Zdrowie publiczne3.pdf

(3245 KB) Pobierz

Następstwa napromienienia

organizmu człowieka

W 1977 roku Międzynarodowa Komisja

Ochrony Radiologicznej (ICRP) zaleciła

rozróżnianie 2 kategorii skutków

popromiennych w organizmach żywych:

– skutków deterministycznych

– skutków stochastycznych

Następstwa deterministyczne

(tkankowo-narządowe)

Związek następstw tego typu z ekspozycją na promieniowanie jonizujące

nie budzi na ogół wątpliwości

Charakter zależności dawka-odpowiedź

•

obecność progu dawki, poniżej którego nie występują

uchwytne uszkodzenia tkanek (dawki progowe na ogół

mieszczą się w obszarze dawek dużych, tzn. 1 Gy),

•

obserwuje się wzrost nasilenia choroby ze zwiększeniem

dawki powyżej progu,

•

po stromym wzroście krzywej dawka-odpowiedź częstość

uszkodzenia osiąga 100%,

•

w populacji nie napromienionej nie występują objawy

choroby popromiennej,

•

podstawowy mechanizm fizjopatologiczny: martwica dużej

części komórek, która nie może być „naprawiona”.

Wartości progowe

• Zależą od sposobu aplikowania dawki:

– Dawka pojedyncza jest najbardziej skuteczna

– Frakcjonowanie dawki znacznie podnosi

wartość progową

– Zmniejszanie mocy dawki podwyższa wartość

progową

• Wartości progowe dla poszczególnych

osób są różne