Sala tradycji 8 Flotylli Obrony Wybrzeża - przewodnik.pdf

(932 KB) Pobierz
1
PRZEWODNIK PO SALI TRADYCJI 8.FOW
SALA TRADYCJI
8.FLOTYLLI OBRONY WYBRZEŻA
im. wiceadmirała Kazimierza PORĘBSKIEGO
Idea zorganizowania Sali Tradycji 8.FOW zrodziła się w jej
Dowództwie na początku lat osiemdziesiątych. Staraniem grona
oficerów oraz świnoujskiej społeczności rozpoczęto intensywną
działalność na rzecz gromadzenia historycznych militariów.
W 1984 roku powstała jako Salę Pamięci Jednostki Wojskowej
Nr 2454 wg projektu plastycznego chor. szt. Andrzeja Smugi oraz
wykonawców: kmdr ppor. Adama Makieły, kpt. Mirosława Prażucha
i chor. Bronisława Zielińskiego.
W latach 1993/94 została zmodernizowana przez zespół
oficerów Wydziału Społeczno – Wychowawczego Flotylli. W 2008 roku
wykonana została wg projektu: kmdr por. rez. Piotra Andrzejewskiego
i kmdr ppor. Tomasza Dolnego przy współudziale oficerów
i podoficerów Wydziału Wychowawczego 8.FOW, pracowników Klubu
Garnizonowego Świnoujście oraz Studia Reklamy „Kameleon”.
Sala Tradycji poprzez zawarte w niej zbiory historyczne spełnia
istotną rolę w upowszechnianiu chlubnych tradycji oręża polskiego,
Marynarki Wojennej RP, bojowej chwały jednostek oraz ich osiągnięć
szkoleniowo – wychowawczych.
KULTYWOWANIE TRADYCJI ORĘŻA POLSKIEGO
Tradycjami wojskowymi nazywamy historycznie ukształtowane
obyczaje i zasady postępowania oparte na procesie kultywowania
i upowszechniania dokonań Polskich Sił Zbrojnych na przestrzeni
dziejów. W aspekcie społeczno-pedagogicznym tradycje wyrażają się
w posiadaniu i pielęgnowaniu wiadomości dziedzictwa i kontynuacji
tego, co przechodzi z pokolenia na pokolenie, dorobku materialnego
i duchowego przodków. Szczególną wartość historyczną i moralną
mają tradycje orężne, które na przestrzeni dziejów odgrywały
decydującą rolę w kształtowaniu ducha bojowego, stanu moralnego
dowódców i szeregowych żołnierzy, budzeniu esprit de corps
i poczucia zwartości oddziałów wojskowych Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej.
2
Tradycje oręża polskiego są źródłem głębokich i patriotycznych
treści. Dziedziczenie i kultywowanie ich kształtuje obywatelskie
postawy, pogłębia procesy integracyjne i zwartość sił zbrojnych,
pobudza do wzmożonego wysiłku szkoleniowego oraz wzmacnia więzi
wojska
ze
społeczeństwem.
Tradycje
orężne
wytwarzają
w społeczności żołnierskiej, oddziałach, jednostkach, związkach
i w całych siłach zbrojnych więź nie narzucona z góry regulaminami
i hierarchicznym podporządkowaniem, ale więź wynikającą z serca,
z szacunku dla takich wartości, jak: dzieje jednostki, sztandar, odznaka
pamiątkowa, patron, duma z przynależności do danej broni i służby,
ceremoniał wewnętrzny, barwa broni i krój munduru.
Dziedziczenie i kultywowanie tradycji orężnych ma ogromny
walor moralny, społeczny i wychowawczy. Integruje nie tylko oddziały
wojskowe, ale i wzmacnia więzi wojska ze środowiskami kombatantów
i społeczeństwem regionu stacjonowania jednostki. Służy również
postrzeganiu armii jako wojska narodowego.
Każda armia na świecie ma swoje tradycje kształtowane przez
wieki, przez setki żołnierskich pokoleń. W wielu armiach są one
pieczołowicie
kultywowane,
stanowią
nadrzędną
wartość
w wychowaniu wojskowym, kształtowaniu patriotyzmu, ducha
narodowego. Tradycje w wielu armiach stanowią najwyższej rangi
kodeks moralny, którego złamanie wyklucza oficerów i żołnierzy ze
służby wojskowej, z życia społeczności żołnierskiej.
PATRON 8.FLOTYLLI OBRONY WYBRZEŻA
Wiceadmirał Kazimierz PORĘBSKI
należał do grona
współtwórców Polskiej Marynarki Wojennej. Urodził się 15 listopada
1872 roku w Wilnie. W latach 1892 – 1917 pełnił służbę w carskiej
armii na różnych stanowiskach (od dowódcy okrętu, aż po dowódcę
morskiego rejonu Zatoki Fińskiej). W listopadzie 1918 roku wstąpił do
Wojska
Polskiego.
Dzięki
kwalifikacjom
i
umiejętnościom
organizacyjnym został szefem Departamentu dla Spraw Morskich (maj
1919r.). Departament podjął szereg działań mających na celu
przygotowanie do zajęcia przez Polskę wybrzeża morskiego,
formowanie jednostek Marynarki Wojennej (flotylli wiślanej i pińskiej)
i uzyskania odszkodowań z podziału floty wojennej byłego cesarstwa
niemieckiego.
Przedmiotem szczególnej troski admirała był dobór właściwych
kadr. Dzięki jego zabiegom utworzono Szkołę Morską w Tczewie oraz
Oficerska Szkołę Marynarki Wojennej w Toruniu. Był jednym
z pierwszych, który przedstawił koncepcję budowy dużego portu na
3
polskim wybrzeżu. Brał udział w wojnie polsko – rosyjskiej obejmując
dowództwo najbardziej na północ wysuniętego odcinka obrony
przedmieścia warszawskiego Zegrze – Dębe. Za wykonane działania
odznaczony został Krzyżem Walecznych.
W 1925 roku w wyniku znacznych zmian personalnych
w Kierownictwie Marynarki Wojennej i Dowództwie Floty zwolniony
został ze stanowiska szefa KMW. Zmarł w stolicy 20 stycznia 1933
roku.
Był uhonorowany
wysokimi
odznaczeniami
polskimi
i zagranicznymi, m.in. Orderem Odrodzenia Polski 4 klasy, Krzyżem
Walecznych, Francuską Legią Honorową 4 klasy, Koroną Włoch
I klasy i Srebrnym medalem za akcję ratunkową w Messynie.
Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 czerwca 1994
roku 8.Flotylla Obrony Wybrzeża przyjęła imię wiceadmirała
Kazimierza Porębskiego – współtwórcy polskiej Marynarki Wojennej
oraz żarliwego orędownika Polski morskiej.
4
WSPÓŁPRACA ZAGRANICZNA
Istotnym elementem przygotowań polskich sił zbrojnych do
członkostwa w NATO był ich udział w programie „Partnerstwo dla
pokoju”. Duże zaangażowanie Polski w ten program sprzyjało
integracji wojsk.
8.Flotylla Obrony Wybrzeża współpracuje z siłami morskimi
innych państw już od początku lat 90. ubiegłego wieku, głównie na
obszarze Bałtyku, cieśnin duńskich oraz Morza Północnego. Kontakty
te polegają na składaniu wizyt okrętów, organizowaniu oficjalnych
i roboczych spotkań przedstawicieli sztabów i dowództw jednostek
flotylli, odbywaniu przez oficerów studiów za granicą, a także na
prowadzeniu wspólnych ćwiczeń na morzu.
Partnerstwo dla pokoju
16 sierpnia 1995 roku, ministrowie obrony Niemiec, Volker
Ruhe, i Rzeczypospolitej Polskiej, Wojciech Okoński, podpisali w Bazie
Morskiej Warnemünde porozumienie o współpracy patronackiej
między Flotyllą Kutrów Rakietowych a 8 Flotyllą Obrony Wybrzeża.
Była to ósma z kolei umowa regulująca zasady współpracy między
Siłami Morskimi Niemiec a polską Marynarką Wojenną, wynikająca
z traktatu o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, podpisanym
17 czerwca 1991 roku. Tym samym zapoczątkowano nowy etap
współpracy między flotyllami. Podpisany 12 czerwca 1997 roku
dokument o partnerstwie i wzajemnej współpracy między 8 Flotyllą
Obrony Wybrzeża a Flotyllą Trałowo-Minową z Olpenitz zwiększał
zakres przedsięwzięć szkoleniowych i rekreacyjnych. Kontakty
i ćwiczenia na morzu miały służyć nawiązaniu i utrwalaniu
przyjacielskich związków tych jednostek. Warto zaznaczyć, że znaczna
część kadry ówczesnej Bundesmarine urodziła się i wychowała
w zachodnich landach RFN. Stanowiło to pewną barierę
psychologiczną, który należało przełamać, aby zmienić mentalność
i sposób myślenia niemieckich marynarzy.
Wizyty okrętów niemieckich umożliwiły polskiej kadrze
i marynarzom poznanie podstawowego uzbrojenia oraz wyposażenia
tych jednostek. Udostępniane do zwiedzania niemieckie okręty budziły
ogromne zainteresowanie także mieszkańców Świnoujścia oraz
turystów. Obydwu stronom zależało na wyzbyciu się uprzedzeń oraz
znalezieniu płaszczyzny dalszej współpracy.
Pierwsze wspólne szkolenia na morzu okrętów niemieckich
i polskich pozwoliły na skonfrontowanie wiedzy i umiejętności,
wymianę poglądów oraz poznanie sprzętu. Duże znaczenie miała
5
wymiana załóg – umożliwiła pogłębienie wiedzy o sposobach
taktycznego użycia sił oraz wzajemne poznanie.
Udział młodych oficerów 8 Flotylli Obrony Wybrzeża wraz
z żonami w seminariach zorganizowanych przez stronę niemiecką
i finansowanych z funduszu Niemiecko-Polskiego Stowarzyszenia
Młodzieży sprzyjał nawiązaniu przyjacielskich kontaktów kadry obydwu
flotylli. Od 1997 roku kontakty te są zacieśniane także dzięki młodzieży
– dzieciom kadry zawodowej, które co roku uczestniczą w wymianie,
spędzając tygodniowe wakacje w Świnoujściu i Warnemünde. Polska
i niemiecka młodzież uczestniczy m.in., w zajęciach szkolnych –
doskonali język angielski oraz zwiedza region, zapoznając się z jego
historią, zabytkami, kulturą oraz obyczajami sąsiadów.
We wrześniu 1997 roku ówczesny dowódca 8 Flotylli Obrony
Wybrzeża kontradmirał Stanisław Kasperkowiak w uznaniu zasług w
działaniach na rzecz partnerstwa polskiej i niemieckiej marynarki
wojennej został odznaczony Honorowym Krzyżem Bundeswehry
w Złocie.
W 1998 roku 8.Flotylla Obrony Wybrzeża poszerzyła swoje
kontakty zagraniczne, m.in. 26 czerwca podpisała trójstronne
porozumienie o wzajemnej współpracy z 3.Eskadrą Królewskiej
Marynarki Wojennej Danii, bazującą w Frederikshavn, oraz Flotyllą
Trałowo-Minową Sił Morskich Niemiec, stacjonującą w Olpenitz.
Współpraca ta miała na celu ujednolicenie sposobu działania sił
trałowo-minowych oraz ułatwienie polskim załogom przystosowania się
do funkcjonowania w strukturach NATO. Efektem tego porozumienia
były także częstsze wizyty oraz rejsy okrętów.
Zacieśnieniu współpracy służą wspólne ćwiczenia płetwonurków
z Bazy Morskiej Warnemünde oraz z Dywizjonem Pomocniczych
Jednostek Pływających komend portów wojennych Świnoujście
i Kołobrzeg. Nurkowania w parach jednorodnych i mieszanych
pozwalają na doskonalenie sygnalizacji powszechnie stosowanej przez
płetwonurków podczas wykonywania różnego rodzaju prac
podwodnych. Ćwiczenia te umożliwiają również poznanie i porównanie
technik nurkowania oraz technik samoratowania się i udzielania
pomocy płetwonurkom, a także poznanie wykorzystywanego sprzętu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin