Bula opowiesci z narnii.doc

Danuta Bula:    O odbiorze Opowieści z Narnii, czyli jak teksty C.S. Lewisa otwierają czytelnika na nowe doznania

    O pożytkach czytania Opowieści z Narnii trzeba przekonywać młodych czytelników i dorosłych, będących pośrednikami w poznawaniu tych wspaniałych książek dla młodszych dzieci, mimo że prestiżowe brytyjskie opracowanie poświecone literaturze dziecięcej, Oxford Companion to Children’s Literature, uznało je za „najbardziej konsekwentne osiągnięcie na polu dziecięcej literatury fantastycznej spośród wszystkich dzieł autorów dwudziestego wieku”. Jak dodaje David C. Downing Opowieści z Narnii cieszą się zarazem statusem nieprzemijającego bestsellera, obecnie rozchodzi się co roku ponad milion egzemplarzy.[1] Warto przekonywać, by po wielu latach osiemnastoletnia uczennica mogła napisać w swobodnej wypowiedzi na temat  Moja ulubiona książka dzieciństwa: Moją najlepszą książką w dzieciństwie była Lew, Czarownica i stara szafa. Była to książka czarująca i tajemnicza. Z wielkim zainteresowaniem i fascynacją czytałam kolejne rozdziały, nie mogąc doczekać się końca. Książka wywarła na mnie bardzo duże wrażenie i do dziś wspominam ją z chęcią[2]. Młodzi czytelnicy Opowieści zachęcani są przez swoich nauczycieli, by tworzyli swój własny świat fantastyczny. Może się wówczas zdarzyć, że uczennica stworzy taki interesujący tekst:

Moja kraina Senlandia[3]

Moja kraina nazywa się Senlandia. Mieszkają tam wszyscy bohaterowie bajek, książek i filmów. Każdy dom ma inny kolor, dlatego jest to najbardziej kolorowa kraina na świecie. W Senlandii rosną bardzo dziwne rośliny, których nie ma nigdzie indziej, np. tańczące drzewa, palmy kokosowe mające różnokolorowe kokosy z pysznymi sokami, są też tam drzewa zwane kurczodrzewami, na których rosną kurczaki z rożna. Z krzaków można zrywać różne owoce, warzywa i mięsa najlepszego pochodzenia. Środkami komunikacji Senlandii są: deskoodrzutowce i rolkobumbruny. Deskoodrzutowce są podobne do deskorolki, tylko że zamiast kółek mają odpalacze. Latają one w powietrzu, odczytując myśli, dokąd  prowadzący chce jechać. Rolkobumbruny są bardzo podobne do zwykłych rolek, tylko mają doczepione odrzutowce, powodujące, że jedzie się sto razy szybciej niż na zwykłych rolkach. Jedynym środkiem płatniczym w sklepach jest wymiana rzeczami codziennego użytku. W sklepach nie sprzedaje się produktów żywnościowych, bo jedzenie jest darmowe. W krainie Senlandii jest bardzo dużo placów zabaw. Wyróżniamy place zabaw dla dzieci, dorosłych, zwierząt i dla stworzeń, niemieszczących się w tych kategoriach. Mile widziani są tu turyści, przybywający z wyobraźni ludzi. Mają oni darmowe  luksusowe hotele i baseny. Żeby dostać się do Senlandii, trzeba wziąć jakąś ciekawą książkę, wczuć się w rolę bohatera i gotowe. I już tam jesteś mile widziany. Żeby wyjechać   z tej krainy, trzeba poczekać, kiedy zaśniesz. Przyśni Ci się jakieś zadanie, które musisz wykonać. Gość, który wróci z Senlandii, będzie bogatszy w wyobraźnię. Bo tylko człowiek z wyobraźnią przekracza tę magiczną granicę. Więc do dzieła mali i duzi – czytajmy bajki, baśnie i inne książki. Być może któraś z nich zabierze cię do tej krainy. Ćwicz wyobraźnię, bo gdy człowiek dorasta – to wyobraźnia się kurczy!!!

    Cytowana praca jest interesująca także dlatego, że autorka – Roksana dopełniła ją piękną kolorową ilustracją. Piękną, bo bardzo kolorową, ale i zastanawiającą, bowiem nie ma na niej żadnych istot. I to nie dla tego, że dziewczynka nie potrafiła ich narysować.(Roksana jest pod tym względem bardzo uzdolniona). [4] Ta historia znalazła swoją kontynuację. Po pewnym czasie, bezpośrednio po obejrzeniu w kinie ekranizacji Opowieści z Narnii Roksana wzięła udział w konkursie plastycznym organizowanym przez Mc Donald’s pt.  Moja magiczna kraina za drzwiami starej szafy i konkurs wygrała. Tym razem plastyka była ważniejsza, a tekst dopełniał znakomicie kolorową pracę, na której aż roi się od różnych istot. Są tu ludzie, zwierzęta i postacie z filmów, świetnie uchwycone w ruchu, niezwykle dynamiczne i wyraziste. Tak oto Opowieści z Narnii otwierają czytelnika na nowe doznania; pragnienia i potrzeby.   

    Książka czytana w dzieciństwie rozbudza wyobraźnię, skoro ankietowana kobieta pisze: Zapamiętałam głównie sam moment przechodzenia przez szafę do innego, baśniowego świata. W domu mojej babci stała taka duża trzydrzwiowa szafa (taka, jak ta z pomnika Lewisa w Belfaście). Wiele razy zamykałam się w niej, szukając jakiegoś tajnego przejścia w nadziei, że i ja odkryję swoją Narnię.[5] Tekst czytany przez dziecko pozwala utożsamiać się z dziecięcym bohaterem, co nie znaczy, że jest książką tylko dla młodego odbiorcy. Także dlatego, że dorośli są w Opowieściach dość licznie reprezentowani. Pytani przez mnie różni czytelnicy Opowieści: Komu polecilibyście Państwo te książki? Dorosłym? Dzieciom? Młodzieży? Dlaczego? Odpowiadają w ten sposób: Ta książka jest uniwersalna i myślę, że spodoba się każdemu.[6]I dzieciom i dorosłym. Książka daje się czytać na kilku poziomach. Może być po prostu fantastyczna przygodą, moralitetem o walce dobra ze złem, można ją (jak to robi wielu) odczytywać w kontekście chrześcijaństwa.[7]Przede wszystkim dzieciom jako alegorię dobra i zła, naukę wartości.[8]Opowieści z Narnii można czytać w każdym wieku, bo przekazują uniwersalne treści.[9]Dzieciom, ale chyba nie wszystkim… .W ogóle jest to książka dla ludzi, którzy lubią fantastykę, chyba trochę dla marzycieli i idealistów.[10] Każdemu, choć zdecydowanie dorosły musi mieć w sobie dziecięctwo w najlepszym tego słowa rozumieniu – musi się jak dziecko umieć dziwić, musi mieć dziecięcą wyobraźnię.[11]Młodzieży, ponieważ gatunek fantasy jest najpopularniejszy wśród młodzieży i najbardziej do niej przemawia.[12] Dzieciom i młodzieży jako przygotowanie do odbioru treści religijnych poprzez tekst, który z pozoru wolny jest od takiej tematyki.[13]Dzieciom, ponieważ rozwija wyobraźnię.[14]

    Niektórzy ankietowani przyznawali, że chętnie powtórzą sobie lekturę Opowieści, bo były dla nich ważne i pozostało miłe wrażenie z poprzedniej lektury. Jedna z pań ankietowanych dodaje, że jej dzieci po obejrzeniu ekranizacji Opowieści poprosiły o książki i przeczytały cały siedmioksiąg.

    Ankietowanie miłośników Narnii przekonało autorkę opracowania o dostępności książek C. S. Lewisa także dla młodych współczesnych nam czytelników. Książki te nie są cenione tylko przez fachowców, ale otwierają wszystkich czytelników na nowe doznania i potrzeby; pozwalają analizować nie tylko realia narnijskie, ale także osobiste wybory w konkretnych sytuacjach. Stają się przewodnikami dla tych, którzy mają głęboką potrzebę otwarcia się na drugiego człowieka i jego sposób widzenia świata, a także na Boga, bo jak pisze jedna z ankietowanych kobiet: Ta bajka bardzo przypomina Pismo Święte.[15]

2