nd201205_nm.pdf

(1812 KB) Pobierz

Wspinaczka sumienia

z Bożej perspektywy

5 (44)

•

29 stycznia 2012

niedziela

Wymagać czy

4-5

nie wymagać?

między nami

Czy Bóg ma coś wspólnego

z hip-hopem?

nie przegap

ł od

(34) 369 43 70

facebook.com/NiedzielaMlodych

ANI

woł

Do sZcZęśc

2–3

www.mlodzi.niedziela.pl

mlodzi@niedziela.pl

ZDjęcIA: BożENA sZtAjNER/NIEDZIELA,

MAgDALENA NIEBuDEk/NIEDZIELA,

MARZENA NykIEL,

toMAsZ LEwANDowskI

NIEDZIELA NR 5 • 29 stycZNIA 2012

racia Kapucyni z klasz-

toru przy ul. Miodowej

w Warszawie od lat

troszczą się o codzien-

ność bezdomnych.

Każdego dnia krajobraz starego

Miasta wypełnia kilkusetosobowa

kolejka do Jadłodajni. ciepła zupa

i czyste ubranie to dla wielu nie-

odzowna pomoc. Bracia

wiedzą jednak, że praw-

dziwy głód, jaki towarzy-

ógł

Gdybym nie m

szy człowiekowi żyjącemu

z dala od rodziny i bliskich,

prz yjść tutaj, d

ów,

to głód serca.

Braci K apucyn

siłą swoich kapucyń-

nie wiem gdzie

skich, braterskich serc,

ł.

wspierają więc tych, którym

bym się podzia

braterstwa na co dzień bra-

Zagubiłbym się

kuje wyjątkowo dotkliwie.

–

w tym tłumie

to dla nich, bezdomnych

i wykluczonych ze społecz-

m ów i J a n u s z ,

y się

nego życia, stworzyli przed

roku bor yk ając

kilkoma laty braterskie śro-

ią.

z b e zd o m n o ś c

dowisko – duszpasterstwo

bezdomnych. cotygodniowe

dzielenie się Ewangelią daje

wielu siłę do przetrwania

kolejnego, trudnego tygodnia

tułaczki.

Bracia

bezdomnyc

Opowieść br. Piotra

Warszawska przystań bezdom-

nych, jaką jest kapucyński klasztor,

to ostoja dla tych, którym życie

nie szczędziło trudnych doświad-

czeń. Rekolekcje, grupy dzielenia,

pielgrzymki, warsztaty aktywności

zawodowej, spotkania grup samo-

pomocowych – to wszystko prze-

strzenie, w których mogą odzyskać

utracone siły oraz znaleźć życzli-

wość i wsparcie. Niektóre relacje

z Braćmi wyjątkowo mocno wpi-

sały się w serca ludzi cierpiących

na chroniczną samotność. często

wraca do mnie opowieść br. Piotra

– od lat zajmującego się bezdom-

nymi – opowieść o wigilii, na którą

zaprosił go jeden z podopiecznych.

Dalekie przedmieścia Warszawy,

ciemny, nieprzyjazny, ogrodzo-

ny gęstą siatką teren nie budził

zaufania. Waldek jednak znał go

doskonale, mieszkał tu od miesię-

cy. Na przyjęcie Brata pod nieswój

dach przygotowywał się kilka dni,

starając się suto zastawić wigilijny

stół. Niekonwencjonalna okazała

się dla Brata jedynie przeprawa

przez zamkniętą furtkę. Później już

domowo: obrus z gazet rozłożony

na pustakach, konserwy, świece

i modlitwa.

dla nich przeżyciem, które miało

moc przywracania wiary we włas-

ną przydatność. Do dziś opowia-

dają, jak bardzo cieszą się, że oni,

którzy zwykle otrzymują pomoc

od innych, sami mogli nią kogoś

obdarować.

W walce o trzeźwość

Bracia kapucyni organizują też

rekolekcje i dni skupienia dla

bezdomnych na terenie kapu-

cyńskiego Ośrodka Apostolstwa

trzeźwości w Zakroczymiu. Pod-

czas kilkudniowego spotkania

mają szansę jeszcze bardziej zro-

zumieć potrzeby bezdomnych

i stworzyć im warunki do odzyska-

nia wiary we własne możliwości,

które wielu z nich utraciło wraz

z domem i rodziną. to nie tylko

przestrzeń modlitwy i katechez. to

także codzienność, wspólna praca

i rozmowy.

Wspólna praca

Więź Waldka z br. Piotrem zawią-

zała się w sposób szczególny pod-

czas wyjazdu do Wilkowa. Przez

ponad tydzień grupa bezdomnych

i Braci pomagała mieszkańcom

gminy w pracach porządkowych

po powodzi. Zrywali tynki, oczysz-

czali domy z mułu, porządkowali

podwórka. Wspólna praca była

NIEDZIELA NR 5 • 29 stycZNIA 2012

temat numeru

ych

JEstEM

sZcZęŚLIWyM

cZŁOWIEkIEM

Marzena nykiel

estem szczęśliwą siostrą

zakonną, kobietą. Mam dom,

rodzinę – wspólnotę i dzieci,

które wychowuję, pracę, a nade

wszystko MIŁOŚĆ Boga, która

przynagla mnie do odpowiadania

na nią i do konkretnego działania.

S. Benedykta

Łaznowska OSU

By być lustrem

Służba braci kapucynów

oparta na zapoczątkowanej

przez św. Franciszka posłudze

ubogim, bezdomnym i trędo-

watym ma dziś swoją nową

odsłonę. Bez względu na to,

w który rok istnienia Kościoła

wkraczamy, zawsze potrzebni

są w nim mężczyźni o silnych,

mądrych i odważnych ser-

cach, gotowi dzielić się swym

braterstwem i wsparciem

z mężczyznami, którzy tę siłę

utracili. Wielu z nich nie miało

nigdy lustra, w którym mogli-

by obejrzeć swą męską twarz,

wielu nie miało wzorca, który

pokazałby im, jak żyć prawdzi-

wie i mężnie. Właśnie do tego

potrzebni są Kościołowi kapła-

ni i zakonnicy. By być lustrem

dla tych, którzy nie mają gdzie

zobaczyć swojej twarzy.

Początki były bardzo zwyczajne.

Jako nastolatka poszukiwa-

łam sensu swojego istnienia,

powołania. stawiałam pytania,

a odpowiedzi wcale nie były takie

oczywiste. Zmagałam się ze sobą, słuchałam tego, co dzieje się

we mnie i wokół mnie. trochę balansowałam pomiędzy grupą

formacyjną Fos Dzoe (oazą) a ludźmi żyjącymi bez Boga. Muzyka

rockowa wdzierała się we mnie, przerywając ciszę modlitwy

zanoszonej do tego, który Jest. Poszukiwanie miłości ludzkiej

zaowocowało trwałymi przyjaźniami, choć wielkie pragnienia

serca mieszały się z potrzebami. Aż w końcu odkryłam, że tym,

który mnie woła, jest Jezus chrystus. Nie było mi łatwo przyjąć

to zaproszenie. Próbowałam się jakoś wymówić: nie potrafię się

modlić, nie mam odpowiednich zdolności, lubię towarzystwo,

podróże, dbam o swój wygląd, a tak poza tym mam plany na

przyszłość. Zwlekałam, ale przy każdej konfrontacji pragnienie

rosło, zupełnie na przekór moim oczekiwaniom. Pytając spo-

wiedników, przyjaciół i znajomych, co mam zrobić, nie otrzy-

mywałam jednoznacznych odpowiedzi. Dopiero na modlitwie,

trwając bezradnie przed Bogiem, zrozumiałam, że Jezus pociąga

mnie do życia zakonnego. Miłość przynagliła mnie do odważne-

go powiedzenia „tak” na plany Boże wobec mojej osoby. Radość

towarzyszyła mi aż do matury, a wewnętrzne przekonanie, że

mam swoje miejsce w życiu, potwierdzała coraz głębsza relacja

z Bogiem. Nie o wszystkim da się opowiedzieć i napisać. Dodat-

kowo i co ważne, moją decyzję umocniło spotkanie

z Janem Pawłem II. Udało mi się

wtedy przed nim wyjawić swój

zamiar, i do dzisiaj pamiętam,

jak spojrzał na mnie i ojcowską

ręką pobłogosławił.

Różne są drogi w życiu: proste,

kręte, wyboiste. Ważne jest

jednak, aby nie przestać szukać

– rozeznawać. Pytać Jezusa, którę-

dy mam podążać, aby być szczęśli-

wym człowiekiem. Obecnie widzę,

że Bóg jest niezwykłym pedagogiem, delikatnie oddziałującym

na wychowanka. Łaska buduje na naturze, a Jezus uzdalnia do

podjęcia drogi pięknej, choć wymagającej stałego czuwania,

pracy nad sobą, rozpoznawania obecności Bożej w codziennym

życiu. Potrzeba świadomego przeżywania każdego dnia, czy-

nienia rzeczy małych wielkimi. Warto oddać siebie Jezusowi,

„najpiękniejszemu z synów ludzkich”.

NIEDZIELA NR 5 • 29 stycZNIA 2012

W E Ł W ys O

ZDJęcIA: PA

(Urszulanka

Unii Rzym-

skiej) mieszka

w klasztorze

przy ul. Naru-

towicza w Lublinie. Na co

dzień pracuje w Szkole

Podstawowej Sióstr Urszu-

lanek UR

ZDJęcIA:kRZysZtOF WIERZBOWskI

z Bożej perspektywy

Osiembłogosł

awieństw

itatrzańskiszl

ak?

Niektórzymó

wią,żebłogosł

wieństwatos

zczyt,naktóry

każdyznaspo

winiensięwsp

nać–przezca

łeżycie.Ajak

wspinaczka,t

oizmęczenie

ipot,pięknap

ogodaideszcz

góryidoliny.A

wszystko,żeb

osiągnąćcelib

yćszczęśliwym

–naszczycie–

wniebieinaG

ie-

woncie:)

Zapraszamwię

cdowspinacz

ki!

Błogosławieni ubodzy

w duchu, albowiem

do nich należy królestwo

niebieskie.

Gdzie szukasz oparcia?

Co jest dla ciebie kołem ratun-

kowym? Czy w trudnościach

zwracasz się do Boga

po pomoc?

Czy jesteś pokorny? – a więc:

czy nie gonisz za popularnoś-

cią, prestiżem, czy nie pole-

gasz tylko na sobie i swojej

wartości, czy nie jesteś nadę-

ty, zarozumiały?

Czy zadajesz sobie pytanie,

komu wszystko zawdzięczasz,

skąd w tobie talenty, zdol-

ności?

Czy twoje bogactwo – uzdol-

nienia, zaangażowanie, nawet

w pomoc drugiemu człowie-

kowi, w dzieła Kościoła, ale

i to bogactwo materialne –

nie powoduje, że przestajesz

szukać Boga, przestajesz się

modlić?

Wspinaczk

umienia

Karolina mysłeK

Błogosławieni cisi, albo-

wiem oni na własność

posiądą ziemię.

Czy nie używasz przemocy

– zarówno słownej, psy-

chicznej, jak i fizycznej –

wobec nikogo?

Czy nie zmuszasz innych do

swojego sposobu myślenia,

pojmowania świata?

Czy pracujesz nad uczucia-

mi gniewu i zemsty?

Czy znasz swoją wartość? –

Z jednej strony jesteś jak

pyłek przed Panem Bogiem,

ale z drugiej – Jego ukocha-

nym dzieckiem.

Czy nie próbujesz nikomu

udowadniać, że jesteś

wyjątkowy, albo czy nie

domagasz się, żeby inni cię

chwalili?

Błogosławieni miłosier-

ni, albowiem oni miło-

sierdzia dostąpią.

Czy łagodnie traktujesz

ludzi, z którymi żyjesz, bez

względu na to, jacy oni są?

Czy starasz się być z ludźmi

nielubianymi, niekochany-

mi, nieuprzejmymi, a nawet

z tymi, którzy cię dener-

wują?

Czy wychodzisz naprzeciw

problemom innych? Czy

starasz się pomagać innym?

Czy nie oceniasz innych

ludzi i ich zachowania, ale

raczej starasz się ich zrozu-

mieć?

Czy modlisz się za potrze-

bujących wsparcia?

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości,

albowiem oni będą nasyceni.

Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla

sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo

niebieskie.

Czy dzielisz się z innymi tym, co masz – pieniędzmi, czasem,

zdolnościami, nie oczekując niczego w zamian ani od ludzi,

ani od Boga?

Czy nie trzymasz się sztywno zasad, przykazań, zapomina-

jąc o najważniejszym – o miłości Boga, drugiego człowieka

i samego siebie?

Czy szukasz woli Pana Boga w swoim życiu i wypełniasz ją?

Czy jesteś wierny zasadom Kościoła, czy je wypełniasz?

Czy wypełniasz gorliwie swoje obowiązki – zarówno w szko-

le, w pracy, jak i względem rodziców i bliskich osób?

Czy – czasem wbrew wszystkiemu – wierzysz, że Bóg cię

kocha i chce twojego szczęścia?

Błogosławieni, którzy się smucą,

albowiem oni będą pocieszeni.

Czy akceptujesz świat, który stwo-

rzył Bóg właśnie dla ciebie? – On

przecież nie spisał go na straty.

Czy bierzesz za niego odpowiedzial-

ność? Jesteś jego cząstką.

Czy starasz się wspierać innych

w ich trudnościach?

Czy nie poddajesz się zniechęceniu,

rozpaczy, beznadziei?

Czy nie zadręczasz siebie i innych

swoimi upadkami, grzechami, skoro

Bóg już ci je wybaczył w spowiedzi?

NIeDZIeLA NR 5 • 29 STyCZNIA 2012

oswajanie wiary

Błogosławieni czystego

serca, albowiem oni

Boga oglądać będą.

Czy nie udajesz, że jesteś

kimś innym niż w rzeczy-

wistości?

Czy nie usprawiedliwiasz

się z tego, co robisz, czy

pamiętasz, że Bóg i tak

przecież cię zna?

Czy jesteś świadomy swo-

ich słabości?

Czy w kontaktach z innymi

nie jesteś obłudny, pod-

stępny?

Czy starasz się dążyć do

świętości – a więc być

coraz lepszym człowie-

kiem?

Błogosławieni, którzy

wprowadzają pokój,

albowiem oni będą na-

zwani synami Bożymi.

Czy przebaczasz tym, któ-

rzy cię skrzywdzili?

Czy starasz się łagodzić

konflikty?

Czy nie walczysz nie fair

o lepsze miejsce, oceny,

lepszą pozycję?

Czy przy zawiązywaniu

nowych znajomości nie

kierujesz się korzyściami,

prestiżem, pozycją innych?

Czy modlisz się o pokój na

świecie, w swojej rodzinie?

Nie spiesz się w tej

wędrówce :) Bądź

szczery. Nie oskarżaj

nikogo. I najważniej-

sze – patrz na siebie

z miłością!

iem, że spowiedź bywa czasami krępująca. Trzeba podejść

do księdza, często nieznanego, i opowiedzieć o tym,

o czym chce się zapomnieć. Bywa różnie. Jednak jeśli tylko

zdecydujesz się wziąć odpowiedzialność za swoje życie, zrozumiesz,

że spowiedź i prawda przed Bogiem i sobą samym są nieodzowne.

By stawać się jeszcze pełniej człowiekiem.

Aby dobrze przeżyć spowiedź, warto zrobić rachunek sumienia. Jest

to szczególnie ważne w twoim przypadku, gdy stajesz się dojrzałym

człowiekiem. To, co wypracujesz sobie wewnętrznie teraz, pozwoli

ci jako małżonkowi, ojcu lub matce dawać prawdziwe dobro.

Jak się zabrać za taki rachunek sumienia? Najważniejsze, aby być

skoncentrowanym na Bogu i Jego miłości do nas. Bo kiedy zatrzyma-

my się tylko na naszych grzechach i słabościach, to zniechęcimy się

do spowiedzi. Mówimy, że rachunek sumienia to rozmowa – dialog

pomiędzy Bogiem a nami. W tej rozmowie nie damy rady się wybielić

czy przybrać nowej maski. On jeden wie najlepiej, co kryje się w naszym

wnętrzu. Ta rozmowa jest więc bardziej potrzebna nam.

Poprawne przeprowadzenie rachunku sumienia pozwala lepiej się

rozwijać. Na początku warto posłużyć się jakimiś pomocami. Te

najprostsze to Dekalog i grzechy główne. Dobry rachunek może

także posłużyć się tekstami Hymnu o miłości (1 Kor 13) lub Kazania

na górze (Mt 5-7). Pomocą służą również różnego rodzaju książeczki

do nabożeństwa z pytaniami do rachunku sumienia.

Robiąc rachunek sumienia, warto pamiętać, że każdy wiek ma swoje

prawa. Nie jesteś już dzieckiem i zbliżasz się do dorosłości. Jesteś

więc w wieku bardzo ciekawym. W twoim życiu dużo się dzieje i wiele

się zmienia. To wszystko powinno się znaleźć w rachunku. Młodość

daje wiele okazji do napięć i problemów, które czasami mogą

przerodzić się w agresję i chęć wyzwolenia. Często także czujesz się

bezradny wobec wielu problemów. Możesz także zauważyć w sobie

pewien paradoks: rozumowo wiesz, co jest dobre, ale brakuje chęci

do osiągnięcia celu. Widać, że wola jeszcze jest dosyć słaba, choć

rozum wyraźnie zaznacza, czego chce w życiu. Stąd wielkie plany,

ale później brak wystarczającej siły do realizacji.

Młodość to także poszukiwanie autentycznej odpowiedzi na najważ-

niejsze pytania w życiu. Często wiąże się to z odrzuceniem zastanych

norm społecznych i nawet religijnych. I tu także dobry rachunek

sumienia pozwoli odkryć źródło tych poszukiwań. Zapewne odkryłeś

także, że wiele się dzieje z twoją płciowością i seksualnością. To efekt

przebudzenia psychoseksualnego. W tym okresie pojawia się w tej

sferze wiele napięć, a nawet zranień. U dziewczyn doniosłą rolę

odgrywa uczuciowość. Chłopak natomiast jest wrażliwy na punkcie

honoru. Zdarza się, że kieruje się siłą i szuka jasnego celu w życiu.

Może się to objawiać w nadmiernym krytycyzmie. Czasami można

zauważyć także obojętność religijną. Wynika jednak ona z pewnego

skrępowania przed uzewnętrznianiem swoich przeżyć.

Te i inne pytania powinny zagościć w twoim rachunku sumie-

nia. Pamiętaj – dobry rachunek sumienia to dobra inwestycja na

jutro.

Ks.AdrianPut

NIeDZIeLA NR 5 • 29 STyCZNIA 2012

„Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie…”

(Mk 12, 31)

DOBRA

INWeSTyCJA

NA JUTRO

Plik z chomika:

mateuszdylag49

Inne pliki z tego folderu:

nd201202_edbb.pdf (1384 KB)
nd201201_edbb.pdf (1151 KB)
nd201208_edrz.pdf (2002 KB)
nd201205_nm.pdf (1812 KB)
nd201209_nm.pdf (1950 KB)

nd201205_nm.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: