MG 04 całość PL.pdf

(2040 KB) Pobierz

LAURELL K. HAMILTON

A STROKE OF MIDNIGHT

Jestem Meredith Gentry, prywatny detektyw pracujący w Los Angeles, daleko od

niebezpieczeństw i złudy mojego prawdziwego domu. Jestem również Księżniczką

Meredith, następcą najciemniejszego tronu, jaki faerie ma do zaoferowania. Dwór

Unseelie napełnia mnie swoimi mocami. Ale jaka jest cena za taką magię? Jak wiele

mojego człowieczeństwa muszę oddać, jak wiele złowrogiej strony faerie muszę przyjąć?

Aby usiąść na tronie, którego władca rządził przez wieki za pomocą rozlewu krwi i

przemocy, może będę musiała stać się tym, czego obawiam się najbardziej.

Wrogowie obserwują każdy mój ruch. Mój kuzyn Cel usiłuje zabić mnie nawet z

więziennej celi. Ale to nie on stoi za wszystkimi próbami zamachów. Niektórzy arystokraci

Unseelie czekali przez wieki, aż moja ciotka, Królowa Powietrza i Ciemności, stanie się

wystarczająco słaba, by mogli obalić ją z tronu. Pomiędzy nami są wrogowie, którzy zdolni

są do morderstwa.

Strach skłonił nas, po raz pierwszy w naszej historii, do sprowadzenia ludzkiej

policji na ziemię faerie. Teraz, bardziej niż kiedykolwiek, potrzebuję sprzymierzeńców,

zwłaszcza kiedy los pchnął mnie w ramiona Mistrala, Pana Burz, nowego kapitana straży

królowej. Nasza namiętność obudziła moc, na długo zapomnianą pomiędzy wojownikami

sidhe. Czekają na mnie ból i przyjemność – ale także niebezpieczeństwo, takie, jakie

niektórzy na tym dworze szukają tylko w śmierci.

Znalazłam nowa radość ze skrzydlatymi krwawymi motylami. Moi strażnicy i ja

pokażą całej krainie faerie, że przemoc i seks są tak samo popularne pomiędzy sidhe, jak

pomiędzy innymi istotami magicznymi na naszym dworze. Ciemność będzie płakać, a Mróz

będzie go pocieszać. Najdelikatniejsi pośród moich strażników znajdą nową siłę i złamią

mi serce. Niewyobrażalna pasja czeka na nas i gromadzi moich wrogów, a przyszłość obu

dworów zaczyna się wyjaśniać.

Rozdział 1

Nienawidzę konferencji prasowych. Ale nienawidzę ich zwłaszcza, kiedy

polecono mi ukrywać tak wiele prawdy. Rozkaz pochodził od Królowej

Powietrza i Ciemności, władczyni ciemnego dworu faerie. Unseelie nie są siłą,

z którą chciałoby się walczyć, nawet jeśli jest się ich księżniczką. Jestem

bratanicą Królowej Andais, ale powiązania rodzinne nigdy mi za wiele nie

dały.

Uśmiechnęłam

się

tłumu

reporterów

napierającego

mnie

szczelnym murem, zmuszając się, by nie pokazać moich myśli na twarzy.

Królowa nigdy wcześniej nie wpuściła tylu przedstawicieli ludzkich

mediów do naszych kopców. To było nasze schronienie, a nikt nie wpuszcza

prasy do swojej kryjówki. Ale wczoraj miała miejsce próba zamachu, a to

sprawiło, że wpuszczenie prasy do naszego domu okazało się mniejszym

złem. Teoretycznie wewnątrz kopca nasza magia mogła chronić mnie lepiej,

niż wczoraj na lotnisku, gdzie prawie zostałam zastrzelona.

Nasza rzeczniczka prasowa, Madeline Phelps wskazała pierwszego

reportera i zaczęły się pytania.

- Księżniczko Meredith, miałaś wczoraj krew na twarzy, ale dzisiaj

jedynym znakiem, że jesteś ranna, jest ramię na temblaku, jakie wczoraj

odniosłaś obrażenia?

Moje lewe ramię było na zielonym materiałowym temblaku, pasującym

prawie idealnie do mojego żakietu. Byłam ubrana świątecznie, na czerwono i

zielono. Radośnie, bo taka była pora roku. Moje włosy były w głębszym

odcieniu czerwieni niż moja bluzka. Moje włosy są najbardziej widoczną

oznaką przynależności do Unseelie, szkarłat sidhe, dobry kolor włosów dla

kogoś, kto dobrze wygląda w czerni. Nie złoty, czy pomarańczowoczerwony,

jak ludzkie włosy. Żakiet podkreślał zieleń dwóch z trzech okręgów koloru w

moich tęczówkach. Złoty okrąg migotał w świetle świateł kamer, jakby

naprawdę był z metalu. Moje oczy były takie, jak u czystej krwi Seelie, jedyna

część mnie, która pokazywała, że moja matka była częścią złotego dworu. No,

przynajmniej w połowie.

Nie rozpoznałam reportera, który zadał to pytanie. Była to dla mnie

nowa twarz, może nowa od wczoraj. Ponieważ wczorajszy zamach miał

miejsce przy mediach, przed kamerami, cóż, musieliśmy odprawić część

reporterów, ponieważ wielka sala nie mogła ich pomieścić. Brałam udział w

konferencjach prasowych, odkąd byłam dzieckiem. Ta była największa,

włączając tę, w której brałam udział po śmierci ojca. Nauczyłam się używać

imion reporterów, kiedy je znałam, ale tym razem tylko uśmiechnęłam się.

- Moje ramię jest tylko zwichnięte. Miałam wczoraj dużo szczęścia.

Właściwie moje ramię nie zostało zranione podczas wczorajszego

zamachu. Nie, moje ramię zostało zranione podczas drugiego, a może

trzeciego zamachu na moje życie. Ale do tych zamachów doszło wewnątrz

kopców, gdzie spodziewałam się być bezpieczna. Jedynym powodem dla

którego królowa i moi strażnicy myśleli, że jestem bardziej bezpieczniejsza

tutaj, niż na zewnątrz, było to, że aresztowaliśmy, lub zabiliśmy zdrajców,

którzy stali za zamachami na mnie i zamachem na królową. Byliśmy wczoraj

cholernie blisko przewrotu pałacowego, a media tego nie odkryły. Jednym ze

starych określeń na istoty magiczne było „ukryci ludzie”. Zasłużyliśmy na to

imię.

- Księżniczko Meredith, czy to swoją krew miałaś wczoraj na twarzy? –

Tym razem zapytała kobieta, a ja znałam jej imię.

- Nie - powiedziałam.

Uśmiechnęłam się obserwując, jak zmienia się jej twarz, kiedy

uświadomiła sobie, że może otrzymać tak krótką odpowiedź.

- Nie, Sheila, to nie była moja krew.

Uśmiechnęła się do mnie, blondwłosa i wyższa niż ja kiedykolwiek będę.

- Mogę coś dodać do mojego pytania, Księżniczko?

- Chwileczkę - wtrąciła się Madeline. – jedno pytanie na osobę.

- W porządku, Madeline - odrzekłam.

Nasza rzeczniczka spojrzała na mnie, wyłączyła swój mikrofon, żeby tego

nie wyłapał. Zrozumiałam, o co jej chodzi, zasłoniłam ręką mój i

przesunęłam go.

Madeline pochyliła się ponad stołem. Jej spódnica była wystarczająco

długa, że nie martwiła się o dziennikarzy stojących niżej. Długość jej

spódnicy była całkowicie zgodna z najnowszą modą, tak jak i jej kolor.

Częścią jej pracy było zwracanie uwagi na takie rzeczy. Była naszym ludzkim

reprezentantem, dużo lepszym niż jakikolwiek ambasador, którego przysłał

nam Waszyngton.

- Jeżeli Sheila dostanie dodatkowe pytanie, inni też będą chcieli. To

utrudni wszystko, tobie i mnie.

Miała rację, ale…

- Więc powiedz im, że to wyjątek. I idźmy dalej.

Podniosła swoją idealnie wymodelowana brew i powiedziała „Dobrze”.

Włączyła swój mikrofon, obróciła się i uśmiechnęła do dziennikarzy.

- Księżniczka pozwala zadać Sheili jeszcze jedno pytanie, ale po tym

trzymamy się już oryginalnej zasady. Tylko jedno pytanie. – wskazała na

Sheilę i skinęła głową.

- Dziękuję za pozwolenie na zadanie mi tego pytania, Księżniczko

Meredith.

- Bardzo proszę.

- Jeżeli to nie było twoja krew, to czyja?

- Mojego strażnika, Mroza.

Flesze aparatów ożyły, prawie mnie oślepiając, ale uwaga wszystkich

przesunęła się za mnie. Moi strażnicy stali rzędem pod ścianą, częściowo na

krańcu podium, częściowo po drugiej stronie koło stołu. Byli ubrani we

wszystko, od szytych na miarę garniturów, zbroje, do strojów niczym z klubu

dla Gothów. Jedyną rzeczą, która ich łączyła, było uzbrojenie. Wczoraj

staraliśmy się być dyskretni. Lekkie wybrzuszenie psujące idealną linię

garnituru, ale nic więcej. Dzisiaj mieli pistolety pod marynarkami, czy

MG 04 całość PL.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: