12.odt

Gdańsk, 30.05.2011r.

Metody doświadczalne w analizie
konstrukcji

Temat: „Wyznaczanie reakcji podporowej belki ciągłej”

Opracowali:           
Bartosz Grzebiński
Wojciech Klimas   

1. Opis doświadczenia pierwszego.

Założeniem ćwiczenia pierwszego było wyznaczenie reakcji podporowej belki statycznie niewyznaczalnej. Aby wyznaczyć poszukiwaną reakcję należało przyjąć schemat statyczny belki z podporą w punkcie C. Belkę obciążono w punkcie w punkcie F odległym o 20cm od podpory E siłą 9,8 N. Dla tak obciążonego układu odczytano wskazania licznika zegarowego umieszczonego przy podporze C (odczyt początkowy). Następnie belkę odciążono i przyjęto schemat statyczny pozbawiony podpory w punkcie C. Ponownie obciążono układ siłą 9,8 N w punkcie F i dokonano odczytu wskazań licznika w punkcie C (odczyt końcowy). Ostatnim etapem wykonania ćwiczenia było zawieszenie w punkcie C szalki oraz stopniowe wypełnianie jej śrutem do momentu gdy wskazania licznika pokryją się z odczytem początkowym. Ciężar szalki wraz z śrutem równy będzie reakcji wystepującej w tej podporze.

2. Wyniki doświadczenia pierwszego.

Dla odpowiednich pomiarów masy szalki wraz ze śrutem wynosiły odpowiednio:
                                       

Średnia  wartość wskazania licznika zegarowego:
Średnia wartość masy szalki wraz ze śrutem:

Wartość reakcji podporowej:

3. Schemat statyczny belki ciągłej wraz z podporą w punkcie C

3.1 Wyznaczenie reakcji podporowych

4. Opis doświadczenia drugiego

Założeniem ćwiczenia drugiego było wyznaczenie przemieszczeń belki ciągłej o schemacie statycznym jak w ćwiczeniu pierwszym (z podporą w punkcie C). Aby wyznaczyć przemieszczenia punktów charakterystycznych belkę obciążono w punkcie F oddalonym od podpory E o 20cm siłą 9,8 N (1kg). Po zadaniu obciążenia odczytano wskazania liczników umieszczonych w punktach Bi D.

5. Wyniki doświadczenia drugiego

6. Wyznaczenie wartości przemieszczeń

7. Wnioski

Zarówno wyniki ćwiczenia pierwszego jak i drugiego pokrywają się z teoretycznymi obliczeniami wykonanymi za pomocą programu RM-Win. Zastosowana metoda numeryczna pozwala na uzyskanie dokładności dochodzących w przypadku obliczania sił do trzeciego miejsca po przecinku wyrażone w kN, a w przypadku przemieszczeń do czwartego miejsca po przecinku wyrażone w metrach. Niewielkie rozbieżności, sięgające drugiego miejsca po przecinku są wynikiem niedokładności urządzeń pomiarowych, oraz reologicznych właściwości aluminium.