Resortowe dzieci - JRN.doc

Re­sor­to­we dzie­ci opa­no­wa­ły nie tyl­ko me­dia – rozmowa z prof. Je­rzym Ro­ber­tem No­wa­kiem

Aktualizacja: 2014-02-19 10:55 am

Z prof. Je­rzym Ro­ber­tem No­wa­kiem, au­to­rem pierw­szej książ­ki o re­sor­to­wych dzie­ciach, roz­ma­wia­ła Al­do­na Za­or­ska 

Me­cha­nizm od­wra­ca­nia uwa­gi był bar­dzo po­dob­ny do sto­so­wa­ne­go w Pol­sce – przy każ­dej pró­bie de­ko­mu­ni­za­cji nie­ustan­ne pod­no­sze­nie rze­ko­me­go za­gro­że­nia an­ty­se­mi­ty­zmem, na­cjo­na­li­zmem i ra­si­zmem. Je­śli tyl­ko ko­mu­kol­wiek za­rzu­ca­no łaj­dac­kie za­cho­wa­nie w la­tach ko­mu­ni­zmu, na­tych­miast za­rzu­ca­ją­cy spo­ty­kał się z za­rzu­tem an­ty­se­mi­ty­zmu. Brzmi po­dob­nie, praw­da? 

Pa­nie Pro­fe­so­rze, czy­tał już Pan „Re­sor­to­we dzie­ci”? Ja­kie Pan – au­tor pierw­szej książ­ki o tym śro­do­wi­sku – od­niósł wra­że­nia po tej lek­tu­rze? 

W mo­jej oce­nie ty­tuł książ­ki jest nie­pre­cy­zyj­ny. Le­piej by­ło­by użyć np. sfor­mu­ło­wa­nia „Dzie­ci Tar­go­wi­cy”, któ­re uję­ło­by wszyst­ko – dzie­ci KPP-owców, po­li­tru­ków z PZPR-u i lu­dzi z ubec­ki­mi ro­do­wo­da­mi. Co do sa­mej tre­ści, mo­im zda­niem książ­ka ta jest dość nie­pre­cy­zyj­na, ale nie jest to mo­je głów­ne za­strze­że­nie do niej. Za­nim je przed­sta­wię, chcę wy­raź­nie i sta­now­czo pod­kre­ślić, że uwa­żam, iż te­go ty­pu książ­ki są po­trzeb­ne i im wię­cej ich bę­dzie, tym le­piej. Mam na­to­miast za­strze­że­nie na te­mat te­go, co pa­ni Ka­nia roz­gła­sza przy róż­nych oka­zjach, m.​in. w te­le­wi­zji Re­pu­bli­ka. Cho­dzi mi głów­nie o jej stwier­dze­nie, że nie by­ło jesz­cze ni­g­dy przed­tem ta­kiej książ­ki. Otóż by­ła. Mo­ja. „Czer­wo­ne dy­na­stie”, któ­re uka­za­ły się dzie­więć lat wcze­śniej i któ­rych na­pi­sa­nie, wy­da­nie, a tak­że sprze­daż przez po­szcze­gól­ne księ­gar­nie wy­ma­ga­ły znacz­nie wię­cej od­wa­gi niż ta, któ­rą przy­pi­su­je so­bie pa­ni Ka­nia. (Sta­ni­sław Mi­chal­kie­wicz opi­sy­wał kie­...