Jordan Penny - Cena spokoju.pdf

(701 KB) Pobierz

Penny Jordan

Cena spokoju

Tłumaczenie:

Barbara Janowska

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Courage zdołała zapanować nad sobą i przestała nerwowo wygładzać spódnicę

kostiumu, kopii modelu Chanel, którą zamówiła w Hongkongu za jedną dziesiątą

ceny oryginału. Była bodaj ostatnią z kandydatek, które czekały na rozmowę

kwalifikującą do otrzymania posady osoby zarządzającej posiadłością Gideona

Reynoldsa, bogatego biznesmena.

W zwykłych okolicznościach aż tak by się nie denerwowała. Miała za sobą

poważne i trudne rozmowy, podczas których musiała się zaprezentować od jak

najlepszej strony, aby zostać zatrudniona. Nigdy jednak nie pragnęła zdobyć pracy

tak rozpaczliwie jak tym razem. Nie było istotne to, że ma do wykonywania jej

pełne kwalifikacje, być może nawet za wysokie jak na czekające ją obowiązki.

Doświadczenie zdobyte w zarządzaniu centrami konferencyjnymi w sieci

luksusowych hoteli europejskich nie bardzo dałoby się wykorzystać w sennym

miasteczku targowym, jakim było Dorset. Ostatni weekend spędziła, zapełniając

półki w jednym z lokalnych supermarketów i była bardzo zadowolona z możliwości

zarobienia pieniędzy.

Problem tkwił w tym, że branża hotelowa, nawet ta na stosunkowo wysokim

poziomie, nie płaciła szczególnie dobrze. Dawniej nie miało to dla Courage

większego znaczenia. W przeszłości zamiłowanie do tego rodzaju zajęcia

i dodatkowe korzyści, takie jak darmowe podróże, możliwość poznawania nowych

ludzi, wolne od opłaty czynszowej mieszkanie – rekompensowała jej z nadwyżką

niezbyt wygórowaną pensję. Recz w tym, że wtedy nie musiała się martwić o nikogo

prócz siebie. Nie ciążyła jej, tak jak teraz, świadomość, że ukochana babcia

wkrótce będzie rozpaczliwie potrzebowała jej pomocy, także finansowej.

Byli pracodawcy wykazali dużo zrozumienia, pozwalając Courage zerwać umowę

bez wcześniejszego wypowiedzenia. Okazało się to konieczne, ponieważ babcia nie

powiadomiła jej o swojej sytuacji, nie chcąc jej martwić. To lekarz, stary przyjaciel

rodziny, skontaktował się z Courage i ją zaalarmował. Zresztą, babcia nie znała

całej prawdy o stanie swojego serca i zagrożeniu własnego zdrowia.

„Tak, możemy chorą operować i zastąpić zniszczoną tkankę, ale czas oczekiwania

na taką operację wynosi co najmniej dwa lata” – wyjaśnił lekarz w odpowiedzi na

pytanie Courage. „Pani babka jest bardzo silną kobietą, tyle że przekroczyła

sześćdziesiątkę, a stan jest bardzo poważny, więc kolejne dwa lata…”

Nie mogła znieść myśli, że straciłaby babcię lub była świadkiem, jak ona cierpi.

Była pełna energii i optymizmu, wspierała Courage, jako jedyna dawała jej poczucie

bliskości i bezpieczeństwa, podnosiła na duchu, sprawiała, że czuła się kochana.

– Przyjechałaś do domu? – zdziwiła się starsza pani, gdy Courage zjawiła się bez

uprzedzenia. – Co to oznacza? A twoja praca, kariera?

– Och, wszystko w porządku – skłamała na poczekaniu Courage. – Po prostu

zostało mi jeszcze trochę urlopu do wykorzystania i szczerze mówiąc, pomyślałam,

żeby zrobić sobie przerwę, aby mieć trochę czasu na przemyślenie, dokąd

zmierzam i czego chcę. Firma zaproponowała mi prowadzenie nowego centrum

konferencyjnego w Hongkongu i…

– I co? – zainteresowała się żywo babcia. – To okazja, na którą od dawna

czekałaś, na którą zapracowałaś.

– W pewnym sensie – zgodziła się Courage. – Gdyby jednak to było gdziekolwiek

indziej. W końcu nikt z nas nie wie, co będzie, gdy Hongkong wróci do Chin.

– Co konkretnie chcesz przez to powiedzieć? Odrzuciłaś tę ofertę?

Courage zauważyła błysk podejrzliwości w oczach babci, a wiedząc, jak jest

dumna – tę dumę po niej odziedziczyła – złamała jedną ze swoich żelaznych zasad

i po raz drugi pozwoliła sobie na kłamstwo.

– Tak całkiem jej nie odrzuciłam. Firma dała mi trzy miesiące do namysłu.

– Trzy miesiące to dużo. Dotychczas mogłaś przyjeżdżać do domu najwyżej na

parę tygodni – zauważyła babka.

– Właśnie dlatego mam tyle zaległego urlopu.

Courage zapytała lekarza o możliwość przeprowadzenia prywatnej operacji, ale

załamała się, gdy podał jej cenę zabiegu. Wiedziała, że nie ma możliwości

zgromadzenia tysięcy funtów. Niewielki domek, w którym mieszkała babcia, został

zapisany notarialnie towarzystwu ubezpieczeniowemu, które w zamian wypłacało

starszej pani dożywotnią rentę. Courage nie zdołała zgromadzić oszczędności,

a poza babcią nie miała krewnych, do których mogłaby się zwrócić o pomoc.

Ojciec, jedyne dziecko babci, zmarł, zanim Courage wyszła z wieku dziecięcego,

a jej matka utonęła w czasie wakacji, które spędzała z drugim mężem i jego

przyjaciółmi.

Zadrżała na samą myśl o ojczymie. Wciąż jeszcze nienawidziła zarówno jego, jak

i wspomnień z tamtych lat…

Odsunęła je od siebie, skupiając się na aktualnej sytuacji. Rozejrzała się po

eleganckim pomieszczeniu, w którym teraz się znajdowała, w napięciu oczekując na

rozmowę kwalifikacyjną. Stały tu drogie antyki, okna zdobiły jedwabne zasłony,

a ściany zapełniały obrazy. Uświadomiła sobie nagle, że kiedyś i ona mieszkała

w równie wytwornym otoczeniu.

Londyński dom jej ojczyma, choć nie tak duży jak piękna rezydencja w stylu

georgiańskim, należąca do Gideona Reynoldsa, był również zapełniony cennymi

dziełami sztuki i antykami. Został zaprojektowany z myślą o tym, żeby czynić

wrażenie na tych, dzięki którym ojczym zbijał majątek, mamiąc ich bogactwem

i luksusem, za którym ukrywał prawdziwą naturę.

Policja określiła tę działalność jako oszustwo, chociaż była to zwykła kradzież.

Ojczymowi udało się jednak wykręcić od kary za popełnione przestępstwo,

podobnie jak uniknąć poniesienia konsekwencji za to, co robił, i za te życia ludzkie,

które zniszczył. Z ostatnich wiadomości, które dotarły do Courage, wynikało, że

zamieszkał w Meksyku, ponieważ zakazano mu powrotu do Stanów Zjednoczonych,

gdzie osiedlił się po tragicznej śmierci jej matki.

Naturalnie, nie było żadnego porównania między poziomem życia jako pasierbicy

bogatego człowieka, a tym, na co mogła liczyć, mieszkając z babcią w jej małym

wiejskim domu w Dorset. Nie żywiła jednak nigdy najmniejszych wątpliwości, co

wolała.

Courage zauważyła, że ostatnia poprzedzająca ją kandydatka przebywała na

wstępnym spotkaniu znacznie dłużej niż inne zainteresowane podjęciem pracy, co,

jak uznała, mogło oznaczać, że ona już nie będzie wzięta pod uwagę. Byłaby wielka

szkoda, ponieważ nie posiadała się ze szczęścia, gdy wcześniej skontaktowała się

z nią agencja pośrednictwa pracy, w której się zarejestrowała.

„To niezupełnie takie zajęcie, do jakiego jest pani przyzwyczajona” – uprzedziła ją

przepraszającym tonem urzędniczka. „Przypuszczam, że pani kwalifikacje

pozwalają na coś więcej niż bycie zarządzającą domem, ale pensja jest bardzo

wysoka, transport zapewniony i, co nie bez znaczenia, będzie pani pracowała

zaledwie trzydzieści dwa kilometry od domu pani babki.” – Powiedziawszy to,

przedstawiła zakres obowiązków i wymagania pracodawcy.

Wysłuchawszy urzędniczki, Courage zgodziła się w duchu z jej oceną.

Potencjalny pracodawca, niezwykle bogaty biznesmen, chciał mieć kogoś, kto

zajmowałby się jego wiejską posiadłością. Do obowiązków takiej osoby należałoby

również urządzanie spotkań towarzyskich i biznesowych, utrzymywanie kontaktów

z personelem biura w Londynie, kierowanie służbą, a podczas wizyt zagranicznych

klientów organizowanie im pobytu i zapewnianie wszelkich wygód.

Gideon Reynolds był prezesem i głównym udziałowcem sieci doskonale

prosperujących firm, człowiekiem, który zgromadził fortunę i zyskał nazwisko

Jordan Penny - Cena spokoju.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: