system-mm2.pdf

(305 KB) Pobierz
Pojęcie systemu i rygory jego stosowania
Podejście cybernetyczne polega na rozpatrywaniu badanych obiektów
złożonych z różnych elementów jako zbioru tych elementów powiązanych ze
sobą przez relacje w jedną całość nazwaną systemem. Objaśniono
obowiązujące w takim postępowaniu rygory i korzyści stąd płynące.
Najważniejszym rygorem jest funkcjonalność - każdemu podsystemowi
przyporządkowuje się jedną funkcję działania i każdemu działaniu
przyporządkowuje się tylko jeden podsystem.
Wstęp
Żywiołowy rozwój interdyscyplinarnych teorii, trwający od lat
czterdziestych bieżącego stulecia, stał się doniosłym czynnikiem
postępu nauki. Trudno się jednak dziwić, że ta żywiołowość
przyczyniła się także do powstania rozmaitych nieporozumień,
trudnych do uniknięcia, gdy wielu naukowców w wielu krajach pracuje
jednocześnie nad tą samą problematyką. Przejawiło się to w mglistym
lub rozbieżnym pojmowaniu cybernetyki, informacji, organizacji,
systemów itp., czego oznaką jest mnogość publikacji poświęcanych
objaśnianiu tych pojęć. Na tym tle dochodzi do przewlekłych i jałowych
sporów terminologicznych, polegających na domniemaniach znaczeń
słów, cytowaniu definicji podawanych przez różnych autorów i
komponowaniu własnych, z pominięciem spraw istotnych, tj. potrzeb
przesądzających o rozwoju problematyki interdyscyplinarnej.
Rzecz w tym, że w nauce tradycyjnej rozróżniano dyscypliny
specjalne, zajmujące się wyodrębnionymi fragmentami rzeczywistości,
oraz matematykę jako dyscyplinę ogólną, zajmującą się logicznymi
operacjami liczbowymi mogącymi się ewentualnie przydać do
rozwiązywania problemów w dyscyplinach specjalnych.
Biorąc
pod
uwagę,
że
matematyka
(wraz
z
logiką
matematyczną) to dyscyplina ogólna abstrakcyjna, a dyscypliny
specjalne to dyscypliny szczególne konkretne, łatwo zauważyć, że w
celu
matematycznego
rozwiązania
jakiegokolwiek
problemu
specjalnego trzeba przejść od szczególności do ogólności oraz od
konkretności do abstrakcyjności (i z powrotem, przy wykorzystywaniu
otrzymanego rozwiązania matematycznego). Im bardziej złożony jest
problem, tym większe nastręczają się przy tym trudności, toteż
wcześniej czy później musiała się nasunąć idea, żeby takie przejście
dokonywać na dwie raty: najpierw od szczególności do ogólności przy
zachowaniu konkretności, a potem od konkretności do abstrakcyjności
przy zachowaniu ogólności (i z powrotem). Wynika stąd potrzeba
istnienia dyscypliny ogólnej, konkretnej, jako pośredniej między

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin