DOWÓDZTWO WOJSK LĄDOWYCH
DWLąd. Wewn. 12/2002
POWSZECHNA OBRONA PRZECIWLOTNICZA
Poradnik dowódcy pododdziału
2002
Spis treści
Strona
Wstęp 5
1. Powszechna obrona przeciwlotnicza 6
1.1. Zasady ogólne 6
1.2. Podstawowe zadania dowódcy w zakresie powszechnej
obrony przeciwlotniczej 7
2. Organizacja powszechnej obrony przeciwlotniczej
w warunkach garnizonowych 9
3. Metodyka kontroli powszechnej obrony przeciwlotniczej 17
4. Organizacja powszechnej obrony przeciwlotniczej
w warunkach bojowych 21
4.1. Zasady ogólne 21
4.2. Organizacja powszechnej obrony przeciwlotniczej w czasiedziałań bojowych 22
4.3. Organizacja powszechnej obrony przeciwlotniczej w czasieprzemieszczenia 24
Literatura 27
Załączniki 28
WSTĘP
Poradnik dowódcy pododdziału jest próbą kompleksowego ujęcia problematyki dotyczącej przedsięwzięć związanych ze szkoleniem pododdziałów ogólnowojskowych w zakresie powszechnej obrony przeciwlotniczej. Może zatem wspomagać dowódców pododdziałów w realizowaniu tych przedsięwzięć zgodnie z programem szkolenia.
Opracowanie podejmujące problematykę powszechnej obrony przeciwlotniczej są rozproszone w wielu podręcznikach, skryptach, i innych wydawnictwach oraz w czasopismach specjalistycznych. Zebranie materiałów w jednym dokumencie oraz ujednolicenie interpretacji zagadnień ułatwi więc codzienną działalność szkoleniową.
W poradniku uwzględniono również zmiany, jakie w ciągu ostatnich lat zaszły w powszechnej obronie przeciwlotniczej pododdziałów, a które także uwzględniono w „Regulaminie działań Wojsk Lądowych".
Mówiąc o aktywnej stronie powszechnej OPL, a więc o ogniowym oddziaływaniu na przeciwnika powietrznego, należy równocześnie podkreślić, że obiektami ogniowego oddziaływania będą głównie te cele powietrzne, które bezpośrednio zagrażają danemu obiektowi. Aktywne oddziaływanie na przeciwnika powietrznego za pomocą ognia broni strzeleckiej, pokładowej oraz czołgów i artylerii jest swego rodzaju obroną. Jej rolę można porównać do roli ubezpieczenia, które ma zapewnić bezpieczeństwo danemu obiektowi, jednak ogień otwiera się przeciw temu, kto bezpośrednio i z małej odległości temu obiektowi zagraża. Do potraktowania tego zagrożenia w ten sposób zmusza nas konieczność zapewnienia bezpieczeństwa własnym samolotom i śmigłowcom, gdyż mogą one działać w tej samej strefie i równocześnie ze środkami napadu powietrznego przeciwnika, które nie zawsze w porę uda się zidentyfikować.
1.2. Podstawowe zadania dowódcy w zakresie powszechnej obrony przeciwlotniczej
Bezpośrednia walka z przeciwnikiem powietrznym ma charakter dynamiczny i przebiega w bardzo krótkim czasie, dlatego też kierowanie ogniem zamyka się na szczeblu kompania - pluton. Niemożliwa i niecelowa jest w tym okresie integracja wyższych szczebli dowodzenia. Zasadnicze zadania w zakresie powszechnej OPL wykonują dowódcy pododdziałów w okresie przygotowania do walki z celami powietrznymi. Zadania te sprowadzają się do dwóch grup przedsięwzięć:
1. Zorganizowanie powszechnej OPL:
- rozpatrywanie i organizowanie całości działań bojowych z uwzględnieniem stałego zagrożenia pododdziału uderzeniami z powietrza,
- wykrywanie przeciwnika powietrznego i alarmowanie o nim,
- ustalenie warunków i sposobów prowadzenia ognia do celów powietrznych z etatowej broni strzeleckiej i pokładowej,
- wydzielenie pododdziałów czołgów, artylerii i piechoty do walki ześmigłowcami przeciwnika, ustalenie zasad ich działania i zaopatrzeniew odpowiednią amunicję,
- określenie sposobów maskowania i rozśrodkowania,
- ustalenie głównych sposobów postępowania na wypadek ataku powietrznego.
2. Szkolenie i trenowanie pododdziałów w zakresie zwalczania celów powietrznych i wykonywania czynności zmniejszających skutki uderzeń powietrznych.
Należy pamiętać, że prowadzenie strzelania z broni strzeleckiej i pokładowej do celów powietrznych jest skomplikowane i wymaga od strzelających dużych umiejętności, dlatego szkolenie w tym zakresie należy prowadzić systematycznie i na wysokim poziomie merytorycznym. Szczególnie duże umiejętności muszą posiadać dowódcy kompanii i plutonów. To oni przecież odpowiedzialni są za rozpoznanie celów powietrznych, określenie ich przynależności i podjęcie decyzji o otwarciu ognia. Systematycznego szkolenia wymaga również umiejętne zachowanie się pododdziałów po ogłoszeniu alarmu lotniczego w różnych warunkach działań bojowych i w garnizonie. Należy tu jednak podkreślić, o czym powinni wiedzieć wszyscy żołnierze, że kierownicza rola i odpowiedzialność za organizację powszechnej OPL przypada wprawdzie każdemu dowódcy, jednakże brak ich wytycznych nie zwalnia podwładnych od obowiązku realizacji tych przedsięwzięć.
2. Organizacja powszechnej obrony przeciwlotniczej w warunkach garnizonowych
Zasady ogólne. Współczesne warunki powodują, iż przeciwnik powietrzny może zaatakować niespodzianie z powietrza wojska znajdujące się w garnizonach w czasie stałej gotowości bojowej lub w trakcie osiągania WSGB. W związku z tym wojska muszą być gotowe w każdych warunkach prowadzić walkę z przeciwnikiem powietrznym w ramach samoobrony i wykonywać czynności, które zmniejszają skutki ewentualnego uderzenia z powietrza. W tym celu należy :
- zorganizować sprawnie funkcjonujący system ostrzegania i alarmowania o zagrożeniu z powietrza,
- wyznaczyć pododdziały dyżurne do walki z nisko lecącymi celami,
- przygotować służby dyżurne i rejony koszar do realizacji powszechnej OPL,
- nauczyć stany osobowe działania po ogłoszeniu alarmu lotniczego.
Ostrzeganie i alarmowanie o zagrożeniu z powietrza. Ostrzeganie i alarmowanie wojsk o zagrożeniu z powietrza w warunkach garnizonowych realizuje się, wykorzystując ośrodki alarmowania (OA). Ośrodki alarmowania zadania swoje wykonują na podstawie informacji uzyskanych z sieci ostrzegania o zagrożeniu z powietrza oraz posterunków obserwacji (PO) organizowanych w każdym garnizonie (na budynkach lub w miejscach dobrej widoczności celów powietrznych). Ostrzeganie o zagrożeniu z powietrza organizują korpusy OP w specjalnej sieci 'ostrzegania, w której OA włączają swoje odbiorniki do pracy po wprowadzeniu WSGB, w dniach treningu powszechnego ostrzegania, na specjalny rozkaz.
Wyposażenie służb dyżurnych. W celu zapewnienia właściwego funkcjonowania służb dyżurnych OA i oddziałów w zakresie przyjmowania sygnałów i realizacji innych przedsięwzięć powszechnej OPL, należy wyposażyć je w odpowiednio przygotowane dokumenty i urządzenia. W dyżurce oficera dyżurnego jednostki wojskowej winny się znaleźć:
- sygnały powszechnego ostrzegania i alarmowania,
- mapa stref ostrzegania o zagrożeniu z powietrza,
- przykładowe formy i treści informacji o zagrożeniu,
- aktualne dane radiowe sieci powszechnego ostrzegania Korpusu ObronyPowietrznej (KOP) oraz terminy prowadzenia treningów,
- wykaz obowiązków i czynności służby dyżurnej po otrzymaniu sygnałuo zagrożeniu z powietrza,
- dziennik treningów alarmowania i powszechnego ostrzegania,
- dziennik sygnałów, meldunków ostrzegania i powiadamiania,
- odbiornik do odbierania sygnałów powszechnego ostrzegania,
- radio z zakresem fal długich do odbioru ogólnopaństwowych sygnałówpowszechnego ostrzegania,
- techniczne środki łączności alarmowania pododdziałów o zagrożeniupowietrznym,
- syrena alarmowa.
Na planie obrony jednostki wojskowej należy zaznaczyć:
- rozmieszczenie posterunków obserwacyjnych,
- szczeliny przeciwlotnicze i schrony OPL dla stanu osobowego,
- rozmieszczenie sił wydzielonych do obrony przeciwlotniczej.Miejsce pełnienia służby dyżurnej pododdziału powinno być wyposażonew następujące dokumenty:
- tabele sygnałów powszechnego ostrzegania i alarmowania,
- harmonogram czynności podoficera dyżurnego pododdziału w czasiealarmu lotniczego.
Wszystkie przyjęte sygnały o zagrożeniu z powietrza (ogłoszone i odwołane alarmy lotnicze) należy ewidencjonować. Oficer dyżurny czyni to w książce meldunków żołnierzy pełniących służbę oraz w dzienniku sygnałów, meldunków ostrzegania i powiadamiania, a podoficerowie dyżurni pododdziałów w książce meldunków żołnierzy pełniących służbę.
...
capmaker