Wyrok.pdf

(520 KB) Pobierz
Wyrok. 
Jutro ktoś umrze. 
Jedno  życie  —  krótkie  lub  długie;  niewinne  lub  przegrane;  szczęśliwe  lub  nie   — 
nieodwołanie  się  zakończy.  Wszystkie  jego  możliwości,  wszystkie  wybory  znikną   jak  ucięte 
nożem. 
Jutro  —  to  jeszcze  bardzo wiele  czasu. Cała noc. Jak wiele może się  zmienić w ciągu jednej 
nocy? W cieniu snów migoczą skrzydła ważek… 
Jutro rano Sędzia podejmie decyzję o życiu lub śmierci. 
 
Anna  kładzie  się,  myśląc  o  jutrzejszym  posiedzeniu.  Po  głowie,   niczym  ważki,  krążą  jej 
nagłówki  gazet,  domagające  się   sprawiedliwości;  obok nich — jej własne wspomnienia. Jest  
zmęczona, przepracowana; od jutra wreszcie będzie mogła odpocząć… 
 
Karol  wierci  się  niespokojnie,  obok  chrapie  żona.  Zastanawia  się,  jak  ona  to  przyjmie, 
chociaż  wiele  razy  powtarzała,  że  niepotrzebnie  za  niego   wyszła.  Wszyscy  to  powtarzali. 
Cóż,  od  jutra  będą   szczęśliwsi.  Żeby  tylko  goście  od  ubezpieczenia  uznali  jego  śmierć  za 
wypadek… 
 
Poza  Grzegorzem  wszyscy  w  koszarach  już  śpią.  On  nadal  myśli  o  Harrym  i  wszystkich 
innych,  których  stracił  w   atakach  terrorystów. Jutro w końcu spełni swój obowiązek, zapewni 
bezpieczeństwo mieszkańcom przynajmniej tego regionu. A z czasem przyjdzie i więcej… 
 
Monika zasnęła już jakiś czas temu, kołysana mdłościami i bzyczeniem ważek. Skutek czynu 
zabronionego  kołysze  się  i  pływa  w  środku,  kiedy  dziewczyna  zaczyna   się  poruszać, 
wchodząc w fazę REM… 
Zaczynają śnić. 
 
 
 
 
 
 
1 
Wstęp 
Wyrok
  to  gra  o  ludziach  takich  jak  Ty  i  ja,  tak  samo   podejmujących  decyzje,  które 
przesądzają  o  czymiś  życiu  lub  śmierci.  Ludziach,  którzy  —  czy  to  ze  względu  na  swój 
zawód, wybory, czy zbieg okoliczności — stali się sędziami czyjegoś losu.  
Wyrok już zapadł, choć może się jeszcze zmienić. 
Jest  to  też  gra  o  snach,  które  kwestionują  wyrok,  zadają  pytania.  O  snach  pełnych  emocji  i 
bólu. Snach, w których gdzieś na skraju pola widzenia zawsze czają się ważki. 
I  wreszcie  —  jest   to  gra  podobna  do  teatru  i  o  teatrze.  Zarówno  teatrze,  jaki  rozgrywka 
stanowi  dla  osób  patrzących  z  zewnątrz,  ale   też  o  teatrze  snów.  Teatr,  w  którym  przed 
oczami  Sędziego   wędruje  korowód  widziadeł, a każde z nich stara się swoją sztuką wpłynąć 
na jego decyzję. 
 
Wyrok
  to  gra  fabularna,  w  której  tworzenie   narracji  rozłożone  jest  pomiędzy  3  do  5  graczy.  
Przeznaczona  jest  dla  ludzi  w  miarę  dojrzałych,  potrafiących  pomiędzy  sobą  rozmawiać  w 
sposób kulturalny nawet na kontrowersyjne tematy.  
 
 
 
2 
Rzeczy potrzebne do gry 
Niezbędne: 
●
●
●
●
3  do  5  osób,  najlepiej  znajomych.  Trzy  osoby  to  ścisłe  minimum;  powyżej  pięciu 
można spróbować grać, choć nie jest to zalecane.  
Coś do notowania dla każdego z graczy. 
Kamienie  —  do  9  na   osobę.   Najlepsze  będą  otoczaki  wielkości  pięści,  ale  inne 
kamienie, albo jakiegoś rodzaju żetony też mogą być. 
Kawałek  przestrzeni,  najlepiej  publicznej, na tyle dużego, żeby wszyscy gracze mogli 
siedzieć  w   kręgu,  widzieć  się  nawzajem  i  móc  zrobić  dwa  kroki  do  przodu  bez 
wpadania na siebie. Więcej o układzie przestrzennym dalej. 
Około 4 godzin na jedną sesję, tzn. jedną zamkniętą całość gry. 
Ta instrukcja. Warto,  żeby wszyscy gracze przeczytali ją przed grą. 
●
●
Opcjonalne: 
●
●
●
●
●
Krzesła lub inne przedmioty do siedzenia. 
Narzędzie  do  sygnalizowania  przez   graczy,  że  zostały  naruszone ich strefy komfortu 
(np. x­card).  
Rekwizyty,  możliwe  uniwersalne,  tzn.  dające  się  zastosować  do  przedstawienia 
różnych rzeczy: chusty, kijki itp. 
Klepsydra 3­minutowa do wyznaczania czasu monologów. 
Urządzenie rejestrujące sesję. 
Co ​
nie jest ​
potrzebne: 
●
●
●
●
●
Stół.  
Mistrz Gry, lub inna wyróżniona osoba. 
Kostki itp. akcesoria częste dla gier (chyba że jako rekwizyt). 
Niebezpieczne rekwizyty, np. broń. Nie należy ich stosować. 
Ważki.  Niektóre   ich  gatunki   są  pod  ochroną  i  wykorzystywanie  żywych  okazów  w 
grze może być złamaniem prawa. 
 
 
 
3 
Cel gry 
Rozgrywka ma dwa zasadnicze cele.  
Pierwszym  (i  ważniejszym)  jest  eksploracja  pytań,  zadanych   przez  graczy   w  oparciu  o 
wspólnie  stworzoną  sytuację.  Pytania   te  nie  są  nigdy  zadawane  wprost,  ale  wprowadzane 
przez  odpowiednie  zarysowanie  sceny  przez  jednego  z  graczy.  Pozostali,  przy  pomocy 
swoich  postaci  rozwijają  temat  i  ustosunkowują  się  do  niego.  W  zależności  od  przebiegu 
scen układa się zakończenie. 
Drugim  celem,  czy  może  bardziej:  podstawowym  środkiem  do  osiągnięcia  głównego  celu, 
jest  gra  aktorska. 
​
yrok
  zachęca  do  gry  publicznej  (choć   może  to  być  różnie  rozumiana 
W
publiczność), poza tym w każdej scenie jeden z graczy pełni w sporym stopniu rolę widza. 
 
 
 
4 

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin