Laurence Gardner - Nieznane Dzieje Jezusa.pdf

(658 KB) Pobierz
UKRYTE DZIEJE JEZUSA I
ŚWIĘTEGO
GRAALA
CZĘŚĆ PIERWSZA
Wcale nie planowałem napisania ksiąŜki
Bloodline ofthe Hoty Grail (Krew z krwi Jezusa
1
).
Jest ona dziełem przypadku, a nie zamysłu. Powstała w rezultacie pełnienia przeze mnie
przez ostatnie 10 lat funkcji historyka i genealoga 33 rodzin królewskich. Jest wynikiem
dokumentowania przeze mnie we wczesnym okresie mojej działalności w powyŜszym
charakterze dziejów tych rodzin oraz ich szlachetnych odgałęzień, a takŜe studiowania
rycerskich archiwów rodzin tych szlachetnie urodzonych suwerenów.
Moja praca polegała między innymi na gromadzeniu chronologicznych zapisów spraw,
które te rodziny znały, ale nie zawsze dostatecznie szczegółowo. Z tego tez względu znacznie
mniej czasu poświęciłem w Brytanii i Europie studiowaniu biblijnego aspektu zagadnienia, o
którym będzie tu mowa, a takŜe, dlatego, ze większość tego materiału jest w Europie dobrze
znana. Kiedy ukazała się moja ksiąŜka, dla większości tych ludzi nie była ona zaskoczeniem,
poniewaŜ nigdy nie było dla nich tajemnicą, ze Jezus był
Ŝonaty
i miał potomków, gdyŜ było to
zapisane w ich rodzinnych archiwach, z których część stanowi własność publiczną.
Opublikowane pisma Mary, Królowej Szkotów
2
, mówią o tym bardzo obszernie. Pisma króla
Anglii, Jakuba II
3
, równieŜ zawierają obszerne fragmenty poświęcone tej sprawie.
Dopasowując mozolnie szczegół do szczegółu, pokolenie po pokoleniu, dokonaliśmy
kompilacji czegoś, co moŜe być uŜyteczne dla przyszłych pokoleń, czegoś, co w chwili, gdy
zaczynaliśmy pracę, było zamknięte w skrzyniach i szafach. Byłem osobą, której dane było
usłyszeć: “Niech pan spojrzy, tu jest napisane,
Ŝe
otwierano to po raz ostatni w roku 1732!"
Tak więc dotarliśmy do bardzo, bardzo starych dokumentów, i to me tylko otwieranych po raz
ostatni w tysiąc siedemset którymś roku, ale rzeczywiście spisanych setki lat wcześniej.
KsiąŜka ta powstała przypadkiem. W pewnym okresie, jakieś 10 do 12 lat temu
rozpocząłem pracę na zlecenie róŜnych rodzin mającą na celu spisanie ich genealogu. W
czasie jej wykonywania okazało się, ze zaczynają się one ze sobą zbiegać. Stało się to wręcz
oczywiste, lecz dojście do tego zajęło mi sporo czasu, poniewaŜ kiedy spisuje się genealogię,
pracę wykonuje się do tym, składa się poszczególne elementy cofając w czasie, aŜ w końcu
piramida uformowana z duŜej ilości danych dotyczących róŜnych linii genealogicznych,
zaczyna schodzić się w jej wierzchołku.
Nagle zdałem sobie sprawę, co ten punkt zbieŜności oznacza i powiedziałem: “No, no, czy
macie pojęcie, co ja tu znalazłem?" W odpowiedzi usłyszałem: “Och, nic wielkiego. Ojca tego
to a tego i nic więcej". A ja im na to: “O nie, odkryłem,
Ŝe
to pochodzi z Domu Judy z okresu
pierwszego stulecia". “Tak, wiemy o tym" – odparli – “nam chodziło jednak o to, abyś..." Ja zaś
na to: “OtóŜ są na
świecie
miliony ludzi, którzy nic nie wiedzą na ten temat, odwróćmy więc tę
piramidę do góry nogami i zamieńmy jaw ksiąŜkę!" I tak oto doszło do napisania tej ksiąŜki.
Co więcej, od 6 lat pełnię funkcję Wielkiego Brytyjskiego Przeora Kościoła Uświęconej
Rodziny
Świętego
Kolumby
4
, który jest siedzibą Królewskiego Kościoła Celtyckiego
5
. Dzięki
temu miałem dostęp do pism Kościoła Celtyckiego pochodzących z 37 roku n.e. Za sprawą
osobistych kontaktów z zakonami rycerskimi miałem równieŜ dostęp do dokumentów
Templariuszy, tych, które przywieźli oni do Europy w roku 1128 i przedstawili hierarchom
Kościoła Rzymskokatolickiego,
śmiertelnie
ich tym przeraŜając, gdyŜ odnosiły się one do
rodowodów i genealogii, do czego wrócimy później.
Tak więc wyruszamy na poszukiwanie przemierzając minione stulecia. Niektórzy nazywają
je nawet poszukiwaniem ostatecznym. Kościół Chrześcijański potępił je jako herezję. Chodzi
tu oczywiście o poszukiwanie
Świętego
Graala
6
.
Definicja herezji podawana we wszystkich słownikach brzmi następująco: “poglądy
przeciwne w stosunku do ortodoksyjnych dogmatów chrześcijańskich biskupów" W
świetle
tej
definicji wszystkie inne poszukiwania, w których mieści się większość współczesnych
naukowych i medycznych dociekań, to równieŜ herezja Słowo “herezja" to nic innego jak
obraźliwa etykietka stosowana przez lękliwą hierarchię kościelną, która od wieków stara się
rządzie ludźmi za pomocą strachu przed nieznanym Tak więc herezją są wszystkie te aspekty
filozofii i badań, które usiłują poznać to, co nieznane, i które znajdują czasami rozwiązania
będące w całkowitej sprzeczności z doktryną Kościoła.
Wszelkie poszukiwania są z natury pasjonujące Historia i poszukiwania historyczne mają
charakter pouczający, lecz odkrycia z nich wynikające będą bezuŜyteczne, dopóki me
znajdziemy dla nich współczesnych zastosowań, jak to ma miejsce w nauce i medycynie,
które staną się zaląŜkiem lepszej przyszłości.
Historia jest niczym więcej jak zapisem doświadczeń, zazwyczaj tych, którym udało się
wyjść z nich zwycięsko Uczenie się na doświadczeniach starszych pokoleń jest sprawą
zdrowego rozsądku To właśnie to doświadczenie jest fundamentem, na którym spoczywają
moralne, kulturowe, polityczne i społeczne klucze do przyszłości, i w tym kontekście
Święty
Graal podtrzymuje to, co zwykliśmy nazywać “Mesjanistycznym Posłannictwem" Jest to
posłannictwo społecznej działalności ustanowionej przez Jezusa, kiedy obmywał stopy swoich
apostołów podczas Ostatniej Wieczerzy Oznacza to obowiązek
świadczenia
i uzyskiwania
usług, określa zasadę, zgodnie z którą ci, którzy w drodze wyboru znaleźli się na pozycjach
dających im władzę i wpływy, winni zawsze być
świadomi
swoich obowiązków jako
przedstawiciele społeczeństwa, tego ze winni mu słuŜyć, a nie stawiać władzy nad mm
Posłannictwo to stanowi podstawę rządów demokratycznych Określa się je jako rządy ludzi
dla ludzi Bez zastosowania Posłannictwa Graala mamy do czynienia jedynie z – niestety zbyt
popularnymi – rządami ludzi To me jest demokratyczny sposób rządzenia.
W trakcie naszej wyprawy będziemy omawiać wiele spraw, które są nam dokładnie znane,
lecz przyjrzymy się im pod trochę innym kątem niŜ ten, do którego przywykliśmy Właśnie z
tego względu moŜe się wydawać ze wstąpiliśmy na zupełnie nowy teren, lecz w rzeczywistości
jest to teren, który istniał JUś wcześniej, lecz został przykryty kobiercem tajemnicy przez tych,
którzy kierują się w swoim działaniu partykularnymi interesami Tylko wtedy, kiedy uda się nam
zdjąć tę zasłonę tajemnicy, nasze poszukiwania
Świętego
Graala zakończą się sukcesem.
Nasze poszukiwania rozpoczniemy w Ziemi
Świętej,
w Judei w czasach Jezusa, gdzie
spędzimy duŜo czasu Nie ruszymy się stamtąd, dopóki me ustalimy obrazu, który stał się
zaląŜkiem wydarzeń, które następowały przez kolejne 2000 lat.
Później ruszymy do
średniowiecznej
Europy gdzie tajemnica Graala zaprowadzi nas do
Brytanii króla Ar tura, a stamtąd do Stanów Zjednoczonych Ameryki, której załoŜyciele byli
jednymi z największych rzeczników Posłannictwa
Świętego
Graala Dostojni obywatele Stanów
Zjednoczonych tacy jak Jerzy Waszyngton, John Adams, Benjamin Franklin, Charles
Thompson, Thomas Jefferson byli me mniejszymi orędownikami
Świętego
Graala niŜ kroi
Artur, sir Lancelot czy Galahad.
To,
Ŝe
Jezus miał potomków, moŜe dla wielu okazać się nie lada niespodzianką. NaleŜy
jednak wiedzieć,
Ŝe
fakt ten był szeroko znany w Brytanii i Europie aŜ do schyłku
średniowiecza.
KsiąŜka Bloodline of the Holy Grail (Krew z krwi Jezusa) została określona jako “księga
zstąpienia mesjasza" Tak nazwał ją pewien dziennikarz radiowy i jest to trafne określenie,
jako ze jej podtytuł brzmi The Hidden Lineage of Jesus Revealed (Święty Graal i tajemnica
potomków Jezusa) Podtytuł ten wskazuje oczywiście na to, ze Jezus miał dzieci i co za tym
idzie, był
Ŝonaty.Zatem
był
Ŝonaty
czy nie? Miał dzieci czy nie? Jeśli tak, to co się z nimi stało?
Czy jego potomkowie nadal
Ŝyją?
Odpowiedz na te wszystkie pytania brzmi tak Przyjrzymy się
dokładnie wyłaniającej się przed naszymi oczami linii rodowej Pójdziemy jej tropem, tropem jej
dziejów, przemierzając stulecie po stuleciu, tropem dziejów męŜnej królewskiej dynastii,
dziedziców Jezusa, którzy walczyli z wszelkimi przeciwnościami, jakie napotykali przez
stulecia w swoim dziele zachowania do dzisiejszego dnia Królewskiego Mesjanistycznego
Posłannictwa.
Historia, którą przesiedzimy, to opowieść o charakterze spiskowym – historia uzurpatorów
królewskich, procesów i oskarŜeń, morderstw oraz bezpodstawnego skrywania informacji
przed ludźmi Zachodniego
Świata
Jest to historia o złych i dobrych rządach, a takŜe o tym, jak
patriarchalny system władzy ludu został zastąpiony przez dogmatyczną tyranię i dyktatorskie
panowanie nad licznymi krajami To owoc przemoŜnej chęci dokonania odkrycia, spojrzenia na
minione wieki ze wzrokiem zwróconym ku przyszłości To historia, którą kiedyś napisano, ale
nikt jej me wyraził mową.
Zacznijmy od najoczywistszego z pytań, czym jest
Święty
Graal? W jaki sposób wiąŜe się
on z potomkami, spadkobiercami Jezusa? To, ze Jezus miał potomków, moŜe dla wielu
okazać się me lada niespodzianką NaleŜy jednak wiedzieć, ze fakt ten był szeroko znany w
Brytanii i Europie aŜ do schyłku
średniowiecza.
W okresie
średniowiecza
mesjanistyczną linię zstępującą określało francuskie słowo
Sangreal Pochodzi ono od słów Sang Real oznaczających “krew królewska Była mą krew
królewska Judei, krew rodu dawidowego, która płynęła w
Ŝyłach
Jezusa i jego potomków W
angielskim tłumaczeniu określenie Sangréal stało się "San Gréal" podobnie jak w nazwie
“San" Francisco. Zapisane w pełniejszej formie stało się “Saint Grailem" z "Saint" w znaczeniu
oczywiście "Holy" (święty), a z czasem w wyniku naturalnego procesu lingwistycznej
transformacji uzyskało romantyczną formę w postaci “Holy Grail"
7
, która prze trwała do
naszych czasów.
W okresie
średniowiecza
w Brytanii i Europie powstał cały szereg rycerskich zakonów o
charakterze wojskowym związanych z Krwią Królewską Mesjasza (niejako spowinowaconych
z nim – przyp. tłum) NaleŜały do nich Zakon Królestwa Syjonu Zakon Rycerzy
Świętego
Grobu
i cieszący się największym prestiŜem Królewski Zakon Sangreal Rycerzy
Świętego
Graala Był
to dynastyczny zakon szkockiej rodziny królewskiej Stuartów.
W znaczeniu symbolicznym Graal jest często przed stawiany jako kielich zawierający krew
Chrystusa lub jako winorośl Wino powstaje z winogron i właśnie kielich i wino stanowią w
tradycji Graala podstawę komunii, mszy, eucharystii – ich symbol.
Święty
Kielich, zawiera wino
reprezentujące odradzającą się w nieskończoność krew Jezusa.
Jest zupełnie oczywiste,
Ŝe
zachowując staroŜytny zwyczaj komunii Kościół Chrześcijański
postanowił dla swojej wygody pomijać w swoich naukach jego prawdziwe znaczenie i
pochodzenie. Bardzo niewielu ludzi zastanawia się nad rzeczywistym znaczeniem sakramentu
kielicha i wina i jednocześnie sądzi,
Ŝe
wywodzi się on z odpowiednich ustępów ewangelii
nawiązujących do Ostatniej Wieczerzy. W rzeczywistości obrazuje on wiecznie odradzającą
się krew Jezusa. W jaki sposób krew Jezusa lub kogokolwiek innego moŜe odradzać się w
nieskończoność? Odpowiedź jest prosta – poprzez rodzinę i dziedziczenie.
Dlaczego zatem hierarchowie kościoła postanowili ignorować symbolikę związaną z linią
krwi (pokrewieństwem) w sakramencie Graala? Sam sakrament zachowali, czemu jednak
posunęli się do przypisania podaniu o Graalu i jego symbolice miana herezji?
Jak wiadomo, kaŜdy rząd i kaŜdy kościół nauczają takiej formy historii i dogmatów, jakie są
im wygodne do realizacji ich własnych interesów. Biorąc to pod uwagę musimy pamiętać,
Ŝe
my wszyscy jesteśmy uwarunkowywani na przyjęcie bardzo selektywnych nauk. Uczy się nas
tego, co powinniśmy wiedzieć, i mówi się nam to, w co powinniśmy wierzyć. W ten oto sposób
uczymy się głównie historii politycznej i religijnej, którą państwowa i klerykalna propaganda
podaje nam zwykle jako absolutny dogmat – naukę, której nie wolno krytykować pod groźbą
naraŜenia się na prześladowanie.
Jeśli chodzi o stosunek Kościoła do symboliki kielicha i wina, od początku było wiadomo,
Ŝe
biskupi muszą na nowo ją zinterpretować, poniewaŜ wskazywała ona,
Ŝe
Jezus miał
potomków, czyli połączył się cieleśnie z kobietą.
I nie był to jedyny sakrament i zwyczajowy rytuał, który uległ wtórnej interpretacji.
Przeinaczono nawet ewangelie. Zrobiono to, aby dopasować je do poglądu,
Ŝe
Kościół
Rzymskokatolicki został ustanowiony wyłącznie przez osobników płci męskiej, podobnie jak
współczesny producent filmowy selekcjonuje i dobiera taśmy, tak, aby otrzymać poŜądany
rezultat, który jest zgodny z jego interesem.
Wszyscy znamy ewangelie Mateusza, Marka, Łukasza i Jana, a co z pozostałymi. Co z
ewangeliami Filipa, Tomasza, Marii i Marii Magdaleny? Co z całym szeregiem prawd wiary,
aktów i listów, które nie zostały zaaprobowane przez synody Kościoła w okresie weryfikacji
Nowego Testamentu. Z jakiego powodu odrzucono je podczas tej selekcji?
Przy doborze prawd wiary do Nowego Testamentu kierowano się dwoma kryteriami, które
w roku 397 określił synod w Kartaginie. Pierwsze kryterium mówiło,
Ŝe
Nowy Testament musi
składać się z pism podpisanych imionami bezpośrednich apostołów Jezusa. Marek nie był
jednak apostołem Jezusa i jak nam wiadomo, równieŜ Łukasz. Byli to koledzy późniejszego
świętego
Pawła. Z drugiej strony Tomasz był jednym z dwunastki apostołów, a mimo to
ewangelia podpisana jego mieniem został odrzucona. Co więcej, została nie tylko odrzucona,
ale razem z wieloma innymi prawdami wiary i tekstami skazana na zniszczenie.
Tak więc w całym
średniowiecznym świecie
Ewangelia według
św.
Tomasza oraz wiele
innych ksiąg były w V wieku palone i ukrywane. Dopiero w ostatnich latach udało się odkopać
niektóre z tych manuskryptów. Wśród nich największym odkryciem było to, którego dokonano
w roku 1945 w Nag Hammadi w Egipcie, gdzie znaleziono zakopane 1500 lat wcześniej
dokumenty
8
.
ChociaŜ ksiąg tych nie odnaleziono aŜ do naszego stulecia, były one otwarcie uŜywane
przez pierwszych chrześcijan. O niektórych z nich, tych, które juŜ wymieniłem, oraz Ewangelii
Prawdy, Ewangelii Egipcjan i innych, liczne wzmianki znaleźć moŜna w pismach
wczesnochrześcijańskich kronikarzy kościelnych. Klemens z Aleksandrii, Ireneusz z Lyonu,
Origen z Aleksandrii – wszyscy oni wspominają o nich w swoich pismach.
Dlaczego więc ewangelie według
św.
Marka i Łukasza zostały zaakceptowane, mimo iŜ ci
dwaj nie byli apostołami Jezusa? PoniewaŜ obaj w rzeczy samej byli nimi i ojcowie
wczesnochrześcijańskiego kościoła wiedzieli o tym. W tamtych czasach, przed
zafałszowaniem Nowego Testamentu, wiedziano dobrze,
Ŝe
Jezus przeŜył ukrzyŜowanie. We
wczesnych ewangeliach nie było mowy o Zmartwychwstaniu. Dodano to do nich później.
Dlaczego odrzucono ewangelie innych apostołów? PoniewaŜ było jeszcze drugie
kryterium, znacznie waŜniejsze, według którego dokonano właściwej selekcji. Było to
kryterium płci, w myśl którego odrzucano wszystko, co podtrzymywało status kobiety w
Kościele lub społeczeństwie.
Właśnie na tej regule został zbudowany kościelny system praw i zasad. Powiedziane jest:
“Nie pozwalamy, by nasze kobiety nauczały w Kościele, wolno im tylko modlić się i słuchać
tych, co nauczają. A jest tak, poniewaŜ głową kobiety jest męŜczyzna, a czyŜ przystoi, by ciało
nauczało głowę?"
Była to oczywista bzdura, lecz właśnie za jej sprawą odrzucono wiele ewangelii, gdyŜ
zawierały one dane
świadczące
o tym,
Ŝe
w słuŜbie Jezusa uczestniczyło wiele kobiet. Maria
Magdalena, Marta, Salome, Maria
Ŝona
Kleofasa, Joanna byty nie tylko słuŜebnicami, ale
równieŜ kapłankami prowadzącymi godne naśladowania szkoły wiary w tradycji nazareńskiej.
W liście do Rzymian Paweł wspomina o swoich słuŜebnicach: Febe, którą zwie siostrą
Kościoła, Julii i Prysce. Nowy Testament
Ŝyje
imionami słuŜebnic, lecz Kościół zignorował je
wszystkie. Kiedy stanowiono zasady zawodu duchownego, powiedziano: “Nie wolno kobiecie
w Kościele głosić nauk ani teŜ rościć jakichkolwiek pretensji do którejkolwiek z męskich
funkcji". Lecz przecieŜ to sam Kościół określił, co jest męską funkcją.
Kościół tak bardzo bał się kobiet,
Ŝe
wprowadził obowiązujący księŜy celibat, który w roku
1138 stał się prawem. Ta zasada nigdy nie była tym, czym wydaje się być przy pobieŜnym
spojrzeniu. Ktoś, kto ją czyta, kto studiuje historię, widzi wyraźnie,
Ŝe
to nie seksualna
aktywność była powodem troski Kościoła. Konkretną przyczyną sankcjonującą wprowadzenie
tego prawa były stosunki intymne księŜy z kobietami. Dlaczego? PoniewaŜ kobiety stają się
Ŝonami,
kochankami. Szczególną własnością macierzyństwa jest przekazywanie linii krwi.
Właśnie to niepokoiło Kościół: temat tabu – macierzyństwo, genealogia. Ta sprawa musiała
być całkowicie odseparowana od poŜądanego wizerunku postaci Jezusa.
Lecz to wcale nie Biblia głosiła takie zasady.
Święty
Paweł stwierdza w swoim liście do
Tymoteusza,
Ŝe
biskup winien mieć jedną
Ŝonę
i dzieci,
Ŝe
męŜczyzna z doświadczeniami
pochodzącymi z jego własnej rodziny ma znacznie lepsze kwalifikacje do zajmowania się
sprawami Kościoła (3,2 Biskup więc powinien być nienaganny, mąŜ jednej
Ŝony...
3,4
...dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. 3,5 Jeśli
bowiem ktoś nie umie stanąć na czele własnego domu, jakŜeŜ będzie się troszczył o Kościół
BoŜy? – Pierwszy List do Tymoteusza). ChociaŜ władze Kościoła Rzymskokatolickiego
podtrzymują nauki
Świętego
Pawła, zdecydowały się na kompletne pominięcie tej
jednoznacznej dyrektywy w celu zachowania własnych interesów, tak, aby cywilny status
Jezusa moŜna było ze strategicznych względów zignorować.
Rzecz w tym,
Ŝe
celibat kościelny oraz wizerunek nieŜonatego Jezusa stały w opozycji do
innych opisów tamtych czasów. Było to przedmiotem otwartych publicznych sprzeciwów,
dopóki nie ogłoszono,
Ŝe
mówienie prawdy na ten temat jest herezją podlegającą karze. Stało
się to zaledwie 450 lat temu, w roku 1547, w którym w Anglii zmarł król Henryk VIII.
Nie tylko chrześcijański Nowy Testament cierpi z powodu restrykcji płciowych. Podobnemu
procesowi edytorskiemu poddano
Ŝydowskiego
pochodzenia Stary Testament, dzięki czemu
stał się on wygodny i pasujący do chrześcijańskiej Biblii. Jest to szczególnie widoczne za
sprawą kilku wyjątków, którym udało się ujść uwadze cenzorów.
Księga Jozuego i II Księga Samuela odwołują się do znacznie starszej Księgi Jaszera
9
. W
obu księgach znajdujemy stwierdzenie,
Ŝe
jest ona bardzo waŜna. Lecz gdzie ona jest? Nie
ma jej w Biblii. Podobnie jak wiele innych ksiąg została z rozmysłem pominięta. Czy jeszcze
istnieje? OtóŜ tak. Mierzący 9 stóp (2,7 m) długości hebrajski zwój Księgi Jaszera istnieje. Od
dawna jest to historycznie bardzo waŜny dokument. Był on skarbem dworu cesarza Karola
Wielkiego, zaś jej przekład był bezpośrednią przyczyną załoŜenia w roku 800 Uniwersytetu
Paryskiego, to znaczy sto lat przed nadaniem Staremu Testamentowi formy, w jakiej znamy
go dzisiaj.
Jaszer był opiekunem laski MojŜesza. Jego zapiski mają ogromne znaczenie i dotyczą
pobytu Izraelitów w Egipcie aŜ do exodusu do ziemi kananejskiej. Opisane przez niego dzieje
róŜnią się znacznie od wersji, którą znamy dzisiaj. Według niego to nie MojŜesz był duchowym
przywódcą plemion, które przeszły przez Morze Czerwone do góry Synaj, ale Miriam
10
.
W owych czasach
śydzi
nie słyszeli o Jahwe i czcili boginię Aszirat
11
, zaś ich duchowymi
przywódcami były głównie kobiety. Miriam stała się według Księgi Jaszera (Sprawiedliwego)
dla MojŜesza tak duŜą przeszkodą w jego dąŜeniu do ustanowienia męskiej dominacji,
Ŝe
musiał ją uwięzić. Jednak Naród
śydowski
powstał zbrojnie przeciwko niemu w obronie
Miriam. Tego nie ma w Biblii.
Przejdźmy teraz do momentu narodzin wiary chrześcijańskiej. Weźmy ewangelie,
przyjrzyjmy się im i sprawdźmy, co one w rzeczywistości nam mówią, nie bacząc na to, co
nam się wydaje,
Ŝe
mówią, a co jest swego rodzaju nawykiem myślowym wpojonym nam w
szkole i kościele. Czy wykładnia nauk zawsze jest właściwa? Czy zgadza się z tym, co zostało
zapisane? To zadziwiające, jak wiele rzeczy, które wydają się nam znane, wpojono nam w
szkolnych ławkach z pomocą obrazkowych historyjek nie zawsze opartych na oryginalnych
tekstach.
Historia narodzin (Jezusa) jest bardzo dobrym tego przykładem. Powszechnie uwaŜa się –
mówią nam o tym równieŜ pocztówki boŜonarodzeniowe, –
Ŝe
Jezus urodził się w stajni.
Ewangelie tego nie mówią. W
Ŝadne]
z autoryzowanych ewangelii nie ma najdrobniejszej
wzmianki o stajni. W ewangeliach Marka i Jana w ogóle nie ma mowy o narodzinach Jezusa,
zaś Mateusz oświadcza, wprost,
Ŝe
urodził się on w domu.
Skąd więc wzięła się stajnia? Po prostu z błędnej interpretacji ewangelii Łukasza, w której
jest mowa, ze Jezus został połoŜony w
Ŝłobie
– nie urodzony, ale połoŜony!
śłób
był w owych
czasach i nadal jest dzisiaj niczym innym jak zwierzęcym karmnikiem. Wystarczy jednak
zajrzeć do historii społecznej tamtych czasów, aby dowiedzieć się,
Ŝe
uŜywanie
Ŝłobu
w
charakterze kołyski dla niemowląt było wówczas rzeczą powszechną i były one w takim
przypadku wnoszone do wnętrza domu.
Dlaczego więc przyjęto,
Ŝe
ten konkretny
Ŝłób
stał w stajni? OtóŜ dlatego,
Ŝe
angielski
przekład ewangelii Łukasza mówi nam, ze w zajeździe nie było miejsca. Zatem musiało być w
stajni! Co ciekawe, inne wcześniejsze od angielskiego przekłady ewangelii Łukasza nic nie
mówią na temat jakiegokolwiek zajazdu. W rękopisie ewangelii Łukasza nie ma mowy o braku
miejsca w zajeździe. W rzeczywistości w tamtych czasach w ogóle nie było na Wschodzie
Ŝadnych
zajazdów. Nawet teraz jest ich tam niewiele. Ludzie zatrzymywali się w tamtych
czasach w prywatnych domach – był to popularny wówczas zwyczaj. Nazywało się to
gościnnością rodziny. Domy były otwarte dla podróŜnych.
Gwoli
ścisłości
naleŜy równieŜ stwierdzić, ze w tamtych czasach nie było równieŜ stajen. W
rzeczywistości “stable"
12
(“stajnia") jest angielskim słowem i określa miejsce, w którym trzyma
się konie, i to konie jakiejś szczególnej stajni. KtóŜ, u licha, jeździł w Judei na koniach? Na
wołach, wielbłądach, owszem. Konia mógł mieć co najwyŜej jakiś rzymski oficer. Nawet woły i
muły, jeśli juŜ je trzymano pod dachem, to pod czymś w rodzaju wiaty, zadaszenia, a nie
stajni, jakie znamy.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin