Notatki Mistrzowie Kina Amerykańskiego:
GREGG ARAKI:
Debiut: 1987 (przed przełomem dokonanym przez Soderbergha) – „Troje zagubionych ludzi w nocy”:
è Zapowiada styl i tematykę późniejszych filmów
è Rezygnacja z kina ściśle narracyjnego
è Inspiracja Nową Falą
è Historia 3 osób: Alicji zajmującą się wideo, Davida – homoseksualnego muzyka. Tym trzecim jest craig, partner Alicji, zafascynowany jednocześnie jej przyjacielem
„Długi weekend” (1989):
è Psychodrama pomiędzy trzema parami: lesbijka Rachel i heteroseksualna Leah spotykają po latach przyjaciela ze szkoły – homoseksualnego Michaela.
è Dołączają do nich partnerzy dziewczyn i były kochanek M. – Alex.
è Wzajemne kłótnie i konflikty osią fabuły
è Poczucie zagubienia i niepewność własnej tożsamości – później w trylogii zapowiedzianej przez „Całkowicie Popieprzony” (1993)
„Końcówka życia” (1992)
è Manifest New Queer Cinema
è Większy budżet niż poprzednie
è Zapis gwałtownego związku dwóch mężczyzn chorych na AIDS, ich desperackiego pędu ku śmierci. Jeden z bohaterów – Jon, krytyk filmowy. Drugi – Luc/Luk – prostytuujący się młody mężczyzna
è Podróż dwójki przez krajobraz popkultury
è Zestawienie brutalności i emocji (dedykacja reżysera – „to big white house full of republican Fuckheads”)
è Realizm łączony z dużą dozą odrealnienia
è Fabuła zepchnięta na drugi plan, ważne są relacje
Trylogia Teen Angst:
è Całkowicie Popieprzony
è Przeklęte Pokolenie
è Nigdzie
· Wszystkie o dośw. Młodego pokolenia
a) I. część – fascynacja reż. Godardem. O alienacji 6 homoseksualnych bohaterów. Reżyser używa wielu nośników filmowych, wprowadza elementy tekstowe, na podobieństwo plansz franc. Reżysera
Wątek Andy’ego i jego kochanka ulega rozproszeniu w całej serii epizodów. Inspiracja – statystyki mówiące, że większość samobójstw zdarza się wśród osób o orientacji homoseksualnej.
b) Przeklęte Pokolenie (ang. Doom generation – nawiązanie do gry Doom, typu FPS skąd wzięty jest wzór kampowego, krwawego okrucieństwa dokonanego na azjatyckim sprzedawcy)
Ładunek okrucieństwa i seksu.
Podróż dwóch heteroseksualnych kochanków, którzy poznają młodego nieznajomego i ruszają na wyprawę pełną seksu i zbrodni.
Portret ‘pokolenia X’
Koniec: oniryczna scena przemocy seksualnej – dziewczyna zgwałcona przez mężczyznę z bluźnierzym tatuażem: ogromnej swstyki namalowanej na amerykańskim sztandarze. Wszystko przy akompaniamencie hymnu USA.
c) Nigdzie – młodzieżowa wizja końca świata, w której problem alienacji zyskuje groteskowy wymiar.
Alienation – główny bohater zostaje uprowadzony przez kosmitę.
Popkulturowy kolaż. Krytycy zauważyli podobieństwo do Beverly Hills, 90210 opowiadającego o bogatych nastolatkach. Araki zaprosił Kathleen Robertson do udziału (wystąpiła ona także w kilku odcinkach BH)
Splendor (1999):
è Komedia romantyczna
è Veronica – bohaterka poznaje dwóch mężczyzn, Abla i Zeda będących totalnymi przeciwieństwami
è Nie mogąc wybrać żadnego z nich namawia ich do wspólnego życia
è Poznaje tego trzeciego – Ernsta i decyduje się wyjść za niego za mąż
è W dniu ślubu – ceremonia przerwana przez jej kochanków. Ona sama decyduje się na powrót.
Mysterious Skin (2004):
è Film traktujący o dwóch bohaterach: Neilu i Brianie, podchodzących zupełnie różnie do doświadczenia molestowania przez trenera w dzieciństwie.
è Historię Neila, uwiedziony przez trenera poznajemy w sposób linearny; Briana – na stopniowym ujawnianiu tajemnicy
è NEIL: fascynacja starszym mężczyzną, nieświadomy krzywdy jaką mu wyrządził. Później zaczyna pełnić rolę „hustlera” świadczącego usługi erotyczne homoseksualistom.
è BRIAN: rozwiązywanie traumy z dzieciństwa przez wyparcie wspomnień (scena orgii z udziałem Neila i trenera zostaje zupełnie wyparta z jego świadomości, chłopak uważa że porwali go komici). Aseksualizm. Motyw kosmitów: nawiązuje relacje z niepełnosprawną dziewczyną, która uważa że została także porwana.
è Zwrot w stronę kina problemowego i samoświadomego.
Buziaczek (Smiley Face):
è Regres reżysera
è Konsekwencje nadużycia narkotyków
è Jane – niespełniona aktorka przez przypadek zjada talerz ciastek nafaszerowanych marihuaną. Jej dzień zmienia się w koszmar: nie dostaje roli, której chciała, kradnie oryginalne wydanie „Manifestu Komunistycznego” (O.O) i zostaje skazana na roboty publiczne.
DARREN ARONOFSKY:
è Po ukończeniu studiów na Harvardzie otrzymał stypendium American Film Institute, dzięki którym zrealizował krótkometrażowy Supermarket Sweep (1991)
A PI (1997)
è 1. Film pełnometrażowy
è Skromny thriller za 60 tysiecy dolarów
è Przyniósł nagrodę za reżyserię na festiwalu Sundance i zyskał status filmu kultowego
è Oryginalne rozwiązania, które nie występują w innych filmach. Także: metoda kolażu
è Elektroniczna muzyka Clinta Mansella
è Fabuła: konflikt rozumu i obsesji. Bohater: genialny matematyk stara się dotrzeć do tajemnicy liczby pi, która ma się stać kluczem do zrozumienia wzorców powtarzających się w rzeczywistości. Z matematyka zamienia się w owładniętego obsesją numerologa.
è Zaczynają interesować się nim osoby trzecie, które pragną wykorzystać jego pracę np. do zrozumienia działania giełdy, a w konsekwencji – bogactwa
è Inspiracja filmu: rozmowy A. z nauczycielem matematyki w szkole średniej, który zasypywał uczniów ciekawostkami. Także książka o spiskowej teorii świata, gdzie autor tłumaczył daty z historii USA jako swoiste prawidłowości.
REQUIEM DLA SNU (2000)
è Jared Leto, Jennifer Connelly
è Próba adaptacji strategii obrazu telewizyjnego
è Sara Goldfarb, uzależniona od telewizji pragnie odzyskać dawną figurę w celu wystąpienia na żywo w programie telewizyjnym. Zaczyna stosować leki odchudzające od których się uzależnia. Uzależniony jest także jej syn, pogrążający się w narkotykach. Oboje pogrążają się w fizycznej dezintegracji.
è Inspiracja: książka Huberta Selby’ego Jr. „Last Exit to Brooklyn”
è W filmie: gł. Bohaterem Harry na równi z matką (w książce jedynie Harry). Wątek Sary pozwolił A. zbudować stronę wizualną i strulturalną filmu, która odchodzi od praktyk kina mainstreamowego.
è Elementy niediegetyczne, rytmizujące przekaz i zbliżające go do formuły telewizyjnej (OBRAZ – wartością autonomiczną nie niosącą ze sobą niczego więcej).
è Film konsekwentny estetycznie a jednocześnie niezwykle emocjonalny
è Muzyka: Clint Mansell we współpracy z Kronos Quartet
Źródło (2006):
è Historia naukowca poszukującego lekarstwa na raka i jego chorej małżonki
è Na różnych płaszczyznach czasowych: z jednej strony opowieść hiszpańskiego konkwistadora poszukującego Drzewa Życia w kraju Majów, kolejny – futurystyczna inkarnacja bohatera docierającego w końcu do drzewa poszukiwanego przez poprzednie wcielenia. Konkwistador Tomas związany jest z Tomem Cero nie tylko dlatego że gra go Hugh Jackman. Postać konkwistadora jest rodzajem literackiej projekcji jego żony, która w ostatnich tygodniach życia pisała historyczno-baśniową powieść o poszukiwaniu nieśmiertelności.
è Bohater skazany na klęskę – zaniedbuje żonę w ostatnich tygodniach życia, poświecajac się badaniom które nawet jeśli odniosą skutek nie ocalą jej już życia.
è Kontrowersje: symbolika zaczerpnięta z różnych religii, zw. Z New Age
ZAPAŚNIK (2008)
è Kreacja Mickeya Rourke.
è Surowa forma
è Randy jest zapaśnikiem, który musi porzucić karierę ze względu na chorobę. Stoi przed nowym wyzwaniem: odbudowaniem relacji z córką, którą kiedyś odrzucił.
LARRY CLARK:
è Debiut – późno (w wieku 52 lat)
è Uważany za największego skandalistę kina niezalenego USA
è Debiutował jako fotograf – cykl „teenage lust” – problem młodzieńczej seksualności
DZIECIAKI (1995)
è Konfrontacja dwóch perspektyw – młodego 19 letniego scenarzysty (Harmony Korine) i 52 letniego reżysera.
è Film niemalże afabularny
è Zapis 24 godzin z życia grupy młodych ludzi próbujących seksu, alkoholu i używek
è W centrum zainteresowania reż.: Telly i Jennie. W pierwszej scenie 14-letni bohater uwodzi jedną z równieśniczek, by później przechwalać się swoim wyczynem w otoczeniu kolegów. Telly jest „kolekcjonerem dziewic” – uwodzi jedynie te, które nie miały żadnego kontaktu z mężczyzną.
è Później: luźne epizody, głównie spotkania Tellyego z kolegami i alkoholiczno-seksualnych wybiegów.
è JENNIE: nieśmiała dziewczyna, także jedna z ofiar Tellyego. Mimo, że ma za sobą jedne doświadczenie seksualne, jest ona nośnikiem wirusa HIV. Wiedząc że bohater szuka nowych ofiar idzie na przyjęcie w celu zapobiegnięcia kolejnej tragedii – jednak jest już za późno.
è Na pograniczu formy dokumentowanej.
è Praca kamery prowadzonej często z ręki.
è Udział nieprofesjonalnych aktorów
è Sceny seksu nieletnich (zastąpienie dorosłymi bohaterami)
è Beznamiętny sposób relacjonowania wydarzeń. Reżyser nie wskazuje dlaczego jego bohaterowie są tacy ani nie próbuje wyjaśnić przebiegu wydarzeń. Zło jest tu tylko pochodną pustki.
KOLEJNY DZIEŃ W RAJU (1998):
è Najsłabsza realizacja w dorobku Clarka.
è Naw. Do wzorców kina hollywoodzkiego
è Współpraca profesjonalnych aktorów: Jamesa Woodsa i Melanie Griffith – jako para przestępców: Mel i Sid, którzy spotykają młodocianego złodzieja i zabójcę Bobbiego i jego partnerkę, Rosie.
è Kino drogi spod znaku Bonnie i Clyde.
è Bohaterowie filmu to po prostu bezwzględni bandyci szukający łatwego sposobu na pieniądze na narkotyki (Bobbyego i Rosie poznajemy w scenie próby włamania do automatu wydającego napoje gdzie zabijają przypadkowego człowieka).
è Zło ma wymiar banalny
BULLY (2001):
è Para bohaterów: Marty i Bobby
è Marty jest dręczony przez kolegę. Pewnego dnia z przyjaciółmi planują zbrodnię. Te „dzieciaki z dobrych domów” z zimną krwią zabijają swojego kolegę Bobbyego, jest to akt zaplanowany a bohaterowie z którymi widz do tej pory się utożsamiał okazują podobną przyjemność i satysfakcję z dokonanego czynu co ten, który ich wcześniej dręczył.
è Wiele scen z życia codziennego nie związanych z głównym wątkiem
è Strategie kojarzone z filmem dokumentalnym
KEN PARK (2002):
è Scenariusz Harmony Korine
è Analzia patologicznych relacji rodzinnych kształtujących działanie bohaterów. Bohaterowie: młodzi ludzie spotykający się dopiero w finale podczas grupowej orgii, wcześniej zaś jedynie na placu na którym jeżdżą na deskorolkach.
è Bohaterowie: Shawn, związany z rówieśniczką ale uprawiający także seks z jej matką; Tate mieszka z dziadkami, których nienawidzi i w końcu morduje; Peaches – ofiara religijnego fanatyzmu i molestowania; Claude żyjący w cieniu despotycznego ojca
...
de-grengolada