DGP_2014_09_08_prawo_na_co_dzien.pdf

(2146 KB) Pobierz

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Piszcie do nas!!!

– Pomożemy w rozwiązywaniu Waszych problemów prawnych. Czekamy na listy:

barbara.doktor@infor.pl

Poniedziałek

8 września 2014 nr 173 (3814)

Miałem

bilet,

S. II

lecz nie

dojechałem

CORBIS/FOTOCHANNELS

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 8 września 2014 nr 173 (3814)

gazetaprawna.pl

P R AW O N A C O D Z I E Ń

Gdy przewoźnik

z umowy

Z grupą harce-

rzy wybrałem

się na obóz

wędrowny

do Rumu-

nii – pisze

pan Łukasz.

– Pojechali-

śmy auto-

busem rej-

sowym, jeśli nie

jedynym, to jednym

z niewielu, jakie

jeżdżą do tego pięk-

nego kraju. Auto-

bus jechał chyba

do Bukaresztu, nie

miał przystanków

po drodze. Wynego-

cjowaliśmy jednak

z przewoźnikiem,

kupując bilet, że

kierowca zatrzyma

się w miejscowości

Oradea – uzgodni-

liśmy z przedstawi-

cielem ﬁrmy prze-

wozowej, że jest

na trasie. Stąd do

miejsca docelowego

mieliśmy jeszcze

7 godz. w rumuń-

skim pociągu. Tym-

czasem autobus

pojechał inną trasą,

a my pewnie spali-

śmy, bo znaleźliśmy

się 200 kilometrów

od tego miejsca.

Straciliśmy dobę

i sporo lei – miej-

scowej waluty.

Mamy wracać z tym

samym przewoźni-

kiem, jak się powin-

niśmy zachować, na

jakie zadośćuczy-

nienie możemy

liczyć?

PORADA

EKSPERTA

nie wywiąże się

Za miastem

maszerujemy

z odblaskiem

Piotr Pieńkosz

piotr.pienkosz@infor.pl

Słyszałem, że niedawno zaczęły obowiązywać

przepisy, które mówią, że jeśli poruszamy się

pieszo nocą, musimy mieć na ramieniu odblask.

Czy to prawda? – pyta czytelnik.

Małgorzata Raczkowska

dgp@infor.pl

Wszystko wskazuje na to, że

przewoźnik nie wywiązał się

z umowy, harcerze powinni

więc złożyć reklamację. Bo

przecież – zgodnie z naszym

prawem przewozowym, ku-

pując bilet, ale też np. zaj-

mując miejsce w pociągu

lub w autobusie, zawiera-

my z przewoźnikiem umo-

wę. My płacimy lub dekla-

rujemy w ten sposób chęć

zapłacenia określonej kwo-

ty, a on zobowiązuje się do

przewiezienia nas w okre-

ślonym czasie z punktu A do

punktu B.

Sama umowa – zakup bi-

letu – najczęściej nie okre-

śla wszystkich zobowiązań

stron. Przewoźnicy opraco-

wują zazwyczaj regulami-

ny i cenniki, zwane też cza-

sem ogólnymi warunkami

świadczenia usług. Aby re-

gulaminy te stały się częścią

umowy przewozu, powinny

zostać dostarczone pasaże-

rowi jeszcze przed zakupem

biletu. Wiążą one także wte-

dy, gdy druga strona mogła

się z nimi z łatwością zapo-

znać. Dlatego te dokumen-

ty są najczęściej wywiesza-

ne w pojazdach, w siedzibie

przewoźnika, na przystan-

kach, na biletach, a także na

jego stronie internetowej.

Regulaminy te dotyczą

spraw, które okazują się istot-

ne, gdy nie jesteśmy zadowo-

leni z wykonania usługi. Tu

właśnie znajdziemy szcze-

gółowe procedury składania

reklamacji, a w szczególno-

ści adres do koresponden-

cji, zasady odpowiedzial-

ności przewoźnika z tytułu

niewykonania lub nienale-

żytego wykonania umowy,

terminy odpowiedzi na re-

klamację, dokumenty, jakie

należy załączyć do pisma,

a także maksymalną war-

tość odszkodowania, które-

go można dochodzić.

Jeżeli przewoźnik nie może

wywiązać się z zobowiazania

wobec podróżnego zgodnie

z treścią umowy (na przy-

kład dowieźć go w określo-

nym czasie do określonego

miejsca), musi go poinformo-

wać o przyczynie i zapewnić

mu przewóz do miejsca prze-

znaczenia przy użyciu wła-

snych lub obcych środków

transportu. Jest to jego obo-

wiązek i jeśli go nie wykona,

odpowiada względem konsu-

menta za szkodę. Natomiast

gdyby wywiązanie się z umo-

wy uniemożliwiło np. uszko-

dzenie pojazdu lub podobne

okoliczności, podróżnemu

należy się zwrot należności

za cały przerwany przejazd,

a także bezpłatny powrót do

miejsca wyjazdu. Przewoźnik

odpowiada także za szkodę,

jaką podróżny poniósł wsku-

tek przedwczesnego odjazdu

autokaru, opóźnionego przy-

jazdu lub odwołania regu-

larnie kursującego pojazdu,

jeśli szkoda wynikła z winy

umyślnej lub rażącego nie-

dbalstwa przewoźnika.

Podstawa prawna

Tak, choć trzeba sprecyzować omawianą tu

kwestię. Rzeczywiście 31 sierpnia br. weszły

w życie przepisy nakazujące używanie przez

pieszych elementów odblaskowych, jeśli ci po-

ruszają się po zmierzchu.

Taki obowiązek występuje jednak tyl-

ko w ściśle określonych okolicznościach. Po

pierwsze obejmuje jedynie pieszych prze-

mieszczających się wzdłuż drogi ulokowanej

poza obszarem zabudowanym. Jest to zrozu-

miałe, bo tereny, na których znajdują się nie-

ruchomości, są zazwyczaj dobrze oświetlo-

ne, więc używanie tam odblasków wydaje się

zbędne. Natomiast poza obszarem zabudowa-

nym często brakuje nawet oświetlenia drogi.

Z taką sytuacją mamy do czynienia chociażby

na terenach wiejskich lub drogach biegnących

przez lasy. Tam rośnie ryzyko, że kierowca

może mieć trudności z dostrzeżeniem pie-

szego poruszającego się po poboczu, jeśli ten

ostatni nie ma odblasku.

Po drugie omawiany nakaz znajduje za-

stosowanie tylko wtedy, gdy wzdłuż drogi

nie ma chodnika. Jeśli jest, pieszy może nim

iść bez konieczności stosowania odblasku.

Co do kwestii technicznych, to przepisy nie

precyzują, jak element odblaskowy ma wy-

glądać ani gdzie należy go umieścić. Odpo-

wiadając więc na pytanie czytelnika: można

przyczepić na ręce lub na nodze, ale też na

plecaku lub torbie. Można też założyć kami-

zelkę odblaskową. Ważne, żeby odblask był

widoczny dla poruszających się drogą kie-

rowców samochodów – nie można więc po-

zwolić, by przykrywały go chusta, szalik czy

inna część garderoby.

Warto również podkreślić, że do tej pory

obowiązek noszenia odblasków miały dzieci

do lat 15, o czym często zapominano. Teraz

ten nakaz został rozszerzony na wszystkich

pieszych. Za brak podporządkowania się obo-

wiązkowi grozi pouczenie, a nawet mandat,

który może wystawić policja.

Podstawa prawna

Art. 11 ust. 4a i 5 ustawy z 20 czerwca 1997 r. – Prawo

o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.).

SHUTTERSTOCK

Art. 16–18 ustawy z 15 listopada

1984 r. – Prawo przewozowe

(t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1173).

ANDRZEJ

BUĆKO

wiceprezes

oddziału Federa-

cji Konsumentów

w Warszawie

Redaktor prowadzący:

Barbara Grzywińska-Doktór, barbara.doktor@infor.pl

DAREK DELMANOWICZ/PAP

odstawową kwestią w tej sytuacji jest osoba

przewoźnika. Ważne jest, z jakiego kraju był

przedsiębiorca, z którym uczestnicy imprezy

zawarli umowę. Jeśli usługę świadczyła ﬁrma

rumuńska i tam doszło do zawarcia umowy,

zastosowanie będzie co do zasady miało prawo

rumuńskie. W rozstrzygnięciu takiego sporu pomoże

polskiemu konsumentowi Europejskie Centrum

Konsumenckie (konsument.gov.pl). Jeśli usługodawca

był przedsiębiorcą polskim, zastosowanie będą miały

regulacje polskie.

Nie ulega wątpliwości, że kierowca powinien się

wywiązać z zapewnienia danego podróżnym, że

zatrzyma się w umówionym miejscu. Istotne jest

jednak, dlaczego autobus pojechał inną trasą (mógł

np. mieć objazd z powodu wypadku itp.). Zakładając,

że u podstaw tej decyzji nie legły jakieś specjalne

okoliczności, w opisywanej sytuacji podróżni mogą

wystąpić do przedsiębiorstwa przewozowego (które

kierowca reprezentował) z roszczeniem o pokrycie

dodatkowo poniesionych kosztów dotarcia na

umówione miejsce (należy zachować bilety). Nasz

system prawny co do zasady nie przewiduje jednak

odszkodowania za stracony czas. Jeśli natomiast

turyści nie chcą wracać z tym samym

przewoźnikiem, należy pamiętać, że od umowy

przewozu można odstąpić w każdym czasie (za

zapłatą odstępnego).

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 8 września 2014 nr 173 (3814)

gazetaprawna.pl

III

P R AW O N A C O D Z I E Ń

Szef z ZUS-em skontrolują,

czy pracownik się leczy

Podczas zwolnienia lekarskiego pracodawca

wysłał do mnie kierownika działu kadr na

kontrolę. Zapowiedział też, że zostanę jesz-

cze wezwana do ZUS. Czy taka wizyta była

zgodna z przepisami, skoro z druku ZUS ZLA

wynika, że mogę chodzić, a poza tym, ile razy

mogę być kontrolowana i przez kogo? Czy jeśli

będą chcieli mi odebrać świadczenie choro-

bowe, mogę się bronić – pyta pani Alicja.

Mariusz Stępień

mariusz.stepien@infor.pl

Kontrolę prawidłowości wy-

korzystywania zwolnień le-

karskich od pracy z powodu

choroby przeprowadza ZUS

lub pracodawca zgłaszający do

ubezpieczenia chorobowego

powyżej 20 osób. Chodzi w niej

o ustalenie, czy pracownik

w okresie orzeczonej niezdol-

ności do pracy nie pracuje za-

robkowo lub nie wykorzystuje

zwolnienia w sposób niezgod-

ny z jego celem. Wynik kontro-

li ma istotny wpływ na prawo

do świadczeń z tytułu choro-

by. Stwierdzenie bowiem wy-

mienionych wyżej okoliczno-

ści (wystarczy ustalenie tylko

jednej z nich, np. wykonywania

pracy zarobkowej), powoduje

utratę prawa do wynagrodze-

nia albo zasiłku chorobowego.

Kontrola jest możliwa nie

tylko wtedy, gdy na zwolnie-

niu lekarz wpisze zalecenie, że

pracownik powinien leżeć. Nie

ma żadnych przeszkód do jej

przeprowadzenia nawet wte-

dy, gdy z druku ZUS ZLA wy-

nika, że pacjent może chodzić.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego

w Katowicach taka adnotacja

upoważnia chorego pracow-

nika jedynie do wykonywania

zwykłych czynności życia co-

dziennego, np. poruszania się

po mieszkaniu, udania się na

zabieg lub na kontrolę lekarską,

a nie gdziekolwiek, w dowol-

nym celu. Zatem jeśli podczas

kontroli w miejscu zamiesz-

kania lub pobytu chorującego

pracownika okaże się, że go nie

ma, musi on wyjaśnić przyczy-

ny nieobecności. Jeśli odmówi,

uznaje się, że zwolnienie lekar-

skie było wykorzystywane nie-

zgodnie z jego celem.

Pracownik korzystający ze

zwolnienia lekarskiego może

być również poddany kon-

troli medycznej. Wykonują ją

wyłącznie lekarze orzecznicy

Zakładu Ubezpieczeń Społecz-

nych, ale pracodawca może

wystąpić o to do ZUS. W przed-

stawionej przez panią Alicję

sytuacji zapewne skorzystał

z tego uprawnienia i dlatego

kontrolujący poinformował ją,

Kontrole w czasie korzystania

ze zwolnienia lekarskiego

Rodzaje kontroli

Przedmiot

kontroli

Kontrolujący

prawidłowości

wykorzystywania

zwolnienia lekar-

skiego od pracy

z powodu choroby

ustalenie, czy

pracownik

w okresie orze-

czonej niezdolno-

ści do pracy:

nie wykonuje

pracy zarobko-

wej,

nie wykorzy-

stuje zwolnie-

nia lekarskiego

od pracy w spo-

sób niezgodny

z jego celem

sprawdzenie, czy

zaświadczenie:

nie zostało sfał-

szowane,

zostało wydane

zgodnie z prze-

pisami w spra-

wie zasad i try-

bu wystawiania

zaświadczeń

lekarskich

ustalenie, czy

lekarz zasadnie

orzekł niezdol-

ność do pracy

oraz jej czas

ZUS lub pra-

codawca je-

śli zgłasza do

ubezpieczenia

chorobowego po-

wyżej 20 osób

formalna

zaświadczenia

lekarskiego

ZUS lub pra-

codawca je-

śli zgłasza do

ubezpieczenia

chorobowego po-

wyżej 20 osób

SHUTTERSTOCK

prawidłowość

orzekania o cza-

sowej niezdol-

ności do pracy

z powodu choroby

oraz wystawiania

zaświadczeń le-

karskich

lekarze orzeczni-

cy ZUS

że zostanie również wezwana

do ZUS.

W ramach kontroli orzecz-

nicy mogą:

przeprowadzić

bada-

nie lekarskie pracownika

w wyznaczonym miejscu

lub w miejscu jego pobytu,

skierować na badanie spe-

cjalistyczne przez lekarza

konsultanta ZUS,

zażądać od wystawiające-

go zaświadczenie lekarskie

udostępnienia dokumen-

tacji medycznej stanowią-

cej podstawę wydania za-

świadczenia lekarskiego lub

udzielenia wyjaśnień i infor-

macji w sprawie,

zlecić wykonanie badań po-

mocniczych w wyznaczo-

nym terminie.

ZUS wysyła wezwanie na ba-

danie lub wzywa do dostarcze-

nia wyników badań za zwrot-

nym potwierdzeniem odbioru.

Jeżeli pracownik nie zastosuje

się do określonych w wezwa-

niu wskazań, np. uniemożli-

wi w wyznaczonym terminie

przeprowadzenie badania, za-

świadczenie lekarskie ZUS ZLA

traci ważność od dnia następu-

jącego po tym terminie. ZUS

wydaje w takiej sytuacji decy-

zję o braku prawa do zasiłku.

Wezwanie pracownika na

badanie przez lekarza orzecz-

nika ZUS może skutkować

orzeczeniem wcześniejszej

daty ustania niezdolności do

pracy niż podana w zaświad-

czeniu lekarskim. W takim

przypadku zwolnienie za czas

od tej daty traci ważność, a le-

karz orzecznik wystawia za-

świadczenie na druku ZUS

ZLA/K. Pracownik otrzymuje

je w dniu badania z informa-

cją o konieczności doręczenia

go pracodawcy. Następnie ZUS

wydaje decyzję o braku prawa

do zasiłku.

Od tej decyzji można wnieść

odwołanie do sądu za pośred-

nictwem tego oddziału ZUS,

który wydał decyzję pisem-

nie albo ustnie do protokołu

sporządzonego przez ten od-

dział. Na wniesienie odwołania

pracownik ma miesiąc od dnia

doręczenia decyzji. Złożone po

terminie nie zostanie rozpa-

trzone, chyba że jego przekro-

czenie jest niewielkie i nastą-

piło z przyczyn niezależnych

od pracownika.

Podstawa prawna

Art. 68 ust. 1 pkt 1 ustawy

z 25 czerwca 1999 r.

o świadczeniach pieniężnych

z ubezpieczenia społecznego w razie

choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U.

z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.)

Kserokopia też może być dokumentem w sprawie sądowej

Renata Żaczek

dgp@infor.pl

Jestem w trakcie postępowa-

nia sądowego i zbieram doku-

menty do sprawy. Część z nich

to kserokopie. Czy sąd weź-

mie je pod uwagę – pyta pan

Grzegorz.

Kodeks postępowania cywil-

nego nie określa, co należy

rozumieć przez pojęcie do-

kumentu. Są nim wszelkie

dokumenty pisemne nieza-

leżnie od tego, na jakim ma-

teriale zostały sporządzone.

Mogą dotyczyć dowolnego

faktu, stanu lub zmiany wy-

cinka rzeczywistości i dzie-

lą się przede wszystkim na

urzędowe i prywatne. Każ-

dy dokument prywatny po-

winien mieć własnoręczny

podpis wystawcy lub osoby

upoważnionej do jego repre-

zentowania. Podpis iden-

tyfikuje bowiem wystawcę

i jest podstawą do powiąza-

nia go z treścią dokumentu.

Niepodpisane (anonimowe)

papiery nie są dokumenta-

mi w rozumieniu przepisów

procesowych.

Co do zasady dowodem

powinien być oryginał do-

kumentu lub jego odpis, Ko-

deks postępowania cywilne-

go nie zna bowiem pojęcia

kserokopii. W postępowaniu

sądowym odpis jest doku-

mentem, który wskazuje na

istnienie oryginału. Wyma-

ga poświadczenia za zgod-

ność z nim. Podobnie – jako

odwzorowanie oryginału

– traktowana jest kseroko-

pia i może być objęta poję-

ciem „odpis”. Jeśli jednak

nie została poświadczona

za zgodność z oryginałem,

nie może stanowić dowo-

du w sprawie. Żeby ksero-

kopia mogła zostać uzna-

na za dokument prywatny,

świadczący o istnieniu

oryginału, niezbędne jest

oświadczenie o istnieniu

dokumentu o treści i for-

mie odwzorowanej ksero-

kopią. Nie poświadczona

za zgodność z oryginałem

kserokopia nie jest dla sądu

dokumentem – tak też co-

raz częściej orzeka Sąd Naj-

wyższy, rozpatrując podob-

ne przypadki.

Jeżeli strona przedstawia

jako dowód kserokopię do-

kumentu, sąd może zarzą-

dzić przedstawienie doku-

mentu w oryginale.

Nie należy utoż-

samiać odbitek ksero z fo-

tokopiami, które kodeks

postępowania cywilne-

go zalicza do „innych

środków dowodowych”.

UWAGA

Podstawa prawna

Art. 235–309 ustawy z 17 listopa-

da 1964 r. – Kodeks postępowania

cywilnego (t.j. Dz.U. z 2014 r.

poz. 101).

SHUTTERSTOCK

Wygenerowano dnia 2015-02-20 dla loginu: johnprctorbob@gmail.com

Dziennik Gazeta Prawna, 8 września 2014 nr 173 (3814)

gazetaprawna.pl

P R AW O N A C O D Z I E Ń

Zbierajmy rzyby

zgodnie z przepisami

Osoby wybierające się na grzybobranie autem powinny pozostawić je

na parkingu pod lasem. Za jednoczesne

rozgarnianie ściółki i deptanie

grzybów

można zostać ukaranym mandatem

Adam Makosz

adam.makosz@infor.pl

Grzybobranie za granicą

Z uwagi na to, że lasy są tam prawdziwą rzadkością, zbie-

ranie grzybów jest dozwolone tylko w wyznaczonych

miejscach. Za złamanie zakazu grozi nawet 200 funtów

grzywny.

Każdy

land ustanawia własne reguły grzybobrania. Jest

ono dozwolone w wyznaczonych porach dnia i roku. Jedna

osoba może zebrać jednorazowo do 2 kg grzybów.

W tym kraju grzyby należą do właścicieli lasu. Niektórzy

z nich wydają płatne pozwolenia na grzybobranie. W zależ-

ności od terminu ich ważności i tego, czy zainteresowanym

jest mieszkaniec okolicy, czy turysta, mogą one kosztować

od kilku do ponad 100 euro.

Belgia

Francja

Austria

Wielka Brytania

Czy obowiązuje

mnie zakaz

wstępu

Wchodząc do lasu zauwa-

żyłem tablicę z napisem

„zakaz wstępu”. Jestem

jednak pewien, że jest to

las państwowy, a te muszą

być przecież udostępniane

wszystkim. Czy taki zakaz

dotyczy też grzybiarzy?

To prawda, że lasy sta-

nowiące własność

Skarbu Państwa są

udostępniane dla ludności.

Ustawa o lasach przewiduje

jednak kilka ograniczeń. Za-

równo zarządcy lasów pań-

stwowych, jak i właści-

ciele lasów prywatnych mogą

ustanowić okresowy lub stały

zakaz wstępu na ich tereny.

W przypadku lasów państwo-

wych stałym zakazem wstępu

objęte są m.in. lasy stanowiące

uprawy leśne do 4 m wysokości,

powierzchnie doświadczalne

i drzewostany nasienne oraz

ostoje zwierząt. Nadleśniczy

może też wprowadzić okresowy

zakaz wstępu do lasu stanowią-

cego własność Skarbu Państwa,

w razie gdy wystąpiło zniszcze-

nie albo znaczne uszkodzenie

drzewostanów. Wskutek po-

dobnego zarządzenia tymcza-

sowo nie można wchodzić do

lasu, gdy występuje w nim duże

zagrożenie pożarowe lub gdy

wykonywane są zabiegi gospo-

darcze związane z hodowlą,

ochroną lasu lub pozyskaniem

drewna. Lasy objęte stałym lub

okresowym zakazem wstępu,

z wyjątkiem młodnika, muszą

być oznaczone tablicami

z napisem

„zakaz wstępu” oraz wskaza-

niem przyczyny i terminu obo-

wiązywania. Grzybiarz, który

nie mógł wiedzieć o istnieją-

cym zakazie wstępu, nie może

zostać ukarany za jego złama-

nie. Prywatni właściciele lasów

mają przywilej podobny do

nadleśniczych. Mogą oni zaka-

zać wstępu do lasu, oznaczając

go tablicą z odpowiednim na-

pisem.

Podstawa prawna

Art. 26–28 ustawy z 28 września

1991 r. o lasach (t.j. Dz.U. z 2014 r.

poz. 1153 ze zm.).

Według mnie las jest

dobrem wspólnym,

z którego mogą korzystać

wszyscy. Czy więc właściciel

może żądać ode mnie opusz-

czenia takiego miejsca?

Zbieranie grzybów jest tam całkowicie zabronione, gdyż

rośliny i zwierzęta żyjące w lesie znajdują się pod ścisłą

ochroną.

Czy właściciel lasu

może mnie z niego

wyprosić

W ostatnią sobotę wybra-

łem się na grzyby do lasu.

Zostałem jednak z niego wy-

proszony przez osobę po-

dającą się za właściciela.

Zarówno właściciel

lasu, jak i inne osoby

działające z jego upo-

ważnienia (np. członkowie ro-

dziny, pracownicy) mogą żądać

opuszczenia go przez grzybia-

rzy. Właściciel lasu ma prawo

do swobodnego i niezakłóco-

nego korzystania ze swo-

jego gruntu. Osoba, która

zbagatelizuje takie żądanie,

może zostać ukarana man-

datem w kwocie do 500 zł lub

karą nagany. Takie zachowanie

stanowi bowiem wykroczenie,

które jest ścigane na wniosek

pokrzywdzonego. Jeżeli grzy-

biarz zdaje sobie sprawę, że nie

jest osobą uprawnio-

ną do dyspono-

wania te-

renem,

powi-

nien go

opuścić.

Ale uwaga!

Właściciel lasu

nie ma prawa do

legitymowania

przebywających

w nim osób.

Podstawa prawna

Art. 157 ustawy

z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykro-

czeń (t.j. Dz.U. z 2013 r.

poz. 482 ze zm.).

jęcia. Wtedy sprawa traﬁ do

sądu rejonowego, przed któ-

rym będzie można przedstawić

argumenty przemawiające za

tym, że takie zachowanie nie

stanowi czynu zabronionego.

Podstawa prawna

Art. 163 ustawy z 20 maja 1971 r.

– Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 482 z późn. zm.).

Czy mogę

wjechać do lasu

samochodem

Znalazłem doskonałe

miejsce na grzybobranie.

Problem w tym, że jest ono

oddalone od drogi asfal-

towej o kilka kilometrów.

Czy mogę pojechać w to

miejsce po drodze leśnej

samochodem?

Policja lub straż leśna

może ukarać opiekuna

psa jedynie za puszcza-

nie go w lesie luzem. Należy

pamiętać, że psy powinny po-

ruszać się po lesie na smyczy.

Za puszczanie psa luzem może

zostać potraktowane jedynie

świadome zachowanie właści-

ciela, który spuszcza go ze

smyczy lub wchodzi do lasu

z biegającym przy nim zwie-

rzęciem. Ukarane mandatem

mogą być nawet osoby, które

puszczają zwierzę wolno

w swoim lesie. Inaczej muszą

być natomiast traktowane sy-

tuacje, gdy pies ucieknie wła-

ścicielowi do lasu lub zerwie

się z uwięzi. Uwaga! Puszcza-

nie psa luzem nie jest zabro-

nione podczas polowania, do

którego uprawnieni są jedynie

wykwaliﬁkowani myśliwi.

Podstawa prawna

Art. 166 ustawy z 20 maja 1971 r.

– Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 482 z późn. zm.).

Czy dostanę

karę za niszczenie

muchomorów

W czasie grzybobrania

niszczę muchomory sro-

motnikowe, które łudząco

przypominają jadalne kanie

czubajki. Chcę w ten sposób

ustrzec mniej doświad-

czonych grzybiarzy przed

śmiertelną pomyłką. Czy

mogę za to zostać ukarany?

SHUTTERSTOCK

Grzywna może zostać

nałożona jedynie na

osoby, które w czasie

pobytu w lesie rozgarniają

ściółkę i niszczą grzyby lub

grzybnię (art. 163 kodeksu wy-

kroczeń). Dosłowne sformuło-

wanie przepisu pozwala więc

na pociągnięcie do odpowie-

dzialności za wykroczenie

jedynie tych, którzy roz-

garniają w lesie ściółkę

i jednocześnie niszczą

grzyby lub grzybnię.

Karalny nie jest nato-

miast wyłącznie jeden

z wymienionych spo-

sobów zachowania się,

np. wyłącznie niszczenie

grzybów (chociaż jest to for-

malnie zabronione przez usta-

wę o lasach). Jeżeli jednak zda-

rzy się, że strażnik leśny zechce

ukarać czytelnika mandatem,

może on odmówić jego przy-

Poruszanie się po lesie

pojazdami silnikowymi

jest zakazane. Nie moż-

na wjechać autem na taki teren,

nawet jeżeli nie jest on zagro-

dzony szlabanem lub oznaczo-

ny zakazem wjazdu. Prawo do-

puszcza ruch pojazdów

silnikowych, zaprzęgowych

i motorowerów w lesie w kilku

sytuacjach. Można poruszać się

drogami publicznymi lub dro-

gami leśnymi, o ile są one ozna-

czone pozwalającymi na to dro-

gowskazami. Ograniczenia te

nie dotyczą inwalidów. Po wła-

snym lesie pojazdami silniko-

wymi mogą poruszać się ich

właściciele. Postój pojazdów na

drogach leśnych jest dozwolony

wyłącznie w miejscach do tego

przeznaczonych i wyraźnie

oznakowanych. Za złamanie

zakazu wjazdu do lasu lub za-

parkowanie samochodu

w miejscu do tego nieprzezna-

czonym grozi grzywna od 20 zł

do 5000 zł.

Podstawa prawna

Art. 29 ustawy z 28 września 1991 r.

o lasach (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1153

ze zm.).

Art. 161 ustawy z 20 maja 1971 r.

– Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 482 z późn. zm.).

Czy sprzedawanie

grzybów na chodniku

jest zakazane

Co roku sprzedaję grzyby

zebrane w lesie. W zeszłym

tygodniu zostałam jednak

upomniana przez policję,

że nie mogę tego robić na

chodniku w środku miasta,

bo od tego jest targowisko.

Czy jest to zakazane?

Czy mogę zostać

ukarana za zabranie

psa do lasu

Zabrałam na grzyby psa

– na smyczy i w kagańcu.

W pewnym momencie

wyrwał mi się i przestra-

szył kobietę, która także

zbierała grzyby. Powiedzia-

ła, że zadzwoni na policję

i dostanę mandat za cho-

dzenie z psem po lesie. Czy

jest to zabronione?

Od blisko trzech lat

obowiązują przepisy,

które w znaczący spo-

sób ograniczają możliwość

handlowania na terenach

miast. Każda osoba, która pro-

wadzi sprzedaż na terenie na-

leżącym do gminy lub będą-

cym w jej zarządzie poza

miejscem do tego wyznaczo-

nym, może zostać ukarana

przez policję lub straż miejską.

Handel musi odbywać się na

bazarach i targowiskach. Uka-

rani mogą zostać sprzedawcy,

którzy oferują swój towar na

chodniku, parkingu przed su-

permarketem lub na poboczu

ruchliwej trasy. Literalne

brzmienie przepisu art. 60

k.w.

wskazuje na to, że za prowa-

dzanie sprzedaży w zakaza-

nym miejscu będą mogły zo-

stać ukarane także osoby

oferujące płody rolne, grzyby,

jagody. Każdy przypadek za-

bronionego handlu musi zo-

stać indywidualnie oceniony

przez funkcjonariusza.

Podstawa prawna

Art. 60

par. 1 ustawy z 20 maja

1971 r. – Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U.

z 2013 r. poz. 482 z późn. zm.).

Plik z chomika:

Pajak77

Inne pliki z tego folderu:

DGP_2014_03_20_kadry_i_place.pdf (2775 KB)
DGP_2014_07_22_firma_i_prawo.pdf (2342 KB)
DGP_2014_01_21_przewodnik_msp_leasing.pdf (522 KB)
DGP_2014_05_14_dotacje_unijne.pdf (361 KB)
DGP_2014_08_04_podatki_i_ksiegowosc.pdf (2859 KB)

DGP_2014_09_08_prawo_na_co_dzien.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: