywajace sie nad dnem sali progiem 1-metrowym. Po prawej stronie nasza uwage zwracaja filary (slupy) skalne powstale w czasie eksploatacji rud i skaly; ktore teraz tworza otwory wejsciowe. Kierujemy sie jednak do sztucznie wykutego Komina Skorka o wysokosci 5 m, ktorym latwo wyjsc na powierzchnie - zima tworza sie tu ladne nacieki lodowe. Posuwamy sie dalej ku NE czesci jaskini i tuz za sztuczna budowla z cegly - tzw. "prochownica" - wspinamy sie po osypisku ku gorze mijajac znajdujacy sie tu komin z deskami w stropie.Osiagamy niskie i zasmiecone ciagi zwane smieciarnia, ktore rowniez przez niedostepna dla czlowieka szczeline kontaktuja sie z Sala Gruzowa. Jest ona stosunkowo niska a wieksza jej czesc wypelniaja osypiska skalne. W E czesci sali na skale mozna znalezc resztki wydobywanych tu rud (prawdopodobnie cynku i olowiu). W zachodniej czesci sali wchodzimy w bardzo niski ciag zwany Niskim Labiryncikiem - jest on czesciowo zagruzowany i byc moze kryja dostep do dalszych partii obecnie niedostepnychKu SW wspomniana sala przechodzi w Salke z Kotem (w czasie penetracji spotkano tu kota). Wracamy do sali z Kominem Skorka i jednym z dwu przejsc dostajemy sie do Salki z Osypiskiem - jak sama nazwa wskazuje wieksza jej czesc zajmuja osypiska - z tego powodu nieosiagalna jest zachodnia czesc salki. Przechodzac obok malego filaru w SW czesci tej sali dostajemy sie do niskiego ciagu i po pokonaniu niewygodnego zacisku ZI wchodzimy do niebezpiecznej (grozba zawalu) Salki Odkrywcow, ktora do grudnia 1995 roku stanowila koncowa czesc jaskini. Dopiero po odgruzowaniu i pokonaniu zacisku ZII udalo sie dostać do partii ktore zaczynaja sie Korytarzem Katowickim o przebiegu WE. W jego poludniowej czesci odchodzi w gore ciasny korytarzyk z osypujacym sie gruzem skalnym - prawdopodobnie z powierzchni, natomiast ku wschodowi korytarz konczy sie osypiskiem ktore doprowadzalo do Salki Bocznej. W zachodniej czesci Korytarza Katowickiego dostajemy sie do poprzecznego Korytarza Sosnowieckiego, przechodzacego w polnocnej czesci w zacisk ZII za ktorym widac dalsze partie. W poludniowej czesci Korytarz Sosnowiecki skreca prawie pod katem prostym ku zachodowi i urywa sie 1,5-metrowym progiem nad Sala Giganta. Ta obszerna i dluga sala w 1/3 wypalniona jest gruzowiskiem, ktore uniemozliwia ustalenie jej rzeczywistych wymiarow. Widac w niej (m. in. podsadzki) slady dzialalnosci ludzkiej raczej sprzed wielu lat. W SE czesci sali, w gore prowadzi szeroki lecz niski ciag, jego dalsza kontynuacje blokuja zaklinowane glazy.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinie odslonieto - wg informacji od miejscowych mieszkancow - w czasie eksploatacji kamienia, a pozniej wskutek podziemnego wydobycia kamienia i rud poszerzono wieksza czesc korytarzy. Jaskinie odnalezli i spenetrowali w lipcu 1991 roku (dzieki informacjom od mieszkanca pobliskiej wsi; K. Skorka) M. Pawelczyk i G. Ferdyn.Jaskinia zostala zinwentaryzowana przez M. Pawelczyka, A. Witka i M. Rossa w 1995 roku.
Jaskinie Wyzyny - Informator Nr 4, maj-czerwiec 1995; M. Pawelczyk "Siewierz".
Jaskinie Wyzyny - Informator Nr 5, lipiec-sierpien 1995; M. Pawelczyk "Siewierz - uzupelnienia".
Jaskinie Wyzyny - Informator Nr 8, styczeń-luty 1996; M. Pawelczyk "Siewierska II".
Jaskinie #5, 1996; M. Pawelczyk, "Jaskinia Siewierska II".
Klucze
Jaskinia Mąciwody
DŁUGOŚĆ: 195 m
DENIWELACJA: 23 m (-22,+1)
WYSOKOŚĆ OTWORU: 380 m npm.
POŁOŻENIE OTWORU: Klucze, gmina Klucze, woj. małopolskie.
OPIS JASKINI: Do wewnątrz jaskini prowadzi ocembrowana studnia, która na głębokości 5 m przechodzi w naturalną próżnię krasową. Dno położone na głębokości 19 metrów znajduje się pod wodą. Próżnia o dnie wypełnionym wodą (płynacą w kierunku SE) po kilku metrach tworzy syfon, w którego najniższym punkcie jaskinia osiąga swą maksymalną głębokość, wynosząca 22 m. Na wysokości 5 m nad dnem prowadzi w głąb skały wąski korytarz, z którego przez niewielki próg osiągamy szczelinę o znacznej wysokości. Dochodzimy nią do obszernej sali o dnie wznoszącym się do góry, zasłanym piaskiem. Z sali odchodzą korytarze w kierunku N i E.Szata naciekowa występuje w sali (w postaci polew i stalagmitów) oraz w niewielkich fragmentach studni wejściowej. Dno jaskini pokrywa rumosz skalny, głazy i piasek.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinia została odkryta przez właściciela posesji w czasie drążenia studni, w latach pięćdziesiątych. Zawalono wówczas gruzem ciąg północno-zachodni. Za pośrednictwem jednego z członków rodziny właściciela terenu wiadomość o istnieniu próżni dotarła do M. Bednarka, który wraz z J. Zygmuntem 10 listopada 1975 roku zwiedził wstępne partie jaskini, nie prowadząc jednak prac eksploracyjnych. Po przeszło pół roku, 29 maja 1976 roku, grupa grotołazów w składzie: W. Bochenek, S. Kaczmarczyk, M. Kordeusz i I. Węgrzynowski odkryła dalsze, aktualnie znane partie. Ostatnie odkrycia miały miejsce po 1986 roku. Było to odkrycie 10 m korytarzyka łączącego studnie wejściową od poziomu -12 z boczną odnogą. W syfonie były przeprowadzone w roku 1976 dwa nurkowania (W. Bochenek, G. Kapusta i A. Ociepka), jednak nie przyniosły one zasadniczych rozwiązań.Liczne odwiedziny grotołazów stały się dla gospodarza tak uciążliwe, że nie zezwala on na zwiedzanie jaskini. Zinwentaryzowana została ona przez M. Bednarka i J. Zygmunta wg stanu z 1975, a po odkryciach - przez A. Wito w roku 1978.
Szelerewicz M., Górny A., "Jaskinie Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej", PTTK "Kraj", Kraków-Warszawa 1986.
Bąk M., "Jaskinia Mąciwody", Jaskinie Wyżyny Informator, nr 9, marzec-kwiecień 1996
Jaskinia Błotna
DŁUGOŚĆ: 140 m.
GŁĘBOKOŚĆ: 42 m.
WYSOKOŚĆ OTWORU: 420 m.n.p.m.
POŁOŻENIE OTWORU: Jaroszowiec gmina Klucze, woj. małopolskie
PODSUMOWANIE: Jedno z większych odkryć ostatnich lat na Jurze. Występowanie w dużej ilości skamieniałości i położenie otworu.
OPIS JASKINI: Wejście do jaskini to pionowa szczelina w której należy dokonać zjazdu na głębokość 23 metrów. Szczelina jest bardzo ciasna. Powierzchnię ścian pokrywają młode nacieki. Pod szczeliną po przejściu przez zawalisko wychodzimy do obszernej, choć niskiej sali z ładnymi białymi naciekami. Z sali można przedostać się niżej przechodząc kolejne zawaliska i zjeżdżając szczelinowatą studzienką, na dnie której znajduje się najniższy punkt jaskini.
HISTORIA POZNANIA: Jaskinię eksplorował zespół w składzie Janusz Chowaniec, Robert Pest, Adam Sanak oraz dodatkowo Andrzej Jarek i Frazik. Zasugerowani wywiewem przekopali oni 6 listopada 1988 ok. 1 m głębokości warstwę gleby, co odsłoniło możliwy do pokonanania fragment szczeliny. 12.11. poznano Salę z Misami, a 26.11. osiągnięto obecne dno jaskini, ponadto 10.12. pokonano Zacisk Komandosa i poznano leżącą za nim szczelinę.
M. Szelerewicz, Eksplorancik ???
W. Wiśniewski, Jaskinie Wyżyny - informator nr. 7
Jaskinia pod Porzeczką
DLUGOSC:...
misiaaaty