DGP_2014_03_20_kadry_i_place.pdf

(2775 KB) Pobierz

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

tygodnik dla prenumeratorów

KADRY

PŁACE

Tyg

Tygodnika KADRY i PŁACE

KADR

gazetaprawna.pl

20 marca 2014

nr 55 (3696)

Czwartek

nie

kupisz w kiosku!

INFORMACJE O PRENUMERACIE:

www.gazetaprawna.pl/oferta2014

22 761 31 27

prenumeratadgp@infor.pl

Nie zapomnij,

przedłuż

prenumeratę DGP na

II kwartał

O kilku zmianach

od nowego miesiąca,

i nie tylko

Katarzyna

Dąbrowska

redaktor

prowadząca

Dziś dodatek specjalny

iele nowości czeka w kwietniu

zarówno na pracodawców, jak i na

pracowników. Zacznijmy od zmian

w doﬁnansowaniach z PFRON do

pensji niepełnosprawnych, które

polegają na zrównaniu kwot refundacji dla ﬁrm

z otwartego i chronionego rynku pracy. Oznacza to

niewielkie podwyższenie dopłat dla tych pierwszych

i drastyczne obniżenie dla drugich. Na reakcję

pracodawców nie musieliśmy długo czekać, bo jak

tylko pojawiły się propozycje zmian, to wielu z nich

deklarowało redukcje etatów. W szczególności

zapowiadały to zakłady pracy chronionej. Ogranicze-

nie dopłat i niezaoferowanie w zamian żadnych

ułatwień zmusza ich do rezygnacji ze statusu ZPChr

z powodów czysto ekonomicznych. Konsekwencje

dotkliwie odczują nie tylko pracodawcy, ale przede

wszystkim pracownicy.

Inną nowością dla ﬁrm jest rozliczanie podatku VAT.

W dużym skrócie od 1 kwietnia przy zakupie nowej

ﬂoty samochodowej przedsiębiorca będzie mógł od-

liczyć 100 proc. VAT (samochód używany tylko do

celów służbowych) lub 50 proc. VAT (auto używane

do celów służbowych i prywatnych). Jeśli skorzysta

z pierwszej możliwości, to będzie się to wiązało z do-

datkowymi obowiązkami wobec urzędu skarbowe-

go oraz wobec pracowników, którym przekaże auto

służbowe. Sprawa nie wydaje się taka oczywista, po-

kazujemy więc, na co przy okazji zmian w VAT działy

kadrowe powinny zwrócić szczególną uwagę. Przypo-

minamy też zasady przekazywania samochodów ﬁr-

mowych do użytku podwładnym.

Poza tym w tygodniku wiele innych artykułów.

W ramach comiesięcznej publikacji stanowisk Pań-

stwowej Inspekcji Pracy dziś można przeczytać o tym,

kiedy kierowcy przysługuje ryczałt za nocleg.

Publikujemy także ostatni już odcinek cyklu: Jak pra-

widłowo zorganizować pracę przedstawiciela handlo-

wego, a w nim m.in., czy pracodawca zawsze odzyska

powierzony podwładnemu laptop.

Na czytelnym schemacie pokazujemy też, co czeka

zleceniobiorców po zmianach w oskładkowaniu

umów cywilnoprawnych. Jedno jest pewne – będą

musieli się wykazać dużą czujnością. Dodatkowo

ekspert wyjaśnia, na jakich zasadach ZUS będzie mógł

sprawdzać nieuczciwych zleceniobiorców, którzy

chcą ukryć swoje zarobki.

Po 1 kwietnia

pracodawca musi

przejrzeć umowy

i re ulaminy

KOMENTARZE

D1–8

Na ubezpieczonych nakłada się dużą odpowiedzialność

Rząd szykuje duże zmiany w oskładkowaniach umów-zleceń. Zleceniobiorcy mają pilnować, by wszystkie umowy prawidłowo

zgłoszono do ZUS. Czy jednak ubezpieczyciel będzie je w stanie weryﬁkować – pisze Andrzej Radzisław, radca prawny

AKTUALNOŚCI

Rewolucja w dopłatach do pensji niepełnosprawnych

Od 1 kwietnia nastąpi zmiana w doﬁnansowaniach, o które przedsiębiorcy mogą co miesiąc wnioskować do PFRON.

Chodzi zarówno o wysokość uzyskanej kwoty, jak i zasady jej przyznawania

Ostrożnie z wydzielaniem stanowiska głównej księgowej

Pracodawcy, chcąc ominąć przepisy o obowiązku rekompensaty za pracę w nadgodzinach, wydzielają stanowiska pseudo-

zarządcze, a w praktyce zatrudnione na nich osoby wykonują zadania szeregowe. Takie działania piętnuje Sąd Najwyższy

STANOWISKO PIP

Kierowcy, który wykorzystał odpoczynek

w kabinie pojazdu, nie przysługuje ryczałt za nocleg

CYKL: WĄTPLIWOŚCI W WYNAGRODZENIACH

DOW

URZĘ

NIEN

W YJA

Jakie koszty uzyskania, gdy pensja jest niższa niż 100 zł

Zdarza się, że wynagrodzenie pracownika jest na tyle niskie, że przewyższają je koszty uzyskania. Pojawia się pytanie,

czy wtedy można zastosować standardową kwotę 112,25 zł lub 139,06 zł

UBEZPIECZENIA I ŚWIADCZENIA

Nowa składka na ubezpieczenie wypadkowe

Unia wyjaśniła pojęcie zastępowania,

ale nie podała, od kiedy stosować nowe wytyczne

ZUS nie odpowie za błędne porady przez telefon

Kilka dni nie wystarczy, aby dostać wysoki

zasiłek macierzyński

W NUMERZE TAKŻE SPECJALNY DODATEK

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 20 marca 2014 nr 55 (3696)

gazetaprawna.pl

kom e n ta r z e

Na ubezpieczonych nakłada się dużą odpowiedzialność

względów technicznych nie

będzie ona mogła być udzielo-

na przed terminem płatno-

ści składek. Przykładowo gdy

płatnik będzie miał wątpliwo-

ści, czy za wrzesień powinna

być za zleceniobiorcę opła-

cana tylko składka zdrowot-

na, odpowiedź na to pytanie

uzyska już po terminie płat-

ności składek za ten miesiąc,

czyli dopiero po 15 paździer-

nika. ZUS będzie bowiem

wiedział, od jakiej podsta-

wy składki wykazali pozo-

stali płatnicy. Z tego powodu

informacja będzie dotyczyła

nie bieżącego miesiąca, lecz

okresów wcześniejszych.

Oczywiście ZUS nie będzie

przekazywał danemu płatni-

kowi informacji, w jakiej kon-

kretnie firmie zleceniobiorca

jest zatrudniony, to bowiem

nie ma znaczenia. Płatnik

będzie mógł tylko sprawdzić,

czy ubezpieczony złożył pra-

widłowe oświadczenie, że

podlega wyłącznie ubezpie-

czeniu zdrowotnemu.

Na tym tle powstaje pytanie,

czy w sytuacji gdy za skutki

błędnego oświadczenia odpo-

wiadać będzie ubezpieczony,

płatnicy będą występować do

ZUS o te informacje. Oczywi-

ście ZUS także będzie za po-

średnictwem swoich aplikacji

systemowo sprawdzał, czy za

zleceniobiorców prawidło-

wo są wykazywane składki.

Gdy odkryje nieprawidłowo-

ści, będzie o tym informował

płatników.

Ustawodawca przerzuca całą

odpowiedzialność za błąd

w oświadczeniu na zlecenio-

biorcę. Czy zleceniodawca

będzie mógł zatem zażądać od

zleceniobiorcy zwrotu całości

składek wraz z częścią finan-

sowaną przez ubezpieczonego

oraz całości odsetek? Sprawa

jest dyskusyjna. Płatnik nie

powinien odnosić korzy-

ści z powodu błędu ubezpie-

czonego, a tak byłoby, gdyby

ten drugi został zobowiąza-

ny do sfinansowania całości

powstałego zadłużenia. Po-

mijając dobrowolne ubezpie-

czenie chorobowe, płatnik

z własnych środków finan-

suje składki na ubezpiecze-

nia społeczne w wysokości

18,19 proc., a ubezpieczo-

ny 11,26 proc. Przy wynagro-

dzeniu w wysokości 1000 zł

pomyłka kosztowałaby zlece-

niobiorcę dodatkowo ponad

18 proc. jego wynagrodzenia

plus oczywiście odsetki.

Skoro obowiązuje zasada

współfinansowania składek,

to powinna mieć ona za-

stosowanie również wtedy,

gdy składki będą opłaca-

ne z opóźnieniem na skutek

błędu ubezpieczonego. Musi

on więc odpowiadać za po-

wstałe zadłużenie, ale jed-

nocześnie nie powinno to

oznaczać, że wszystkie składki

ma sfinansować z własnych

środków. Moim zdaniem ta

zasada powinna być interpre-

towana w ten sposób, że gdy

płatnik składek uzyska infor-

macje, że składki na ubezpie-

czenia społeczne nie zostały

opłacone, powinien złożyć

korektę dokumentów rozli-

czeniowych i opłacić składki

wyłącznie w części finanso-

wanej z jego środków. Na-

stępnie powinien przekazać

oświadczenie ubezpieczone-

go, na podstawie którego nie

opłacał składek. Wówczas ZUS

dochodziłby składek finanso-

wanych ze środków ubezpie-

czonego oraz całości odsetek

od ubezpieczonego. Możliwe

jest również takie rozwią-

zanie, że płatnik składek po

uzyskaniu informacji, że za

zleceniobiorcę nie były opła-

cane składki na ubezpiecze-

nia społeczne, składałby tylko

korektę dokumentów do ZUS,

a żadnych składek nie opła-

całby. Wówczas ZUS docho-

dziłby całości zadłużenia od

ubezpieczonego. Po uregulo-

waniu należności ubezpieczo-

ny miałby regres do płatnika

o zwrot składek na ubez-

pieczenia społeczne, które

powinny zostać sfinansowane

z jego środków.

Andrzej Radzisław

radca prawny, ekspert

od ubezpieczeń społecznych

rojekt nowelizacji

ustawy o systemie

ubezpieczeń społecz-

nych wprowadza

zmiany dotyczące podlegania

ubezpieczeniom przez

zleceniobiorców. Obecnie

osoba, która wykonuje więcej

niż jedną umowę-zlecenie,

obowiązkowo ubezpiecze-

niom tym podlega z jednej

wybranej umowy. Nie ma

przy tym znaczenia wysokość

wynagrodzenia. Po zmianie

zleceniobiorca, którego

podstawa wymiaru składek

na obowiązkowe ubezpiecze-

nia społeczne będzie niższa

od minimalnego wynagro-

dzenia, obowiązkowo

ubezpieczeniom będzie

podlegał także z innych

umów-zleceń do czasu, aż

łączna podstawa wymiaru

będzie wynosiła co najmniej

minimalne wynagrodzenie.

Projekt nowelizacji ustawy

systemowej nakłada na

ubezpieczonego obowiązek

poinformowania zlecenio-

dawcy o wysokości podstawy

wymiaru u poszczególnych

płatników. Jednocześ-

nie wskazano, że za skutki

błędnej informacji będzie od-

powiadał ubezpieczony.

Na wniosek płatników

również ZUS będzie badał, czy

za zleceniobiorcę, który w tym

samym czasie ma więcej niż

jedną umowę, składki są wy-

kazywane od prawidłowych

podstaw wymiaru. Ustawa nie

określa, w jakim terminie ZUS

ma udzielić informacji. Ze

korekta przywilejów mundurowych na raty

Bożena Wiktorowska

dziennikarz

Dziennika Gazety Prawnej

rzez ostatnie dekady służby mundurowe były pieszczo-

chem władzy. Legendarne sklepy za żółtymi firankami,

własne ośrodki wypoczynkowe w najpiękniejszych

miejscach Polski, pensje przekraczające wszelkie

normy przyzwoitości. A to wszystko w

imię utrwalania

socjalizmu. Po 1989 roku nastąpiła weryfikacja munduro-

wych, ale przywileje zostały.

Dopiero niedawno zszokowana opinia publiczna z debaty

w Sejmie dowiedziała się, że przebywający na zwolnie-

niu lekarskim policjant nie może być kontrolowany. Prawa

do sprawdzenia, co robi nieobecny na służbie mundurowy,

na podstawie (jeszcze) obowiązujących przepisów nie miał

bowiem ani lekarz orzecznik Ministerstwa Spraw Wewnętrz-

nych, ani bezpośredni przełożony chorego. Dochodziło więc

do sytuacji absurdalnych. Demonstrujący policjanci wzięli

na dzień swoistego strajku zwolnienia lekarskie, a przełożeni

z tego powodu nie mogli im zabrać nawet złotówki. Podobno

na przeszkodzie stało to, że uposażenie za dany miesiąc było

wypłacane z góry. Jednak okazuje się, że dla chcącego nie ma

nic trudnego.

Rząd rozpoczął porządki w służbach. Na pierwszy ogień

poszły wypłaty uposażenia za czas chorobowego.

Prezydent już podpisał ustawę z 24 stycznia 2014 r.

o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicznej,

ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o Biurze

Ochrony Rządu, ustawy o Agencji Bezpieczeństwa We-

wnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawy o służbie woj-

skowej żołnierzy zawodowych, ustawy o Centralnym Biurze

Antykorupcyjnym, ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby

Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojsko-

wego, ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych

ustaw. Dokument ten teraz czeka na publikację w Dzienni-

ku Ustaw.

Na tej podstawie za czas korzystania ze zwolnienia le-

karskiego funkcjonariusze i żołnierze co do zasady będą

otrzymywać 80 proc. uposażenia zasadniczego wraz z do-

datkami o charakterze stałym. Odpowiedniemu zmniej-

szeniu ulegnie w związku z tym nagroda roczna, ale

zmniejszenie uposażenia nie będzie uwzględniane przy

obliczaniu podstawy wymiaru uprawnień emerytalnych

i rentowych. Tym samym mniejszą wypłatę otrzymają poli-

cjanci, strażacy lub pogranicznicy, którzy zachorowali

na grypę lub przeziębienie na przykład po akcji mającej

na celu zabezpieczenie imprezy. Nie na wiele zdały się pro-

testy związkowców służb mundurowych, którzy domagali

się prawa do chorowania na co się chce przez 14 dni w roku

z prawem do pełnego uposażenia.

To nie koniec przykrych niespodzianek dla mundurowych.

Teraz Senat kończy pracę nad ustawą o świadczeniach od-

szkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub

choroby pozostających w związku ze służbą. Zgodnie z nią

mundurowi będą otrzymywać odszkodowania za wypadki

na służbie. Ustawa ta jest także podstawą do wydania przez

ministra spraw wewnętrznych rozporządzenia wykonaw-

czego określającego choroby zawodowe. Na tej liście znala-

zły się m.in. choroby serca, niektóre rodzaje nadciśnienia

oraz alergie. Muszą być one spowodowane m.in. przez takie

związki chemiczne jak amoniak, chlor, nafta czy mieszani-

ny węglowodorów.

Rząd planuje także wprowadzenie dodatkowych ograni-

czeń. Aby lekarz orzecznik mógł uznać, że takie objawy

mają związek ze służbą, muszą się one pojawić w ciągu

roku od zakończenia narażenia na czynniki szkodliwe.

Okazuje się jednak, że do tego będzie jeszcze potrzebna

nowelizacja ustawy o komisjach lekarskich. To bowiem

one na wzór ZUS mają przejąć odpowiedzialność także

za sprawdzanie sposobu wykorzystania zwolnień lekar-

skich. Będą także sprawdzać, czy mundurowy faktycznie

był chory.

Problem jednak polega na tym, że sprawę chorych mundu-

rowych będą regulować trzy odrębne ustawy. Rząd wycofał

się bowiem z przygotowania biblii chorego mundurowego,

gdzie byłyby zawarte wszystkie przepisy mające związek

z nieobecnością na służbie. Wszystko to przez widmo pro-

testów (których praktycznie nie było) mundurowych nieza-

dowolonych z zabrania im przywilejów.

prenumerata

kadry

i płace

Redaktor prowadzący:

Katarzyna Dąbrowska

tel. 22 530 40 51

katarzyna.dabrowska@infor.pl

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 20 marca 2014 nr 55 (3696)

gazetaprawna.pl

A K T UA L NO Ś C I

kwiecień

wtorek

Rewolucja w dopłatach

do pensji niepełnosprawnych

Mateusz

Brząkowski

radca prawny,

Polska

Organizacja

Pracodawców

Osób Niepełno-

prawnych

Ruszyła kampania informacyjna o OFE

Ministerstwo Finansów wraz z Ministerstwem Pracy i Po-

lityki Społecznej 17 marca rozpoczęło edukacyjno-infor-

macyjną kampanię społeczną na temat zmian w systemie

emerytalnym. Głównym jej elementem jest przygotowana

strona internetowa www.emerytura.gov.pl, która zawiera

wiele informacji i odpowiedzi na pytania o przyszłą eme-

ryturę, o ZUS czy OFE. Na stronie znajdują się odpowiedzi

m.in. na pytania: jakie zmiany wprowadził rząd w powszech-

nym systemie emerytalnym, co zrobić, aby zapewnić sobie

dodatkowe zabezpieczenie ﬁnansowe po przejściu na eme-

ryturę, od czego zależy wysokość naszej przyszłej emerytu-

ry oraz kiedy i w jaki sposób będziemy podejmować decy-

zję w sprawie części naszej przyszłej składki emerytalnej.

Oprócz strony internetowej przygotowane zostały także

spoty radiowe oraz broszura informacyjna, która będzie

dostępna m.in. w oddziałach ZUS i w urzędach skarbowych.

Będą

zmiany w doﬁnansowaniach

, o które ﬁrmy mogą się ubiegać

z PFRON. Dotyczą one wysokości tych kwot oraz zasad ich przyznawania

widomych oraz osób niepełno-

sprawnych, w odniesieniu do

których orzeczono: chorobę

psychiczną, upośledzenie umy-

słowe, całościowe zaburzenia

rozwojowe lub epilepsję.

W pozostałym zakresie za-

sady wyliczania i przyzna-

wania doﬁnansowań się nie

zmienią. Zatem aby uzyskać

dopłatę do pensji niepełno-

sprawnego, należy m.in.:

wykazać na każdego nie-

pełnosprawnego pracowni-

ka tzw. efekt zachęty,

przestrzegać zasady, iż

kwota miesięcznego do-

ﬁnansowania nie może

przekroczyć kwoty 75 proc.

faktycznie i terminowo po-

niesionych kosztów płacy,

nie posiadać zaległości wo-

bec PFRON przekraczają-

cych ogółem kwotę 100 zł,

nie znajdować się w trud-

nej sytuacji ekonomicznej

według kryteriów określo-

nych w przepisach prawa

Unii Europejskiej dotyczą-

cych udzielania pomocy

publicznej, wyszczególnio-

nych w: pkt 9–11 Wytycz-

nych wspólnotowych

dotyczących pomocy pań-

stwa w celu ratowania i re-

strukturyzacji zagrożonych

przedsiębiorstw (Dz.Urz. UE

seria C nr 244 z 1 paździer-

nika 2004 r., str. 2) oraz

art. 1 ust. 7 rozporządzenia

Komisji (WE) nr 800/2008

z 6 sierpnia 2008 r. uznają-

cego niektóre rodzaje pomo-

cy za zgodne ze wspólnym

rynkiem w zastosowaniu

art. 87 i 88 Traktatu (ogólne-

go rozporządzenia w spra-

wie wyłączeń blokowych;

Dz. Urz. WE L 214 z 09 sierp-

nia 2008 r., str. 3),

przekazywać wynagrodze-

nie niepełnosprawnego na

jego konto albo przekazem

pocztowym.

Zgodnie z art. 26a ustawy

z 27 sierpnia 1997 r. o rehabi-

litacji zawodowej i społecznej

oraz zatrudnianiu osób nie-

pełnosprawnych (t.j. Dz.U.

z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze

zm.; dalej: ustawa o rehabili-

tacji) podmiotami uprawnio-

nymi do ubiegania się o doﬁ-

nansowanie do wynagrodzeń

zatrudnionych pracowników

niepełnosprawnych mogą być:

pracodawca prowadzący

zakład pracy chronionej,

pracodawca zatrudniają-

cy co najmniej 25 pracow-

ników w przeliczeniu na

pełny wymiar czasu pracy

i osiągający wskaźnik za-

trudnienia osób niepełno-

sprawnych w wysokości co

najmniej 6 proc.,

pracodawca zatrudniają-

cy w przeliczeniu na pełny

wymiar czasu pracy mniej

niż 25 pracowników.

Wypadki w pracy w 2013 roku

Główny Urząd Statystyczny wydał opracowanie „Wypadki

w pracy w 2013 r.”, które zawiera informacje o wypadkach

przy pracy osób pracujących w całej gospodarce narodowej

w ubiegłym roku. Wynika z niego, że ogółem w wypadkach

przy pracy poszkodowanych było ponad 88 tys. osób, z czego

w wypadkach średnich 276 osób, w ciężkich 529 osób i w lek-

kich 87 432 osoby. Z liczby ogólnej niewiele ponad 32 tys.

poszkodowanych to kobiety, a 90 przypadków dotyczyło

młodocianych. Liczba dni niezdolności do pracy, których

udzielono w związku z powstałymi wypadkami przy pracy,

wyniosła ponad 3 mln, co oznacza, że na jednego poszko-

dowanego przypadło 35,4 dnia.

W publikacji zamieszczono również dla porównania dane

z 2012 roku. Analizując opracowanie GUS, warto wiedzieć,

że informacje dane o wypadkach przy pracy dotyczą osób,

które uległy wypadkom indywidualnym i zbiorowym.

Przejrzyste systemy motywacyjne

w służbach

W czwartek 13 marca 2014 r. Ministerstwo Spraw We-

wnętrznych opublikowało raport o równym traktowaniu

kobiet i mężczyzn w służbach mundurowych. Wynika

z niego, że do potencjalnych nieprawidłowości dochodzi

w kształtowaniu uposażeń oraz przyznawaniu nagród

i awansów. We wszystkich służbach podległych MSW

można zauważyć niekorzystne dla kobiet zróżnicowanie

w przypadku obsadzania najwyższych stanowisk kierow-

niczych.

Ponadto z raportu wynika, że wśród funkcjonariuszy wi-

doczny jest brak edukacji w zakresie równego traktowa-

nia. Dlatego minister spraw wewnętrznych wystąpił do

wszystkich komendantów służb podległych o opracowanie

przejrzystych systemów motywacyjnych. Komendanci Stra-

ży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Policji mają

wprowadzić procedury antydyskrymiancyjne i antymob-

bingowe w swoich formacjach. Ponadto Straż Graniczna,

Państwowa Straż Pożarna oraz Biuro Ochrony Rządu mają

opracować procedury dotyczące obsadzania stanowisk

kierowniczych. Planowana data przesłania przez szefów

służb opracowanych procedur do ministerstwa to 31 maja.

Od nowego miesiąca

Zgodnie z art. 3 ustawy z 8 li-

stopada 2013 r. o zmianie nie-

których ustaw w związku

z realizacją ustawy budżeto-

wej (Dz.U. poz. 1645) wprowa-

dzono zmiany do ustawy o re-

habilitacji, które polegają na

tym, iż od 1 kwietnia 2014 r.

pracodawcy z otwartego

rynku pracy oraz pracodaw-

cy prowadzący zakład pra-

cy chronionej (ZPChr) będą

otrzymywać takie samo doﬁ-

nansowanie do wynagrodzeń

niepełnosprawnych pracow-

ników. To duża zmiana, po-

nieważ w poprzednich latach

pracodawcy z otwartego ryn-

ku pracy mogli uzyskać tylko

70 proc. kwot doﬁnansowań,

które przysługiwały ZPChr.

Nowością jest także to, że

wysokość miesięcznego doﬁ-

nansowania nie będzie zależała

od kwoty minimalnego wyna-

grodzenia za pracę. W poprzed-

nich latach wysokość doﬁnan-

sowania uzależniona była od

kwoty minimalnego wyna-

grodzenia obowiązującego

w grudniu roku poprzednie-

go. Pozwalało to na coroczną

waloryzację wysokości kwot

doﬁnansowania na podstawie

wysokości minimalnego wyna-

grodzenia za pracę, ustalanej

na podstawie odrębnych prze-

pisów. Zmiana pozwoli ustawo-

dawcy na dokonywanie zmian

kwoty doﬁnansowania bez ko-

nieczności zmiany wysokości

minimalnego wynagrodzenia

za pracę, stanowiącej podstawę

wyliczenia.

Jakie skutki

Przedsiębiorcy z chronionego

rynku pracy otrzymają mniej-

sze doﬁnansowanie niż do tej

pory. Natomiast kwota refun-

dacji dla pozostałych praco-

dawców będzie nieznacznie

wyższa. Maksymalne kwoty

doﬁnansowań przedstawia-

my na wykresach. Kwoty te bę-

dzie można zwiększyć o 600 zł

w przypadku zatrudniania nie-

trzy pytania

do eksperta

Sztuczne wydzielenie stanowiska głównej księgowej sąd może podważyć

DR PATRYCJA ZAWIRSKA

radca prawny, kierujący

Departamentem Prawa Pracy

w Kancelarii K&L Gates Jamka sp.k.

Rada Ochrony Pracy o czynnikach

rakotwórczych w miejscu pracy

W Sejmie 11 marca odbyło się posiedzenie Rady Ochro-

ny Pracy, które dotyczyło oceny narażenia zawodowe-

go pracowników na substancje chemiczne, ich miesza-

niny, czynniki lub procesy technologiczne o działaniu

rakotwórczym lub mutagennym w środowisku pracy.

W jego trakcie rada zaleciła Państwowej Inspekcji Pracy

i Państwowej Inspekcji Sanitarnej prowadzenie kontroli

wszystkich substancji rakotwórczych lub mutagennych

występujących w środowisku pracy. Dodatkowo organy

te mają zwrócić szczególną uwagę na rzetelność skła-

danych przez zakłady pracy informacji o narażeniu na

te substancje.

Ponadto rada zaleciła prowadzenie szkoleń dla pracodaw-

ców na temat wymagań obowiązujących na podstawie

aktów prawnych dotyczących substancji chemicznych

i ich mieszanin sklasyﬁkowanych jako rakotwórcze lub

mutagenne. Jest to istotna kwestia zwłaszcza w odniesie-

niu do pracodawców małych i średnich przedsiębiorstw,

którzy mają problemy z właściwą identyﬁkacją zagrożeń

stwarzanych przez czynniki szkodliwe dla zdrowia wy-

stępujące na stanowiskach pracy.

Czy główna księgowa jest osobą

zarządzającą w imieniu pracodawcy

w rozumieniu art. 151

kodeksu pracy?

Tak, główna księgowa jest uznawana

za osobę zarządzającą zakładem pra-

cy w imieniu pracodawcy. Deﬁnicja

takich osób jest zawarta w art. 128

par. 2 pkt 2 k.p. Są to pracownicy, któ-

rzy jednoosobowo kierują zakładem

pracy i ich zastępcy lub pracownicy

wchodzący w skład kolegialnego or-

ganu zarządzającego zakładem pracy

oraz właśnie główni księgowi.

Ostatnio Sąd Najwyższy także zajmował

się sprawą głównej księgowej. W wyroku

z 19 grudnia 2013 r., sygn. akt II PK 70/12,

uznał, że ma ona prawo do dodatkowej

pensji za nadgodziny. W przytoczonej

sprawie w księgowości była jeszcze

tylko zatrudniona stażystka. Główna

księgowa kierowała też działem kadr.

Zdaniem SN pracodawca nałożył na nią

zadania, które wymagały stałej pracy

po godzinach. Jak należy interpretować

Ogólna zasada jest następująca: za-

rządzający zakładem pracy − co do

zasady − nie nabywają prawa do do-

datkowych świadczeń za nadgodzi-

ny. Z założenia tacy pracownicy sami

decydują przecież o organizacji pracy,

wymiarze zadań itd. Jeśli tak nie jest,

a wskutek narzuconej im, wadliwej

organizacji pracy są zmuszeni do

systematycznego przekraczania obo-

wiązujących norm czasu pracy, mają

jednak prawo do świadczeń za nad-

godziny. Dotyczy to jednak sytuacji

skrajnych i wyjątkowych. Przykłado-

wo trudno wyobrazić sobie, aby czło-

nek zarządu spółki kapitałowej nie

miał wpływu na to, ile pracuje.

Czy tak samo prawo do dodatkowej

pensji za pracę po godzinach będzie

wyglądało w przypadku głównej księgo-

wej, która oprócz zadań kierowniczych

wykonuje niejednokrotnie takie same

czynności jak podlegli jej pracownicy?

orzecznictwo SN, skoro kodeks pracy nie

przyznaje takim osobom dodatków za

nadgodziny?

Kluczowe jest ustalenie rzeczywiste-

go charakteru pracy głównej księgo-

wej. Ważna, by była księgową głów-

ną nie tylko na papierze, lecz także

w rzeczywistości. Taka

księgowa

organizować

pracę

podległych sobie

pracowników, kierować sprawami

zespołu, decydować

kolejności i

spo-

sobie wykonywanych czynności. Nie

oznacza to,

że sama nie

może zajmo-

wać się niekiedy czynnościami ana-

logicznymi do

swoich

podwładnych.

Wspomniany wcześniej wyrok

grudnia 2013 r. dotyczył sytuacji, gdy

główna

księgowa

wykonywała wiele

różnorakich zadań, które były jej

na-

rzucane przez

pracodawcę.

Typowe

czynności zarządcze były

wyjątkiem,

a nie zasadą. Dlatego SN

wydał

taki,

a nie inny

wyrok.

Orzecznictwo SN należy interpreto-

wać jako ostrzeżenie

dla pracodawców,

którzy sztucznie wydzielają stanowi-

ska pseudozarządcze lub kierownicze,

podczas

gdy

praktyce

zatrudnieni

na nich

pracownicy wykonują zadania

szeregowe, a

ich

praca

jest

odgórnie

organizowana. W ten sposób szefo-

wie usiłują

ominąć

przepisy dotyczące

obowiązku zagwarantowania dodatko-

wych pieniędzy lub czasu wolnego

nadgodziny.

Takie

działanie jest

nie-

prawidłowe. Właśnie taka

praktyka

jest

piętnowana

przez

SN.

PISZCIE DO NAS,

MY NAPISZEMY O WAS

katarzyna.dabrowska@infor.pl

Rozmawiała

Katarzyna Dąbrowska

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 20 marca 2014 nr 55 (3696)

gazetaprawna.pl

CZAS PRACY

Kierowcy, który wykorzystał odpoczynek w kabinie

pojazdu, nie przysłu uje ryczałt za nocleg

STANOWISKO KOMISJI PRAWNEJ GŁÓWNEGO INSPEKTORA PRACY Z

WRZEŚNIA

Kierowcy samochodu cięża-

rowego, który wykorzystuje

odpoczynek dzienny i skró-

cony odpoczynek tygodnio-

wy w warunkach wskazanych

w art. 8 pkt 8 rozporządze-

nia 561/2006 WE lub odpo-

czynek dobowy w warunkach

wskazanych w art. 14 usta-

wy o czasie pracy kierowców,

co do zasady nie przysługu-

je ryczałt za nocleg wynika-

jący z rozporządzenia z 29

stycznia 2013 r. w sprawie

należności przysługujących

pracownikowi zatrudnione-

mu w państwowej lub sa-

morządowej jednostce sfery

budżetowej z tytułu podró-

ży służbowej. W sytuacji, gdy

pracownik zakwestionuje

zapewnienie mu odpowied-

nich warunków, sprawa ma

charakter sporny, a organem

właściwym do rozstrzygnię-

cia jest sąd.

Przepisy ustawy z dnia

16 kwietnia 2004 r. o cza-

sie pracy kierowców (Dz.U.

z 2012 r. poz. 1155, z późn. zm.)

w art. 21a stanowią, że kie-

rowcy w podróży służbowej

przysługują należności na po-

krycie kosztów związanych

z wykonywaniem tego zada-

nia służbowego, ustalane na

zasadach określonych w prze-

pisach art. 775 § 3–5 Kodeksu

pracy – obecnie rozporządze-

niem Ministra Pracy i Poli-

tyki Społecznej z 29 stycznia

2013 r. w sprawie należności

przysługujących pracowni-

kowi zatrudnionemu w pań-

stwowej lub samorządowej

jednostce sfery budżetowej

z tytułu podróży służbowej

(Dz. U. poz.167).

Zgodnie z art. 775 § 3 Ko-

deksu pracy pracodawcy spo-

za sfery budżetowej mogą

ustalać we własnym zakre-

sie warunki wypłacania pra-

cownikom należności z ty-

tułu podróży służbowej na

obszarze kraju i poza jego

granicami – w tym także wa-

runki zwrotu kosztów nocle-

gów – w drodze postanowień

układu zbiorowego pracy, re-

gulaminu wynagradzania lub

umowy o pracę. W pierwszej

kolejności zatem, oceniając,

na jakich zasadach rozlicza-

ne będą ewentualne koszty

noclegów, należy sięgnąć do

aktów wewnętrznych pra-

codawcy. Pracodawca może

ustalić prawo do ryczałtu za

nocleg również w sytuacji gdy

nocleg spędzany jest w pojeź-

dzie wyposażonym w miejsce

do spania.

Przepisy rozporządzenia

z 29 stycznia 2013 r. w spra-

wie należności przysługują-

cych pracownikowi zatrud-

nionemu w państwowej lub

samorządowej jednostce sfe-

ry budżetowej z tytułu podró-

ży służbowej znajdą zasto-

sowanie, jeżeli pracodawca

spoza sfery budżetowej nie

dokona stosownych regula-

cji w aktach wewnętrznych

(art. 77

§ 5 Kodeksu pracy).

Zgodnie z § 8 i § 16 ww.

rozporządzenia, mającymi

zastosowanie odpowied-

nio do podróży krajowych

i zagranicznych, pracowni-

kowi przysługuje za nocleg

zwrot kosztów w wysokości

stwierdzonej rachunkiem

(z zastrzeżeniem wysoko-

ści maksymalnej). W razie

nieprzedłożenia rachunku

pracownikowi przysługuje

ryczałt za nocleg. Zwrot kosz-

tów noclegu czy ryczałt nie

przysługują, jeżeli pracowni-

kowi zapewniono bezpłatny

nocleg.

Obowiązujące przepisy nie

deﬁniują pojęcia „nocleg”

i nie precyzują, co oznacza

zapewnienie pracownikowi

przez pracodawcę bezpłatne-

go noclegu.

W wyroku z dnia 1 kwiet-

nia 2011 r. (II PK 234/10) Sąd

Najwyższy orzekł, że umożli-

wienie kierowcy spania w ka-

binie samochodu nie stanowi

zapewnienia pracownikowi

bezpłatnego noclegu w rozu-

mieniu § 9 ust. 4 rozporzą-

dzenia z dnia 19 grudnia 2002

r. w sprawie wysokości oraz

warunków ustalania należ-

ności przysługujących pra-

cownikowi zatrudnionemu

w państwowej lub samorzą-

dowej jednostce budżetowej

z tytułu podróży służbowej

poza granicami kraju (Dz.U.

Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Z uzasadnienia wynika, że

problemem wymagającym

rozstrzygnięcia było prze-

sądzenie, czy powód miał

zapewnione przez stronę

pozwaną bezpłatne noclegi

podczas wyjazdów zagranicz-

nych, w sytuacji gdy nocował

w kabinie samochodu, a nie

w hotelu lub motelu, w szcze-

gólności – czy kabina umoż-

liwiała odpowiedni nocny

wypoczynek i swobodne po-

ruszanie się wewnątrz niej,

co w konsekwencji zwalnia-

łoby stronę pozwaną z obo-

wiązku wypłaty kwoty ry-

czałtu za noclegi w okresie

objętym sporem od stycznia

które powielały rozwiązania

przyjęte w rozporządzeniach.

Ponadto powinna być oparta

także na ocenie faktycznych

warunków noclegu, stwo-

rzonych przez pozwaną jako

pracodawcę powodowi jako

pracownikowi, z punktu wi-

dzenia zapewnienia pracow-

nikowi odpowiedniego miej-

sca do nocnego wypoczynku”.

Odnosząc tezy wyroku

i uzasadnienia do aktualnie

obowiązujących przepisów

należy wskazać, że:

– rozważania Sądu nie

obejmowały regulacji art.

14 ustawy z dnia 16 kwiet-

nia 2004 r. o czasie pracy

kierowców, zgodnie z któ-

stra Pracy i Polityki Socjalnej

z dnia 3 lipca 1998 r. w spra-

wie zasad ustalania oraz wy-

sokości należności przysługu-

jących pracownikom z tytułu

podróży służbowej poza gra-

nicami kraju oraz § 9 rozpo-

rządzenia Ministra Pracy

i Polityki Społecznej z dnia

8 maja 2001 r. w sprawie

szczegółowych zasad ustala-

nia oraz wysokości należności

przysługujących pracowniko-

wi z tytułu podróży służbowej

poza granicami kraju stwier-

dził, że przepisy te, przewidu-

jąc zwrot kosztów noclegu,

odnosiły się bezpośrednio do

noclegu w hotelu, potwier-

dzonego rachunkiem hote-

lowym. Można zatem przy-

jąć, że według prawodawcy

nocleg pracownika w hotelu

jest najbardziej optymalnym

rodzajem wypoczynku dobo-

wego, pozwalającym na rege-

nerację sił ﬁzycznych i psy-

chicznych przed kolejnym

dniem pracy.

Faktycznie – wskazane roz-

porządzenia, jak i odpowied-

nie rozporządzenie Ministra

Pracy i Polityki Społecznej

z dnia 19 grudnia 2002 r.

stanowiły identycznie, że za

nocleg przysługuje pracow-

nikowi zwrot kosztów w wy-

sokości stwierdzonej rachun-

kiem hotelowym.

Aktualnie obowiązują-

ce rozporządzenie MPiPS

z 29 stycznia 2013 r. w spra-

wie należności przysługują-

cych pracownikowi zatrud-

nionemu w państwowej lub

samorządowej jednostce sfe-

ry budżetowej z tytułu podró-

ży służbowej, w zakresie po-

dróży zagranicznej stanowi,

w § 16, że za nocleg podczas

podróży zagranicznej pra-

cownikowi przysługuje zwrot

kosztów w wysokości stwier-

dzonej rachunkiem (pomi-

nięto słowo „hotelowym”).

Odmienne regulacje wpro-

wadzono dla podróży krajo-

wych stanowiąc o noclegach

w obiektach świadczących

usługi hotelarskie (deﬁnicję

usług hotelarskich zawiera

ustawa z 29 sierpnia 1997 r.

o usługach turystycznych,

DOW

URZĘ

ŚNIEN

W YJA

w sprawie prawa kierowcy samochodu ciężarowego, który wykorzystuje odpoczynek dzienny i skrócony odpoczynek tygodniowy

w pojeździe wyposażonym w odpowiednie miejsce do spania, do ryczałtu za nocleg

która jednocześnie określa

wymagania co do wielkości

obiektu, jego wyposażenia

oraz zakresu świadczonych

usług i inne dotyczące m.in.

instalacji i urządzeń tech-

nicznych (wentylacja, ogrze-

wanie), zespołów higieniczno

– sanitarnych).

Wobec regulacji § 8 tegoż

rozporządzenia dotyczącej

podróży krajowej, pominię-

cie słowa „hotelowy” w od-

niesieniu do podróży zagra-

nicznych nie wydaje się być

niecelowym.

Co do istoty ryczałtu za

nocleg należy zaznaczyć, że

ma być on przeznaczony na

koszty noclegu w przypadku,

gdy nie są one potwierdzo-

ne rachunkiem – wynika to

wprost z interpretacji języ-

kowej przepisów rozporzą-

dzenia.

Jeżeli zatem pojazd posia-

da odpowiednie miejsce do

spania i pojazd znajduje się

na postoju, a kierowca zło-

ży oświadczenie że wybiera

nocleg w pojeździe oraz gdy

pracownik nie ponosi kosz-

tów noclegu – można przy-

jąć, że pracodawca zapewnił

bezpłatny nocleg i z tego ty-

tułu nie będzie przysługi-

wał ryczałt za nocleg o któ-

rym mowa w rozporządzeniu

z 29 stycznia 2013 r. w spra-

wie podróży należności przy-

sługujących pracownikowi

zatrudnionemu w państwo-

wej lub samorządowej jedno-

stce sfery budżetowej z tytułu

podróży służbowej.

Jeżeli pracownik uzna, że

miejsce do spania w pojeź-

dzie nie było odpowiednie

– nie zapewniało wypoczyn-

ku nocnego, a wskazanie

noclegu w samochodzie do-

konane było poza wyborem

pracownika – może on do-

chodzić ryczałtu za nocleg

przed sądem. Ocena speł-

nienia przez miejsce do spa-

nia w pojeździe „odpowied-

nich” warunków powinno

być przedmiotem rozstrzy-

gnięcia sądu z uwagi na brak

regulacji określających tech-

niczne wymagania, jakie ma

spełniać to miejsce.

AUTOPROMOCJA

2000 r. do grudnia 2002 r.

Sąd Najwyższy dokonując

analizy, powiązał zapewnie-

nie noclegu z zapewnieniem

możliwości odpowiedniego

wypoczynku. W uzasadnieniu

wskazano, że przepisy roz-

porządzeń dotyczących za-

granicznych podróży służ-

bowych, „przewidując zwrot

kosztów noclegu, odnosiły

się bezpośrednio do noclegu

w hotelu, potwierdzonego ra-

chunkiem hotelowym. Moż-

na zatem przyjąć, że według

prawodawcy (w tym przypad-

ku ministra właściwego do

spraw pracy – art. 77

§ 2 k.p.)

nocleg pracownika w hote-

lu jest najbardziej optymal-

nym rodzajem wypoczynku

dobowego, pozwalającym na

regenerację sił ﬁzycznych

i psychicznych przed kolej-

nym dniem pracy. Ocena, czy

strona pozwana zapewniała

powodowi bezpłatne nocle-

gi, zwalniając się tym samym

z obowiązku wypłaty ryczał-

tu, musi być odniesiona nie

tylko do treści § 9 przytoczo-

nych powyżej dwóch rozpo-

rządzeń wydanych przez mi-

nistra właściwego do spraw

pracy, ale także do aktów we-

wnętrznych obowiązujących

u strony pozwanej w postaci

stosownych zarządzeń preze-

sa zarządu pozwanej Spółki,

rym dobowy odpoczynek,

z wyłączeniem odpoczynku

kierowców o których mowa

w rozdziale 4a, może być wy-

korzystany w pojeździe jeżeli

pojazd znajduje się na postoju

i jest wyposażony w miejsce

do spania, jak i art. 8 pkt 8

Rozporządzenia 561/2006 WE

stanowiącego, że jeżeli kie-

rowca dokona takiego wybo-

ru, dzienne okresy odpoczyn-

ku i skrócone tygodniowe

okresy odpoczynku poza bazą

można wykorzystywać w po-

jeździe, o ile posiada on od-

powiednie miejsce do spania

dla każdego kierowcy i pojazd

znajduje się na postoju. Pra-

wodawca dokonał oceny, że

odpowiednie miejsce do spa-

nia w pojeździe gwarantuje

pracownikom – kierowcom

należny wypoczynek, co czyni

bezprzedmiotowymi rozwa-

żania Sądu na gruncie aktu-

alnych regulacji.

Obowiązujące przepisy

regulujące czas pracy i czas

odpoczynku kierowców do-

puszczają zatem wykorzysta-

nie odpoczynków (które mogą

być tożsame z odpoczynkiem

nocnym, a więc z noclegiem)

w pojeździe, o ile jest on wy-

posażony w odpowiednie

miejsce do spania;

– Sąd analizując przepi-

sy § 9 rozporządzenia Mini-

Jako

prenumerator

zyskujesz

bezpłatny dostęp

do wszystkich

tekstów z gazety

i jej dodatków

z lat 2002-2013

archiwum

Wejdź na:

www.gazetaprawna.pl/archiwumdgp

ę ce

ww w.ga t ap

W i ęce j na : w ww.ga z e ta

p ra

wna .pl/ofe

rta2 01 4

Korzystaj

elektronicznego

orzystaj

Masz prenumeratę DGP?

2002 - 2013

Kontakt:

22 761

31 27, prenumeratadgp@infor.pl

prenumeratadgp@inf

ratadgp@inf

ratadgp@infor.p l

P A T R Z Y M Y

O B I

E K T Y W N

I E

PIS

MY ODPO

ZIALNIE

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 20 marca 2014 nr 55 (3696)

gazetaprawna.pl

r o z l ic z e n i a

CYKL: WĄTPLIWOŚCI W WYNAGRODZENIACH

Jakie są koszty uzyskania przychodu,

gdy

wynagrodzenie jest niższe lub równe 100 zł

PRObLEm

Zdarza się, że miesięczny przychód pracownika jest na tyle niski,

że przerastają go koszty uzyskania. Może tak być, gdy np. pracownik

został zatrudniony w końcówce miesiąca i zdążył wypracować jedynie

dniówkę lub przysługuje mu wynagrodzenie za przepracowany jeden

dzień w miesiącu, bo resztę dni spędził na zwolnieniu lekarskim albo też

pracuje w tak niskim wymiarze czasu pracy, że co miesiąc jego przychód

jest niższy od kosztów uzysku.

móWIĄ

PRZEPIsY

Pracodawca jest zobowią-

zany jako płatnik obliczać

i pobierać w ciągu roku za-

liczki na podatek dochodo-

wy od osób, które uzyskują

od tych zakładów przycho-

dy. Szczegółowe zasady obli-

czania i poboru tych zaliczek

zawarte są w art. 32 u.p.d.o.f.

Zgodnie z nim od przysługu-

jącego pracownikowi za dany

miesiąc wynagrodzenia za

pracę należy odliczyć koszty

uzyskania przychodów oraz

potracone przez płatnika ze

środków podatnika składki

na ubezpieczenia społeczne.

Ustalony w ten sposób do-

chód jest podstawą oblicze-

nia zaliczki na PIT.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1

u.p.d.o.f. źródłami przycho-

dów są: stosunek służbo-

wy, stosunek pracy, w tym

spółdzielczy stosunek pra-

cy, członkostwo w rolniczej

spółdzielni produkcyjnej lub

innej spółdzielni zajmującej

się produkcją rolną, praca na-

kładcza, emerytura lub ren-

ta. Artykuł 12 ust. 1 u.p.d.o.f.

określa, co należy rozumieć

jako przychód ze stosun-

ku pracy. I tak uważa się za

niego wszelkiego rodzaju wy-

płaty pieniężne oraz wartość

pieniężną świadczeń w na-

turze bądź ich ekwiwalenty,

bez względu na źródło finan-

sowania tych wypłat i świad-

czeń.

Z kolei zgodnie z art. 22

ust. 2 pkt u.p.d.o.f. koszty

uzyskania przychodów z ty-

tułu stosunku służbowego,

stosunku pracy, spółdzielcze-

go stosunku pracy oraz pracy

nakładczej są ustalone w zry-

czałtowanej, stałej wielkości

i wynoszą:

■

ko s z t y

p o d s t aw o w e

– 111,25 zł miesięcznie, gdy

miejsce pracy jest w tym

samym mieście, co miejsce

zamieszkania pracownika;

■

koszty podwyższone

– 139,06 zł miesięcznie, gdy

miejsce pracy i miejsce za-

mieszkania pracownika są

różne.

Nie ma żadnego unormo-

wania co do sytuacji, w której

koszty ustawowe przewyż-

szają miesięczny przychód

pracownika. Z przepisów wy-

nika jedynie, że limit kosztów

nie zależy od tego, czy pra-

cownik zarobił w danym mie-

siącu 100 zł czy 1000 zł, oraz

od tego, czy pracuje na cały,

czy na część etatu – koszty są

zryczałtowane i niepodzielne.

Pracodawcy często zastanawiają się, jakie koszty wówczas zastosować

– czy pełną miesięczną normę, czyli 111,25 zł lub zamiejscowe 139,06 zł,

czy też w wysokości obniżonej odpowiednio do poziomu przychodu. Aby

to rozstrzygnąć, najpierw należy sięgnąć do przepisów ustawy z 26 lipca

1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r.

poz. 361 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.), która określa miesięczne koszty uzyskania

przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych.

sTANOWIsKO uRZęDu

Ministerstwo

Finansów:

W związku z licznymi pyta-

niami płatników podatku do-

chodowego, dotyczącymi zasad

odliczania kosztów uzyskania

przychodów, MF wydało pismo

(PO 2/10-8010-0938/93), zgod-

nie z którym jeżeli pracownik

nie uzyskał żadnych przycho-

dów ze stosunku pracy, stosun-

ku służbowego, spółdzielczego

stosunku pracy lub pracy na-

kładczej, gdyż np. przez cały

miesiąc korzystał ze zwolnie-

nia lekarskiego, przebywał na

urlopie bezpłatnym lub urlo-

pie wychowawczym – kosz-

ty uzyskania przychodów za

ten miesiąc nie mogą być od-

liczane. Odliczanie kosztów

nie będzie możliwe zarówno

od wypłacanego przez zakład

pracy zasiłku chorobowego, jak

i w obliczeniu kosztów uzyska-

nia przychodów za cały rok po-

datkowy. Z kolei, gdy pracow-

cownika w danym miesiącu

przychodu ze stosunku pra-

cy, o którym mowa w art. 12

u.p.d.o.f. jest niższa niż mie-

sięczna norma kosztów uzy-

skania przychodów, to kosz-

tem uzyskania będzie cały

przychód pracownika.

nik przebywał np. na urlopie

wychowawczym, a płatnik

wypłacał pracownikowi jakie-

kolwiek przychody określone

w art. 12 ustawy, to od tych

przychodów zakład pracy zobo-

wiązany jest odliczać miesięcz-

ną normę kosztów uzyskania

przychodów. Jednak jeżeli pra-

cownik uzyskał w danym mie-

siącu przychody mniejsze od

miesięcznej normy kosztów

– kosztem uzyskania będzie

cały przychód pracownika.

Z powyższych interpretacji

wynika więc, że niższa kwota

kosztów uzyskania przycho-

dów może być zastosowana

wtedy, gdy przychód ze sto-

sunku pracy jest niższy od KUP.

Wówczas kwota kosztów zrów-

nuje się z kwotą przychodu.

Urząd Skarbowy:

W podobnej sprawie wydał pi-

smo także łódzki Urząd Skar-

bowy (II-2/415/428/JB/55/04/05),

który potwierdził stanowisko

MF i uznał, że w sytuacji, gdy

kwota uzyskanego przez pra-

ZDANIEm

EKsPERTóW

izabela nowacka

ekspert ds. wynagrodzeń

Danuta Denkiewicz

doradca podatkowy

Brak jasnych regulacji

stawodawca nie uzależnił wysokości

kosztów uzyskania przychodu ani od

liczby dni przepracowanych w miesiącu,

ani od wymiaru czasu pracy. Istotna jest

również definicja dochodu ze stosunku pracy

jako podstawy opodatkowania. Za dochód

uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody

w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z

ubezpieczenia społecznego wypłacane przez

płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w

wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3

lub w ust. 9 pkt 1–3 oraz po odliczeniu potrąco-

nych przez płatnika w danym miesiącu składek

ZUS (art. 32 ust. 2 u.p.d.o.f.). Zatem odliczeniu

podlegają koszty w wysokości

odpowiednio

111,25 zł lub 139,06 zł, czyli ustawowe.

Z jednej strony, z natury pracowniczych

kosztów wynika, że są one zryczałtowane,

a więc i niepodzielne. Z drugiej jednak, gdyby

odliczyć je w pełni, wynik oznaczałby stratę

ze źródła, której płatnik nie ma prawa rozli-

czać w ciągu roku za pracownika, tj. odliczyć

od uzyskanego w innym miesiącu dochodu.

Warto bowiem wyjaśnić, że stratę z danego

źródła, w tym ze stosunku pracy, którą po-

datnik poniósł za dany rok podatkowy, może

on odliczyć od dochodu z tego samego źródła

w zeznaniu za rok, w którym taki dochód wy-

pracował. Jednak taka sytuacja mogłaby się

zdarzyć tylko gdyby pracownik przez cały rok,

co miesiąc uzyskiwał przychód mniejszy niż

koszty kwotowe. Przeważnie jednak, w rozli-

czeniu całorocznym występuje dochód ze sto-

sunku pracy.

Organy podatkowe w wydawanych interpre-

tacjach zezwalają na zrównanie miesięcznych

kosztów z przychodem. Wówczas dochód i za-

liczka na podatek nie występują, są zerowe.

Jednak pracownik w zeznaniu rocznym ma

prawo do odliczenia pełnej, rocznej normy

kosztów. W konsekwencji za każdy miesiąc

pracy przysługuje ustawowa kwota kosztów.

Tylko do wysokości

uzyskanego przychodu

wysokości przysługujących kosztów uzyskania.

Utracone w ciągu roku podatkowego koszty

uzyskania przychodów pracownik może

uwzględnić w rocznym zeznaniu podatkowym,

stosując koszty w

pełnej wysokości.

Pracodawca w informacji PIT-11 za dany rok po-

datkowy wykazuje koszty w wysokości faktycz-

nie zastosowanej. Oznacza to, że w informacji

PIT-11 będzie wykazana inna kwota kosztów

uzyskania niż ta, która pracownikowi przysłu-

guje za dany rok. Jednak pracodawca nie jest

zobowiązany do informowania pracownika

o wysokości przysługujących mu kosztów, które

mógłby zastosować w rocznym zeznaniu po-

datkowym. W sytuacji gdy pracownik w danym

miesiącu otrzymał wyłącznie zasiłek z ubezpie-

czenia społecznego, który jest zaliczany do przy-

chodów z innych źródeł (art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.)

pracownicze koszty uzyskania przychodów nie

przysługują.

racownicze koszty uzyskania przychodów,

zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 u.p.d.o.f.,

zostały określone ryczałtowo, w stałej

kwocie miesięcznej i rocznej. Pracodawca jako

płatnik przy obliczaniu zaliczki na podatek

dochodowy w myśl art. 32 ust. 2 powołanej

ustawy, obowiązany jest uwzględnić koszty

miesięczne – podstawowe w wysokości 111,25 zł

lub na wniosek pracownika podwyższone w

kwocie 139,06 zł. Jeżeli przychód ze stosunku

pracy w danym miesiącu jest niższy niż

przysługująca norma kosztów, wówczas należy

ograniczyć koszty do wysokości uzyskanego

przychodu, np. pracownik otrzymał wynagro-

dzenie za jeden dzień pracy w wysokości 100 zł,

płatnik na liście płac zastosuje i odliczy 100 zł

kosztów uzyskania przychodów. Dochód do

opodatkowania wyniesie 0 zł i zaliczka na

podatek nie wystąpi. Przy niskim przychodzie

płatnik nie ma możliwości odliczenia pełnej

PRZYKłAD

Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu

pracy jest wynagradzany stawką godzinową 11 zł.

w marcu ze względu na urlop bezpłatny przepra-

cował tylko jeden dzień, za który wynagrodzenie

wyniosło 88 zł (11 zł x 8 godz.). Ma prawo do

podstawowych kosztów uzyskania przychodów

tj. w wysokości 111,25 zł. Rozliczenie za marzec

powinno wyglądać tak:

88 zł x 9,76 proc. = 8,59 zł – składka emerytalna

88 zł x 1,5 proc. = 1,32 zł – składka rentowa

88 zł x 2,45 proc. = 2,16 zł – składka chorobowa

12,07 zł – łączne składki na ubezpieczenia społecz-

ne pracownika

88 zł – 88 zł (koszty uzyskania przychodów

po redukcji) = 0 zł – dochód

0 zł – zaliczka na podatek dochodowy

Składka zdrowotna w wysokości 9 proc.

za marzec wynosi 0 zł, gdyż została obniżona

do wysokości zaliczki podatkowej, wynoszącej

0 zł. w tym przypadku ma bowiem zastosowa-

nie zasada, że jeśli składka zdrowotna wyliczona

przez płatnika dla

zuS jest wyższa niż zaliczka na

podatek, to składkę obniża się do wysokości tej

zaliczki.

Do wypłaty: 88 zł – 12,07 zł = 75,93 zł

NAsZA RADA

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje okoliczno-

ści, w których następuje zmniejszenie miesięcznego kosztu uzyskania przycho-

du, a jeżeli pracownik otrzymał jakiekolwiek wynagrodzenie ze stosunku pracy.

Dlatego przy zastosowaniu tej zasady dla pracownika spowodowałoby to w takim

miesiącu stratę ze źródła przychodów. Co prawda organy podatkowe dopuszcza-

ją możliwość stosowania proporcjonalnie obniżonych kosztów uzyskania przycho-

du do wartości przychodu. Potwierdzają to pisma MF nr PO 2/10-8010-0938/93 oraz

II-2/415/428/JB/55/04/05, w których czytamy, że koszty w opisywanym przypadku

powinny ulec ograniczeniu do wysokości wynagrodzenia.

Jest to jednak w zasadzie spór wyłącznie teoretyczny. Niezależnie od tego, jaką się

przyjmie metodę postępowania, zaliczka na podatek wyniesie 0 zł, a koszt w pełnej

miesięcznej wysokości zostanie uwzględniony w zeznaniu rocznym.

oprac.

K.D.

I.N.

Co miesiąc:

przypominamy kontrowersyjne zagadnienia,

opinie ekspertów i stanowiska urzędów

Plik z chomika:

Pajak77

Inne pliki z tego folderu:

DGP_2014_03_20_kadry_i_place.pdf (2775 KB)
DGP_2014_07_22_firma_i_prawo.pdf (2342 KB)
DGP_2014_01_21_przewodnik_msp_leasing.pdf (522 KB)
DGP_2014_05_14_dotacje_unijne.pdf (361 KB)
DGP_2014_08_04_podatki_i_ksiegowosc.pdf (2859 KB)

DGP_2014_03_20_kadry_i_place.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: