37. Skala Hunta-Hessa- do czego służy?
Skala Hunta- Hessa służy do oceny stanu chorych po krwotokach podpajęczynówkowych z powodu pękniętego tętniaka lub naczyniaka mózgu.
38. Przy czym występuje zespół Guillaina- Barrego? (przy polineuropatii).
Zespół Guillaina- Barrego- zapalna poliradikulopolineuropatia ( zajęte są korzenie i nerwy obwodowe) o charakterze demielinizacyjnym, obejmująca włókna ruchowe, czuciowe i autonomiczne. Wystąpienie objawów często jest poprzedzone przebytą kilka dni lub tygodni wcześniej infekcją ukł oddechowego lub przewodu pokarmowego bądź po szczepieniu.
Czyli Zespołowi Guillaina-Barrego występuje razem z polineuropatia(?)
39. Dużo opisów przypadków o uszkodzeniu rdzenia kręgowego.
Opis przypadku
Chory, lat 50, został przyjęty do szpitala po upadku z drzewa, w wyniku którego doznał urazu głowy i kręgosłupa szyjnego z uszkodzeniem rdzenia kręgowego na poziomie C6. Badanie przedmiotowe wykazało: chory przytomny, zorientowany autopsychicznie i allopsychicznie, obecne porażenie wiotkie kończyn dolnych z całkowitym zniesieniem napięcia mięśnia zwieracza odbytu oraz porażenie spastyczne kończyn górnych, kwalifikujące chorego do kategorii A wg Skali Oceny Funkcji Ruchowej Frankela. Tomografia komputerowa wykazała cechy przebytego zwichnięcia chwilowego z samoistnym nastawieniem w obrębie kręgosłupa szyjnego, nie dając tym samym wskazań do leczenia operacyjnego. Wyniki badań laboratoryjnych – w tym stężenia elektrolitów w surowicy krwi – pozostawały w granicach prawidłowych.
U chorego wdrożono rehabilitację przyłóżkowa i w kolejnych dobach leczenia obserwowano stopniowy powrót napięcia czynnego mięsni w obrębie kończyn górnych przy braku progresji zmian w obrębie kończyn dolnych.
W 11. dobie hospitalizacji u chorego wystąpiła nagła utrata ?wiadomości. Kontrolna tomografia komputerowa nie wykazała istotnych odchyleń od normy. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono stężenie sodu w surowicy krwi wynoszšce 102 mmol l-1. Po przeniesieniu do oddziału intensywnej terapii chory był nieprzytomny, jednak z wydolnym układem oddechowym i krążeniowym (SAP/DAP 120/70 mm Hg, HR 60 min-1). Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej wyrównywano według ogólnie przyjętych zasad. Zastosowano dożylną infuzję hipertonicznego roztworu chlorku sodowego z prędkości 1 mmol l-1 h-1. Obserwowano stopniową poprawę parametrów laboratoryjnych i wzrost stężenia sodu w surowicy krwi do wartości 130 mmol l-1. Powrót świadomości u chorego nastšpił przy stężeniu sodu w surowicy krwi 112 mmol l-1. Po czterech dobach leczenia przekazano go do oddziału macierzystego.
W 20. dobie od urazu u chorego wystąpiły objawy moczówki prostej. Rozpoznano pourazowy zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny i rozpoczęto substytucję wazopresyny, w wyniku czego uzyskano poprawę stanu klinicznego. W 29. dobie od urazu chorego poddano interwencji chirurgicznej, polegającej na usunięciu jądra miażdżystego C5-C6 oraz stabilizacji kręgosłupa szyjnego płytą. W wyniku operacji uzyskano poprawę stanu neurologicznego i czynności ruchowej kończyn górnych. Kontynuowano rehabilitację.
W 65. dobie hospitalizacji wystąpiło nagłe zatrzymanie krążenia. Wobec nieskuteczności akcji resuscytacyjnej chorego uznano za zmarłego.
40. Jak się goi rana czysta chirurgicznie?
Rana czysta chirurgicznie (cięta) goi się przez rychłozrost. Takie gojenie się rany dzieli się na dwa etapy. Pierwszy okres to oczyszczanie rany, który w przypadku rany ciętej jest bardzo krótki , a drugi to odbudowa ubytku. Jeśli brzegi takiej rany zostają zbliżone to goi się ona w ciągu tygodnia. Faza oczyszczania-brzegi rany są obrzęknięte, zaczerwienione i cieplejsze. Okolica jest bolesna. Okres odbudowy- znika obrzęk i zaczerwienienie oraz zmniejsza się bolesność rany. Jej ściany i dno zaczynają pokrywać się ziarniną, jednocześnie stwierdza się zmniejszenie powierzchni rany dzięki kurczeniu się głębszych warstw ziarniny. Z brzegów rany nasuwa się naskórek. Ziarnina ulega zwłóknieniu, twardnieje, a przede wszystkim kurczy się wielokrotnie i przemienia w bliznę.
41. Co jest podstawą profilaktyki przeciwodleżynowej?
Priorytetem w zakresie profilaktyki przeciwodleżynowej jest redukcja ciśnienia
wywieranego na tkanki miękkie pacjenta.
(w niektórych źródłach jako priorytet podawana jest pielęgnacja skóry, ale te źródła są mniej wiarygodne. W innej literaturze jako priorytet podawana jest redukcja ciśnienia wywieranego na tkanki miękkie i pielęgnacja skóry)
Profilaktyka to szereg działań i zabiegów z użyciem
sprzętu, które mają zmniejszyć wpływ szkodliwych czyn-
ników i w efekcie zmniejszyć ryzyko powstania odleżyn.
Jeżeli powstanie rana, dalsze stosowanie metod profilak-
tyki jest niezbędne do poprawy warunków gojenia.
Profilaktykę przeciwodleżynową należy zaplanować,
uwzględniając hierarchię działań uwarunkowaną naj-
istotniejszymi czynnikami zagrażającymi.
Priorytetem w tym zakresie jest redukcja ciśnienia
Działania umożliwiające osiągnięcie tego stanu to:
• zmiana pozycji ułożenia ciała (odstępy czasowe indy-
widualne dla każdego chorego i dostosowane do jego
stanu klinicznego), do dokumentowania może posłu-
żyć 24-godzinna karta zmiany pozycji Lowthiana [8
skuteczna kontrola objawów umożliwiająca ww. dzia-
łanie (bólu, duszności, przykurczy); ważną rolę w tym
procesie może odgrywać farmakoterapia, psychotera-
pia, fizjoterapeuta lub terapeuta zajęciowy;
• w sytuacjach trudnych zastosowanie ułożenia na bo-
ku pod kątem 30° [9];
• zastosowanie sprzętu pozwalającego na prawidłowe
rozproszenie ucisku – podkładki z plastycznego żelu, fu-
tro baranie, podpórki pod pięty i łokcie z poliuretanu [2];
• materace przeciwodleżynowe różnej klasy, dostosowa-
ne do stopnia zagrożenia.
Równie znaczącym działaniem jest ocena stanu skó-
ry i zabiegi pielęgnacyjne zapobiegające jej uszkodzeniu:
• mycie z użyciem delikatnych środków kosmetycznych
(pH=5,5) – najskuteczniejsza jest kąpiel w wannie z do-
datkiem oliwki;
• natłuszczanie z zastosowaniem preparatów z lanoliną;
• stosowanie środków tworzących film ochronny (Mena-
lind, Prevacare), szczególnie u chorych z nietrzymaniem
moczu i stolca;
• zastosowanie w celach ochronnych skóry opatrunków
nowoczesnej generacji (poliuretanowe błony półprze-
puszczalne, cienkie płytki hydrokoloidów);
• masaże poprawiające ukrwienie skóry z wyjątkiem ob-
szarów nad wyniosłościami kostnymi; nie stosuje się
oklepywania skóry spirytusem – powoduje macerację
naskórka;
• stosowanie jednorazowych środków higienicznych
(pieluchomajtki), naczyń jednorazowych (kaczki,
baseny), eliminacja gumowych lub plastikowych pod-
kładów, ochrona przed nietrzymaniem moczu i stol-
ca – cewnik zewnętrzny do odprowadzenia moczu,
cystostomia nadłonowa, cewnik do pęcherza moczo-
wego – ostateczność!;
• odpowiednia delikatna bawełniana bielizna pościelo-
wa i osobista.
Inne działania wspierające profilaktykę to:
• prawidłowe nawodnienie i prawidłowe odżywienie – od-
powiednio zbilansowana dieta odgrywa bardzo ważną
rolę w utrzymaniu integralności skóry [11],
• zapobieganie urazom wynikającym z nieprawidłowej
techniki pielęgnacji,
• zapobieganie infekcjom
aniolbezserca