Roztwór właściwy (rzeczywisty) - to układ, w którym cząstki substancji rozproszonej mają rozmiary mniejsze od 1 nm. Więcej rozpuszczalnika, mniej substancji rozpuszczalnej. Odczyn – mówi nam czy roztwór jest zasadowy, kwaśny czy obojętny. Oraz jakie jest stężenie wodoru. Reakcja endotermiczna - H2O à H+ + OH- Stopień dysocjacji – określa stosunek cząstek zdysocjowanych do całkowitej liczby cząstek.
α =nz /no nz – l moli zdysocjowanych, no- całkowita l moli. αH20= 1,4*10 -⁹ Stała równowagi reakcji; dysocjacji jonowej –
KH2O= ([H+][OH-]) / [H2o] Prawo działania mas (PDM) – mówi o tym, że stosunek iloczynu stężeń molowych produktów reakcji do iloczynów stężeń molowych substratów. jest wielkością stałą w określonych warunkach ciśnienia i temp. 25stop. C. KH2O * [H2O] = [H+][OH-] = IjH2O Iloczyn jonowy wody Cm- n/V stężenie molowe mol/dm3
Skala pH – ilościowa skala kwasowości i zasadowości roztworów wodnych związków chemicznych. Skala ta jest oparta na aktywności jonów hydroniowych [H3O+] w roztworach wodnych. pH = – log[H+].
Ze wzrostem temp pH wody maleje. -- W roztworach wodnych wartość iloczynu jonowego wody jest wartością stałą w danej temp. W związku z tym stężenie jonów wodorowych będzie odwrotnie proporcjonalne do stężenia jonów wodotlenowych. [H+][OH-]=const [H+] ~ 1 / [OH-] pH – wynika z obecności ditlenku węgla, soli które ulegają hydrolizie. Ditlenek węgla – związany (całkowicie lub pół związany) wolny (przynależny, agresywny) Hydroliza – to reakcja wymiany podwójnej polegająca na rozpadzie soli pod wpływem wody z odtworzeniem kwasu i zasady z których ta sól powstała. Hydrolizie ulegają sole 1. Mocnego kwasu i słabej zasady 2. Słabego kwasu i mocnej zasady 3. Słabego kwasu i słabej zasady. Sole mocnego kwasu i mocnej zasady nie ulegają hydrolizie.
FeSO4 +2H2O↔Fe(OH)2+ H2SO4
. Roztwór buforowy – to taki roztwór, który wykazuje stałość lub niewielką zmienność pH nawet po dodaniu do niego pewnych ilości mocnego kwasu lub mocnej zasady. Układ buforowy może stanowić;
1,słaby kwas i sprzężona z nim sól tego kwasu z mocną zasadą
2,Mocna zasada i sprzęż z nią sól tej zasady z mocnym kwasem. Zasadowość – jest to zdolność do zobojętniania mocnych kwasów mineralnych wobec umownych wskaźników. Właściwość tą nadaje wodzie przede wszystkim węglany i wodorowęglany, rzadziej wodorotlenki, krzemiany, borany, fosforany, zasadowe związki organiczne, amoniak, sole ulegające hydrolizie z odczynem zasadowym. W zależności od pH możemy wyróżnić dwa rodzaje zasadowości: ogólną (M) 4,6 à i mineralną (F) 8,3 Zasadowość ogólna – określa sumę związków reagujących w sposób zasadowy z kwasem wobec oranżu metylowego. Zasadowość mineralna – określa sumę związków reagujących w sposób zasadowy z kwasem wobec fenoloftaleiny. Kwasowość – jest to zdolność do zobojętniania mocnych zasad mineralnych wobec umownych wskaźników Właściwość tą nadaje wodzie takie związki jak: kwasy humusowe, ditlenek węgla, sole ulegające hydrolizie z odczynem kwasowym. Kwasowość mineralna - < 4,6 określa sumę związków reagujących w sposób kwasowy z zasadą wobec oranżu metylowego. Kwasowość ogólna - < 8,3 określa sumę związków reagujących w sposób kwasowy z zasadą wobec fenoloftaleiny.
Twardość wody – cecha wody, będąca funkcją stężenia kationów wapnia (Ca2+) i magnezu (Mg2+) oraz opcjonalnie żelaza(II) (Fe2+) i manganu(II) (Mn2+)[1]. Sumę stężeń jonów Ca2+, Mg2+, Fe2+ i Mn2+ określa się jako twardość całkowitą (TH, z ang. total hardness)[1] lub ogólną. Składają się na nią:
1.twardość węglanowa (przemijająca, nietrwała) - która jest generowana przez sole kwaśne kwasu węglowego - wodorowęglany 2. twardość niewęglanowa (trwała) – która jest generowana przez sole innych kwasów, głównie chlorki, ale też siarczany, azotany i inne. - Nazwa "twardość nietrwała" wynika z faktu, że wodorowęglany są nietrwałe termicznie i podczas ogrzewania przekształcają się do nierozpuszczalnych w wodzie węglanów, które wytrącają się z roztworu (jest to proces odwrotny do rozpuszczania w wodzie skał węglanowych w obecności CO2) – twardość wapniową – wywołaną rozpuszczalnymi solami wapnia,– twardość magnezową – wywołaną solami magnezu,– twardość ogólną – stanowiącą sumę twardości węglanowej i niewęglanowej. Zmiękczanie wody twardej polega na usunięciu z niej jonów wapnia i magnezu w postaci nierozpuszczalnych osadów. Można wyróżnić następujące metody usuwania twardości wody:– termiczna – polega na gotowaniu wody w rezultacie czego wytrąca się tzw. kamień kotłowy,– sodowo-wapienna – do wody dodaje się dokładnie określoną ilość wodorotlenku wapnia i sody,– fosforanowa – twardość usuwana jest przy pomocy ortofosforanu(V) sodu,– jonitowa – polega na zastosowaniu jonitów (kationitów i anionitów)– przy pomocy kalgonu. Twardość wody wyrażana jest najczęściej w:– milimolach jonów wapnia i magnezu (1 mmol=40,08 mg Ca2+ na dm3 wody),– miligramorównoważnikach (mval) substancji wywołującej twardość wody na dm3 (1 mval=20,04 mg Ca2+ w 1 dm3 wody)– stopniach niemieckich (1° niemiecki = 10 mg CaO na dm3 wody = 0,357 mval CaO na dm3wody),
assist_win